Zelfbevrediging in een relatie

J. (Jantine) Stam-van de Beek | 1 reactie | 18-02-2020| 13:29

Ik heb ruim een jaar een relatie met de allerliefste jongen van de wereld. Hij is echt geweldig en we houden veel van elkaar. We hebben gemeenschap in onze relatie. Hoewel ik lange tijd niet aan zelfbevrediging heb gedaan, is dat de afgelopen weken toch een paar keer voorgekomen. Ik heb zoveel spijt en ik heb zelfs een paniekaanval hierover gehad. Mijn vriend helpt me met al m’n persoonlijke problemen en dan doe ik nu dit; alsof ik niet genoeg aan hem heb.

Ik zit nu te twijfelen of ik het tegen hem moet zeggen. Zelf heeft hij een keer gezegd dat ik beter niet iets tegen hem kan zeggen over zulke onderwerpen, want daar gaat hij zich alleen maar rot door voelen en dan vertrouwt hij me minder. Zelf denk ik aan de ene kant -gezien zijn karakter- dat het beter is om het niet te doen. Ook omdat ik het nu nooit meer ga doen vraag ik me af of het nut heeft om nu zoiets te zeggen. Ik ben zo bang dat hij boos wordt en dat hij me dan minder vertrouwt. Als ik het wel zeg is de enige reden dat ik dan eerlijk ben.

Het is absoluut niet dat ik niet met hem kan praten in onze relatie, want wij praten echt heel erg veel over ongeveer alles. Het is misschien lastig uit te leggen, maar wat moet ik doen?

Hoi vragenstelster,

Er valt me direct iets op in je vraag. Je voelt de wens en plicht om je vriend te laten merken dat je tevreden met hem bent. Je wilt niet aan zelfbevrediging doen, omdat je denkt dat je dat niet zou doen als hij genoeg voor je is. Je verwacht mogelijk dat hij jouw behoefte naar zelfbevrediging zou zien als kritiek en zich vervolgens afgewezen zou voelen. En als hij zich niet goed genoeg zou voelen, ben jij bang dat hij dat niet wil of aankan en uiteindelijk bij je weg gaat. Je wilt dus niet dat hij zich rot gaat voelen en je minder gaat vertrouwen, waarschijnlijk omdat je bang bent dat het jullie relatie zou bedreigen.

Deze gedachtegang legt een druk op jou, waar je niet aan voldoen kunt (de behoefte naar zelfbevrediging kan je zomaar weer te sterk worden). Hierdoor kom je vast te zitten. Je schrijft zelfs dat je een paniekaanval hebt gehad. Dat is niet gek, omdat je geen kant op kunt in deze gedachtegang. Er is altijd een risico dat je de behoefte weer voelt. Die behoefte mag je niet voelen in jouw gedachtegang, maar kun je ook niet veranderen, dus loop je vast met je angst. 

Waarom schrijf je dat jullie gemeenschap hebben? Ik ga er even vanuit dat je seksuele gemeenschap bedoelt. Dat je dit noemt, geeft mij de indruk dat je dit koppelt aan de zelfbevrediging. Het lijkt erop dat je de verwachting hebt dat zelfbevrediging niet meer nodig is als je seksuele gemeenschap hebt. Dit impliceert dat je seksuele problemen verdwijnen als je seksuele relatie goed is. Die verwachting is in dezelfde lijn als de gedachtegang die ik hierboven omschreef: “als hij voldoende voor me is, zijn mijn seksuele problemen voorbij.”

Dat klopt echter niet. Bij zelfbevrediging gebruik je lust meestal buiten de context van hoe het bedoeld is (in een huwelijk van liefde, intimiteit, trouw en exclusiviteit). Als je lust loskoppelt van intimiteit is het verslavend. Dat gaat niet uit je systeem door seks met iemand anders. Je legt een verwachting bij hem (en bij jezelf) neer waar hij nooit aan voldoen kan. 

Je wilt hem bewijzen dat hij geweldig is door te laten zien dat je niet ontevreden bent, bij hem niet worstelt met seksualiteit. Dit willen voorkomen dat hij zich rot gaat voelen of je minder gaat vertrouwen, werkt meestal averechts. Het leven kent namelijk sowieso moeite en falen, soms veel falen en grote moeite. Als je hem daar niet mee wilt belasten, moet je je eigen gevoelens onderdrukken of voor jezelf houden en voorkomen dat de ander iets als moeilijk ervaart. Misschien lijkt het minder risicovol als de ander geen weet heeft van de dingen waar jij spijt van hebt. De praktijk leert echter anders. Het zorgt hoe dan ook voor afstand als je geheimen voor jezelf houdt en je beter voordoet, omdat je dan niet helemaal jezelf bent. Hoe meer je achter gaat houden, hoe moeilijker het wordt om je bij elkaar te ontspannen. Je moet immers altijd alert zijn dat de ander er niet achter komt. Dit gaat nogal eens van kwaad tot erger. Als je iets wezenlijks niet deelt, kun je er ook niets mee in de relatie. Je bent dan niet echt, wat uiteindelijk altijd voor minder vertrouwen zal zorgen. Totdat je elkaar niet meer begrijpt en vastloopt. Als dat niet doorbroken wordt door alsnog te gaan delen wat er vanbinnen leeft, kan het ervoor zorgen dat je elkaar helemaal niet meer vindt. 

Mijn punt is: het gaat hier niet om jouw ontevredenheid over hem. Het gaat om iets groters: een persoonlijke ontevredenheid waar hij weinig tot niets mee te maken heeft. Daarom is het mijn advies om hem te gaan vertellen waar je mee worstelt en daarbij heel duidelijk te zijn dat het een persoonlijk probleem is van jou wat niets met hem te maken heeft. Dit probleem speelt al langer. Het gaat jou helpen daarover te praten, maar hij kan het niet oplossen. Zelfbevrediging kan een manier zijn van omgaan met moeilijkheden in het leven. Het lijkt erop dat het bij jou zo werkt, omdat het oncontroleerbaar is. Dat wijst erop dat je het ‘nodig’ hebt. Als je je niet lekker voelt, grijp je bijna automatisch naar zelfbevrediging. Zo ben je het gewend geraakt.

Ik krijg de indruk dat je de mensen om je heen graag tevreden wilt houden. Dat is een lat waar je hard voor werkt en die je moe kan maken. Mogelijk gebruik je zelfbevrediging om die druk even niet te hoeven voelen. Als je dat herkent, zou dat betekenen dat herstel voor jou hiermee te maken heeft. Je wordt waarschijnlijk pas bevrijd van de drang naar zelfbevrediging, als je anders om leert gaan met de verwachtingen die je ervaart van jezelf en van anderen. Je voornemen dat je het nooit, nooit meer gaat doen werkt op zichzelf waarschijnlijk maar tijdelijk of zelfs averechts. Je pakt daarmee de oorzaak namelijk niet aan en legt jezelf nog meer druk op. 

Je schrijft dat je bang bent dat hij boos wordt. Dat is begrijpelijk, want boosheid kan pijn doen, omdat het je bijvoorbeeld bang maakt en voelt als afwijzing. Je afgewezen en onbegrepen voelen is zo heftig dat we ons er vaak automatisch tegen gaan beschermen. Dat beschermen kun je bijvoorbeeld doen door je beter voor te doen of te denken: laat maar. Het is logisch dat je het gewoon erg spannend vindt om die bescherming op te geven. Je bent immers niet trots op dit stuk van jezelf. Je zou je enorm klein voelen als je erover vertelt. Dat je zo klein voelen, ‘naakt’ als het ware, vindt iedereen lastig... Adam en Eva al in de hof van Eden! Daarom verstopten ze zich achter de struiken. Tevoorschijn komen met wat niet lukt voelt eng: de ander kan je ‘maken of breken’. Echter, als je het niet doet, wordt je een onechte versie van jezelf: hypocriet. Bovendien ontneem je jezelf de kans op onverdiende liefde en genade. En onverdiende liefde is juist datgene wat je nodig hebt om bevrijding te gaan ervaren.

Ps. Een boze reactie op jouw moeite hoeft niet te betekenen dat hij jou wil veranderen. Vaak is een boze reactie een signaal dat diegene onmacht ervaart, frustratie. Als iemand boos reageert op jouw kwetsbaarheid betekent dat meestal dat je verhaal iets raakt bij de ander. Dat is best ingewikkeld, want het kan goed zijn dat hij dat moeilijk vindt onder ogen te komen. Terwijl jij je dan onbegrepen voelt. Ik zie echter geen andere weg om daarmee om te leren gaan dan door ervaring: dus tóch eerlijk worden. Als je je worsteling deelt, is het van belang dat je eenvoudig vertelt wat jou niet lukt (zonder dat op te willen lossen of te uitvoerig uit te leggen). Als hij het dan niet kan ontvangen (omdat hij bijvoorbeeld afwijzend reageert), stop dan met delen en vraag of je er op een ander moment op terug kunt komen.

Je schrijft dat jullie relatie geweldig is. Daarmee geef je de indruk dat het een gezonde relatie is. Ik vind het niet leuk om te schrijven... maar ik proef iets anders, namelijk ook iets heel ongezonds. Je schrijft het al zo op dat ik daar vast niet zoveel over mag schrijven, omdat je dat mogelijk niet wilt horen. Mocht je toch graag meer willen horen over wat ik bedoel, laat maar weten. 

Succes en moed gewenst!

Groetjes,
Jantine Stam-van de Beek

Dit artikel is beantwoord door

J. (Jantine) Stam-van de Beek

• Geboortedatum:
  07-12-1987
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Actief

33 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven