Rassen vermengen

Ds. H. Liefting | 13 reacties | 23-03-2020| 10:03

Mijn vraag betreft het wel/niet kunnen trouwen van een blank met een donkergekleurd iemand. Ik sprak laatst een vriendin die vertelde dat in haar gemeente stellen met verschillende huidskleur absoluut niet mogen trouwen in de kerk, alleen dus in het gemeentehuis voor de wet. We kwamen er niet goed uit hoe dit Bijbels uit te leggen is. Het gaat uitdrukkelijk niet om verschil in waarde of racisme in die zin. Maar puur het punt dat je rassen niet mag vermengen en iemand die uit een mix van een donkere en blanke ouder komt, een bastaard is. God wil de rassen puur houden, is het argument.

Ik heb hier vroeger wel iets over gehoord, maar het niet in de kerk mogen trouwen was nieuw voor mij. Is dit bij u bekend? Überhaupt deze discussie? Of is het iets specifiek van de gemeente van mijn vriendin? Ze zou het absoluut niet accepteren als haar (blanke) zoon een relatie zou aangaan met een gekleurde meid. Verschil in cultuur kan ik me nog indenken qua argument, maar nogmaals het gaat hier puur om ras/kleur en niet om cultuur (een blanke Canadees wordt prima gevonden daar).

Gemengde huwelijken... Niet altijd de makkelijkste oplossing. Het is echter wel de vraag of het onbijbels is. Eerlijk gezegd begrijp ik, vanuit het begin van de Bijbel, de redenering van die vriendin en haar kerkelijke gemeente wel een beetje. Genesis 10 eindigt immers met de geslachten van de drie zonen van Noach, elk met hun volken. Van die drie zonen, Sem, Cham en Jafeth, stamt de hele wereldbevolking af. 

Aanvankelijk wil dat hele volk bij elkaar blijven wonen, samen in de grote stad Babel. Met in het centrum een machtige toren, reikend tot in de hemel. In Gen. 11 lezen we echter zo fijntjes dat de HEERE neerdaalde om de stad en de toren te bezien. En dan blaast Hij in dat hele bouwwerk. Hij verwart hun taal en verstrooit hen over heel de aarde. Het begin van de diversiteit aan volken en rassen.

Temidden van al die volken zondert God één volk af, Israël, om daarmee een eigen weg te gaan. De stamvader van dat volk is Abraham. Met hem sluit God een speciaal verbond. En Hij belooft Abraham dat in zijn n(N)ageslacht alle volken van de aarde gezegend zullen worden. En we weten van Abram dat hij in God en Zijn belofte geloofde. Niet voor niets noemen we hem de vader van alle gelovigen. 

We zouden ons kunnen voorstellen dat mensen uit dit bijzondere verbondsvolk absoluut niet zouden mogen trouwen met iemand uit de heidenvolken. We lezen in Deut. 7 dat ze in ieder geval geen huwelijksbanden mochten aangaan met de heidense Kanaänieten, die hen tot zonden zouden verleiden. Want Israël moest een heilig volk zijn voor de HEERE, hun God. 

Toch kwamen er in het Oude Testament meermalen gemengde huwelijken voor, zonder dat dit expliciet verboden werd. Ik denk aan Abraham, de geloofsheld, die de belofte ontving dat in zijn nageslacht alle volken van de aarde gezegend zouden worden. Als hij bij zijn eigen vrouw geen kinderen krijgt, neemt hij er een vrouw bij. Niet uit het eigen uitverkoren volk maar uit een totaal ander volk, zelfs uit een ander continent, ja uit donker Afrika. De Egyptische slavin Hagar. En zeker, er rustte geen zegen op, maar toch wordt Ismaël, de zoon die Abraham bij Hagar krijgt, besneden. In Gen. 17 lezen we de belofte dat Abraham vader van een menigte volken zal worden en dat ook Ismaël een plaats in die belofte krijgt. Ja, dat hij door God gezegend zal worden.

Verderop in het boek Genesis lezen we over Jozef, de achterkleinzoon van Abraham. Hij trouwde met de Egyptische Asnath. In Num. 12 lezen we vervolgens over Mozes, de man Gods, die nota bene een Cusjitische vrouw nam.
 
Denk ook aan de Kanaänitische Rachab, die zelfs een plaats krijgt in de stamboom van de Heere Jezus. Net als de Moabitische Ruth, met haar prachtige getuigenis over wat haar volk en Wie haar God was. Dat was ook altijd de bedoeling, namelijk dat de bewuste vrouwen overgingen tot de God en het volk van Israël. Het volk moest immers een afgezonderd volk blijven voor de HEERE. 

En juist daar ging het na de terugkeer uit Babel helemaal fout. In de tijd van Ezra en Nehemia dreigde er een totale vermenging van heilig en onheilig zaad. Om dat te voorkomen, moesten er allerlei huwelijken worden ontbonden om Gods volk te bewaren voor allerlei ‘gruwelen’ (Ezra 9). Voor Ezra was dat dermate ingrijpend dat hij zich huilend voor het huis van God liet neervallen en geen brood at en geen water dronk. Hij rouwde over de trouwbreuk van zijn volk. 

In het Nieuwe Testament valt het op hoe Jezus omging met ‘buitenlanders’. Denk aan de Kananese vrouw uit Matth. 15, over wie Jezus Zich ontfermt en aan die Samaritaanse vrouw uit Joh. 4, met wie Jezus het gesprek aanknoopte. Terwijl in de Joodse mondelinge overlevering, de Misjna, stond dat je je als man niet teveel met een vrouw moest ophouden. En ook dat je op de openbare weg geen gesprek moest voeren met een vrouw, zelfs niet met je eigen vrouw. 

En als op de Pinksterdag de Heilige Geest wordt uitgestort, verdampt het onderscheid tussen de volken. Al die aanwezigen horen de apostelen over de grote werken van God spreken, in hun eigen taal. Een omgekeerd Babel. De volken delen mee in de belofte.

Dat betekent dat er, vanuit het geloof in de drie-enige God, geen belemmeringen meer zijn om een huwelijk aan te gaan met iemand uit een ander volk of ras. Paulus zegt in Rom. 10, Gal 3 en Col. 3 heel duidelijk dat in Christus het niet van belang is of je Jood of Griek bent, want God is niet alleen een God van Joden maar ook van heidenen (Rom. 3). 

Als de Heere zo ruim is, zouden wij die van origine uit de heidenvolken voortkomen, een huwelijk met iemand uit een ander volk of ras dan verbieden? Nee toch! Wel is de Bijbel er in 2 Cor. 6 heel duidelijk over dat we geen huwelijk moeten sluiten met een ongelovige, uit welk volk dan ook.

Ds. H. Liefting

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Liefting

• Geboortedatum:
  21-02-1952
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Gouda
• Status:
  Actief

50 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven