Uitgelachen om geestelijke strijd
Ds. J.J. van Holten | Geen reacties | 23-01-2006| 00:00
Vraag
Op het moment heb ik het erg moeilijk! Het is de Heere die naar mij, verloren zondaar en nooit gezocht, om wil zien. En wat ben ik een slecht ongelovig mens, die alles tegen wil houden. Ik merk dat mijn ouders en de andere gezinsleden mij niet begrijpen. Door de gezinsleden word er ook om mij gelachen. Maar hoe moet ik ze uitleggen wat voor strijd er binnen in mij is. En hoe kunnen ze mij begrijpen?
Antwoord
Je spreek in je vraag over geestelijke strijd. Het gaat daarbij als ik het goed begrijp om de strijd die je voelt omdat je jezelf een groot zondaar voelt tegenover God. Als ik je goed heb begrepen dan is dat nog niet eens het grootste probleem voor je maar wel het feit dat anderen om je heen niets van die strijd begrijpen en je er zelfs om uitlachen.
Laat ik beginnen te zeggen dat geestelijke strijd op zich niet verkeerd is. Dat hoort om zo te zeggen bij het geloof. Geen overwinning zonder strijd, geen kroon zonder kruis en geen vrede zonder strijd. Dat wordt op talloze plaatsen in de Bijbel ook zo aangewezen. Denk aan Israël bij de uittocht uit Egypte en de intocht in Kanaan. Je kunt denken aan de levensgang van de Heere Jezus en ook aan wat Paulus daarover schrijft in Rom. 7 en 8. Strijd hoort bij het geloof. Wat echter ook moet worden gezegd is dat de vraag nog belangrijker is bij wie je met die strijd terecht komt. Judas had op zijn manier ook strijd. Hij komt in de wanhoop terecht. Het geloof zoekt in de moeiten en de strijd, in de zonden en in de angst om verloren te gaan altijd naar God. Ik denk aan die prachtige regel uit het klassieke doopformulier: Als wij soms uit zwakheid in zonden vallen, dan moeten we niet twijfelen en ook niet in de zonden blijven liggen omdat wij een eeuwig verbond der genade met God hebben. Het geloof neemt met alle dingen van het leven de toevlucht tot God. Bij Hem is vergeving. Hij ziet niet naar onze zonden. Hij heeft er alles voor over gehad om ons te redden. Jezus kwam om het verlorene te zoeken en om goddelozen te rechtvaardigen.
Ik ben blij dat je in je vraag zegt dat je weet dat God naar je omziet. Ook al erken je dat je een slecht en zondig mens bent. En wie is dat niet? Het komt aan op de erkenning daarvan.
Maar dan het eigenlijke probleem. Anderen om je heen, zelfs zij die heel dicht bij je staan, je gezinsleden lachen je uit en verachten je min of meer om je innerlijke worsteling. Je moet altijd goed beseffen dat het moeilijk is om je in iemand anders in te leven. Dat gaat nog wel als er hele aanwijsbare dingen gebeuren. Als er verdriet is om een sterfgeval om zorgen om een ernstige ziekte bijvoorbeeld. Dat zijn aanwijsbare dingen. Maar innerlijke strijd is voor buitenstaanders moeilijk te bevatten. Trouwens, het is ook wel belangrijk dat je je in de strijd die je doormaakt niet belachelijk maakt. Ik bedoel maar te zeggen. We moeten in de strijd van het geloof niet zielig en vreemd gaan doen, maar door het geloof laten zien, juist ook aan anderen, dat de strijd een gewonnen strijd is. Ook al zit je er zelf middenin. Ook al voel je je zwak en onmachtig. Wat jij niet kunt kan Jezus wel. Hij heeft kruis en dood overwonnen. Hij is Heere, dat is de Gebieder, de machtige Overwinnaar. We moeten om het heel kort te zeggen: “strijden in Zijn kracht”. Paulus heeft dat geleerd. In I Korinthe 1 schrijft hij van Gods kracht die in onze zwakheid wordt volbracht. En heeft Jezus ons zelf niet voorspeld, dat als we eerlijk en oprecht voor Zijn naam uitkomen, dat we dan veel tegenstand en bespotting zullen ontmoeten. Een dienaar is niet meer dan zijn Heer, ze hebben mij gehaat en ze zullen u haten.
Tenslotte je vraag hoe je naar anderen toe kunt uitleggen dat je het moeilijk hebt met de innerlijke aanvechtingen en strijd. Ik schetste boven al dat dat vaak niet gemakkelijk is. Toch zijn er wel een paar praktische dingen van te zeggen. Wees eerlijk en betrouwbaar. Dat dwingt ook respect af. Wees consequent in je keuzes en in je godsdienstige leven. Leef dicht bij het Woord. Dan zul je zien dat je in je strijd niet alleen staat. Gebed is een machtig wapen. Vergeet de voorbede voor hen die jou niet (willen) begrijpen niet. Vooral gebed om de Heilige Geest, omdat Jezus zegt: Als je om je geloof in moeilijkheden komt, zal de Geest je leren wat je op dat moment moet zeggen. Probeer iets van blijmoedigheid uit te stralen. De strijd is immers door Christus gewonnen en dat geeft uitzicht op een betere toekomst. Zoek contact met mensen die ook geloven. Geloof zoekt gemeenschap en geloven op je eentje is vrijwel onmogelijk.
Ik hoop dat ik je hiermee enigszins heb kunnen antwoorden op je vragen. In de Bijbel lees ik dat als iemand gebrek aan wijsheid heeft, dat hij ze van God mag begeren die mild geeft en niet verwijt. Ik wens je Gods genade toe.
Ds. J. J. van Holten, Leerdam
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.J. van Holten
- Geboortedatum:22-12-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:IJsselstein
- Status:Inactief
