Niet altijd eens met Corrie ten Boom
J.P. van den Brink | Geen reacties | 17-02-2020| 14:52
Vraag
Ik heb veel gelezen over Corrie ten Boom. Het was een vrouw die in afhankelijkheid en dichtbij de Heere leefde. Ze heeft in haar leven veel wonderlijke uitreddingen gehad. Toen ze tijdens de Tweede Wereldoorlog in kamp Ravensbrück veel verschrikkingen moest doormaken, heeft de Heere op een wonderlijke manier voor haar gezorgd. Haar afhankelijkheid, diepe geloof en wijze lessen maken nog steeds indruk. Ze spreekt nog door haar boeken en filmpjes nadat ze er al heel wat jaren niet meer is.
Nu las ik laatst in het jongerenblad Daniël over Corrie en haar leven dichtbij de Heere. In dat artikel was een opmerking geplaatst: Ze is een voorbeeld voor ons, al zijn we het niet met al haar theoretische uitspraken eens. Er stond niet bij waarom we het niet eens konden zijn met veel van haar uitspraken. Ook valt het me op dat er weinig over haar gelezen en gesproken wordt in de reformatorische kring. Kunt u me uitleggen waardoor het komt?
De verfilming van 'de Schuilplaats'
Antwoord
Beste vriend(in),
De geschiedenis en het geloofsleven van een van Gods kinderen, Corrie ten Boom, heeft je aandacht getrokken. Je bent er door geraakt en aangesproken. Kennelijk iemand die dicht bij de Heere heeft geleefd. Nu heb je recent naast waardering, toch ook wat kritische opmerkingen over haar gelezen in een artikel in het jongerenblad Daniel, maar je kon de werkelijke achtergrond van deze kritiek niet ontdekken en je vraagt je nu af hoe het toch komt dat in de reformatorische kring er zo terughoudend over Corrie ten Boom gedacht en geschreven wordt. Er is toch immers een overvloed aan bewijzen in haar levensgeschiedenis te vinden dat zij een leven dicht bij de Heere kende?
Het is al heel wat jaren geleden dat ik zelf haar levensgeschiedenis in het bekende boek “de Schuilplaats” heb gelezen; ook heb ik destijds het Corrie ten Boom huis in Haarlem bezocht en daarbij kwam ik (en ben ik nog steeds) onder de indruk van de vele blijken van Gods nabijheid in de moeilijke omstandigheden waaronder zij met haar familie in de Duitse gevangenissen heeft verkeerd. Al snel overleed haar vader en uiteindelijk is ook haar zus Betsie bezweken in het concentratiekamp.
Het is deze zus Betsie die heel veel voor de geestelijke ontwikkeling van Corrie heeft betekend. Betsie, die in de praktijk heeft gebracht om het kwade te overwinnen door het goede. Als wij kunnen leren te haten, zouden we dan niet veel meer moeten leren om lief te hebben? Ontroerend, authentiek en onderwijzend vind ik de passage die beschrijft dat Corrie en Betsie moesten verhuizen naar een barak die vergeven was van de vlooien. Corrie raakt in paniek en Betsie begint te bidden: “Laat het ons zien! Laat ons zien wat we moeten doen!”, waarna ze zich plotseling herinnert wat ze die morgen in hun Bijbeltje hadden gelezen uit 1 Tess 5:14-18 (“de Schuilplaats”, uitgegeven bij de uitgeverij Gideon, gebruikt hier de NBG1951 vertaling, maar ze moeten in de oorlog natuurlijk in dat kamp een andere vertaling gehad hebben; dat is natuurlijk maar een detail): “...beurt de kleinmoedigen op, komt op voor de zwakken, hebt geduld met allen. Ziet toe, dat niemand kwaad met kwaad vergelde, maar jaagt te allen tijde het goede na, jegens elkander en jegens allen. Verblijdt u te allen tijde, bidt zonder ophouden, dankt onder alles, want dat is de wil Gods in Christus Jezus... Dat is het, Corrie! Dat is Zijn antwoord. Dankt onder alles! Dat kunnen we toch doen: we kunnen meteen beginnen God te danken voor elk ding in deze nieuwe barak.”
En dan gaan ze danken voor het feit dat ze daar samen mogen zijn, dat hun Bijbeltje nog in hun bezit is en niet ontdekt bij de controle. Danken ook voor de overvolle bezetting, want omdat ze met zovelen zijn, zullen ook velen van het Evangelie kunnen horen. Betsie dankte vervolgens ook voor de vlooien, maar dat ging Corrie te ver. Betsie antwoordde: Er staat: Dankt onder alles, niet alleen voor de prettige dingen. Vlooien horen bij de plaats waar God ons gesteld heeft. Zo stonden ze tussen de stellages te danken voor de vlooien. Maar in dit opzicht was Corrie het beslist niet met Betsie eens.
Zomaar een passage uit het indrukwekkende levensverhaal van Corrie ten Boom. Ik wilde daar iets samenvattend uit citeren in dit antwoord om aan te geven hoe ook ik met een zekere jaloersheid waarneem hoe God voor Corrie in die moeilijke omstandigheden heeft gezorgd.
En dan wordt je vraag des te dringender: hoe komt het dat Corrie ten Boom onder ons relatief onbekend is. Ik denk dat dit te maken heeft met de kringen waar ze zich na de oorlog bij thuis heeft gevoeld en de theologische keuzes die ze daarbij heeft gemaakt. Ds. Wallet heeft op Refoweb al eens een vraag over Corrie ten Boom beantwoord, waarin dit aspect aan de orde komt.
Omdat ook ik de verschillen in een kort Refoweb antwoord niet wil uitvergroten ga ik niet in alle detail de kritiek op de “leer” van Corrie ten Boom bespreken. In het kort zou ik er dit van willen zeggen: Corrie ten Boom legt in haar boeken en videoboodschappen bij de bekering sterk de nadruk op de beslissing van de gelovige. Daar nemen wij op Bijbelse gronden afstand van.
Verder volsta ik om hier te verwijzen naar een kritische bespreking van drs. N. C. van Velzen van het boekje van Corrie ten Boom over occulte machten: Bijbelgebruik in “Verslagen vijanden” overtuigt niet altijd.
Ook in een boekbespreking van mevrouw M. H. Guyt-Guyt van een boekje van Corrie ten Boom “In Hem geborgen, Onbegrijpelijke liefde en Marsorders voor de eindstrijd” worden naast bewondering en hoogachting voor Corrie ten Boom oprechte kritische vragen gesteld.
Ds. Wallet schrijft in zijn antwoord: “Al denken we op sommige punten anders, ook qua prediking, dan wil dat niet zeggen dat we daarom iemand verwerpen.” Ik denk hierbij ook aan de geschiedenis van de opwekkingspredikers Wesley en Whitefield en hun verschillen in theologische ligging, die ik eerder in mijn antwoord over Mozaiek0318 heb beschreven.
Het is voor ons mensen kennelijk moeilijk om tegelijkertijd een bepaalde dwaling krachtig en hartgrondig te verwerpen en een kind van God, dat klaarblijkelijk op dit punt dwaalt, als broeder of als zuster hartelijk te aanvaarden. Aan de andere kant is het, zo blijkt uit jouw vraag, moeilijk om te aanvaarden dat kinderen van God in deze bedeling dicht bij Hem kunnen leven, maar toch nog niet vrij zijn van dwalingen. De Bijbel en de kerkgeschiedenis leert dat wij hier nog niet in het paradijs zijn. Paulus en Barnabas waren beiden geroepen en gezonden knechten van God; door onenigheid scheidden helaas hun wegen. Luther wordt onder ons erkend en geëerd als voorman van de Reformatie. Toch volgen onze kerken niet alle leerstellingen die hij in zijn leven heeft ingenomen, waaronder de bekendste natuurlijk de leer over het Heilig Avondmaal.
Zo zijn er meer voorbeelden te noemen, maar ik wil het hierbij laten. Ik hoop dat dit antwoord je enige richting geeft. Tot slot zou ik toch ook willen vermelden dat het heel gevaarlijk kan zijn om kinderen van God, hoe goed hun getuigenis ook is, op een voetstuk te plaatsen. Wij zijn niet van ds. Moerkerken of ds. Vergunst of ds. van Kooten of Henk Binnendijk of Corrie ten Boom of van Paulus of Apollos. Maar zijn wij navolgers van onze Heere Jezus Christus? Daar gaat het om!
J. P. van den Brink
Dit artikel is beantwoord door
J.P. van den Brink
- Geboortedatum:10-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Eindhoven
- Status:Inactief
