Duidelijk plan van God voor mij
Ds. K. van den Geest | 1 reactie | 31-01-2020| 10:18
Vraag
Vaak hoor je dat je op zoek moet gaan naar Gods plan met je leven of Gods wil voor je leven. Het advies is dan dat je veel in de Bijbel moet lezen en bidden, in de hoop dat je dat te weten komt. Eerlijk gezegd lijkt mij dat vreemd. Want waarom moet het zoveel moeite kosten om achter de wil of het plan van God voor je leven te komen? In de wetenschap dat je het niet eens precies kan te weten komen. Als God nu een duidelijk plan voor mij persoonlijk heeft, kan Hij dat toch ook gewoon helder doorgeven? Waarom moet dat allemaal zo vaag?
Antwoord
Bij de woorden “vaak hoor je” denk ik meteen: van wie hoor je zoiets, hoezo moet je daarnaar op zoek gaan, waar is dat op gebaseerd? Met andere woorden: dit zijn zo van die aannames en versleten uitdrukkingen, die zo maar een eigen leven gaan leiden, alsof het de waarheid zelf is.
Dat geldt ook voor het bijbehorende advies. Veel in de Bijbel lezen en bidden, dat is altijd goed, zou je zeggen, dus doen. Maar “in de hoop dat plan te weten te komen”? Daar zet ik mijn vraagtekens bij. Het komt op mij over alsof je de Bijbel gaat gebruiken als een soort magisch boek. Als je daar nu maar in leest, dan komen er vanzelf allerlei dingen uit, wordt dan gesuggereerd. Wat komt er dan uit? Dat wat je zoekt? Dat wat je zelf al vermoedde? Of is er een andere geheimzinnige manier waarop God tot je kan spreken?
Ik heb mij in mijn leven en werk vaak genoeg afgevraagd wat God van mij zou willen in bepaalde situaties. En zeker, ik ben toen ook gaan bidden. Om Gods licht, Geest en leiding. En ook om wijsheid (Jak. 1:5!). En dat is volgens mij eerder wat je nodig hebt: wijsheid, onderscheidingsvermogen. Zoals je die ook vindt in Filipp. 1:10: onderscheiden waar het op aankomt. Want hoe onderscheid je jouw eigen vragen en de antwoorden die je daar op krijgt (of meent te hebben gekregen!) van zoiets als een ‘boodschap van God’? Mijn eigen vragen zijn zo vaak op mezelf gericht, op wat ik hoop of op wat ik als oplossingen zie. En de antwoorden die ik dan vind zijn zo vaak antwoorden die uit mijn eigen gevoelens en hart en verlangen voortkomen. Het zit zo diep in ons dat we ik-gericht zijn in plaats van op God gericht. Daarom moet ik allereerst bidden om die wijsheid, dat onderscheidingsvermogen.
Een tweede opmerking betreft meer die diepere vraag: hoe kennen wij Gods wil? In de Bijbel wordt erop gewezen dat de verborgen dingen voor God zijn en de geopenbaarde dingen voor ons mensen (Deut. 29:29). Ook dat is een diepe wijsheid. God heeft ons zijn Woord gegeven, daarin vinden we wat Hij wil, zijn geopenbaarde wil. Die vind je in zijn geboden en beloften. Wat God van mij wil, is duidelijk: Micha 6:8!
Hoe kunnen we dan ooit Gods verborgen wil kennen, zijn plan? Zijn plan en bedoeling met ons mensen is dat Hij ons het goede wil geven (Jer. 29:11) en dat Hij ons wil redden (1 Tim. 2:4). Dat is weer Gods geopenbaarde wil. Maar zijn plan of wil met ieder van ons persoonlijk, dat kennen we niet: hoe lang zal ik leven, zal ik wel of niet trouwen, mag ik mijn werk zien als iets wat God voor mij heeft geregeld, zal ik gezond blijven (of weer worden), wanneer zal ik dit leven verlaten, etc., etc. Hier spreken we dan wel van Gods verborgen wil. En het eenvoudige antwoord op die vraag is: die wil, dat plan kennen we niet. Alleen God heeft het plan voor ons leven. Het enige dat ik weet is dat Hij “mijn levensweg tot een heilsweg maakt” (Psalm 18 berijmd). En dat Hij Zijn uitverkorenen, dat zijn Zijn geliefden, het eeuwige leven belooft en zal schenken.
Wat moet ik dan doen als ik voor een ingrijpende beslissing sta en ik mezelf afvraag wat God wil? Zeker: bidden! Om die wijsheid, dat onderscheidingsvermogen dus. Vervolgens maak ik mijn eigen keuze, neem ik mijn eigen beslissing! Zo heeft God ons gemaakt en bedoeld: als verantwoordelijke mensen, die zelf leren afwegen wat wijs en goed is, wat Gods gebod en wil is, en wat we dus moeten kiezen. Ik geloof dus niet dat je simpele boodschappen uit de hemel ontvangt, inwendige stemmen, als briefjes die van boven naar beneden dwarrelen en waar alles op geschreven staat. Ik geloof wel dat God ons geschapen heeft naar Zijn beeld. En als wij ons door zijn Geest laten vernieuwen en herscheppen, zullen wij steeds meer het beeld van Christus vertonen. En steeds meer ons door de Geest van Christus laten leiden. En steeds meer leren vertrouwen dat Hij mij de goede richting wijst. Steeds meer het beeld van God vertonen betekent dat ik steeds meer zelf verantwoordelijk ben voor mijn keuzes en beslissingen. En dat ik die afweeg in het licht van Gods bedoelingen in zijn Woord.
Hoe zeker ben ik dan dat mijn keuzes vervolgens overeenstemmen met Gods plan? Niet. Daar ben je nooit zeker van. Je kunt alleen bidden om rust in een genomen beslissing, om vrede met een gekozen weg. Vind je die, dan mag je leren vertrouwen dat dit de juiste beslissing is geweest. Maar ook dan kan die beslissing nog weer aangevochten worden. Ben je eenmaal een bepaalde weg ingeslagen, dan kun je niet vervolgens op de automatische piloot vertrouwen. Nee, je blijft als beelddrager Gods verantwoordelijk, ook als er tegenslagen komen en het erop lijkt dat je toch achteraf niet de juiste keus hebt gemaakt.
Neem het voorbeeld van een huwelijk, de keus om met een partner te trouwen. Je belooft trouw voor het leven. Dat doe je in de overtuiging dat God dit wil. Is dit Zijn plan? Dat weet je niet, dat moet je geloven. En dan moet je er dus vervolgens voor gaan! Dan moet je niet na een aantal jaren, als je in een moeilijke fase van je relatie komt, ineens gaan zeggen: het was dus toch kennelijk niet Gods wil. Als je een keus maakt en overtuigd bent dat die keus goed is en overeenstemt met wat God wil, betekent dat niet dat je geen tegenslagen of periodes van intense vertwijfeling zult gaan meemaken. Elia dacht dat hij alles voor God had gedaan, en nog bekeerden de Israëlieten zich niet massaal. Toen zeeg hij vertwijfeld onder een struik neer in de woestijn, en zei: laat mij maar sterven. Maar God stuurde een engel, en gaf hem nieuwe kracht, en bemoedigde hem op de berg Horeb (1 Kon. 19).
Een derde aspect: kan God in een mens spreken? Kun je zijn stem horen? Er zijn tegenwoordig veel gedachten in omloop over bidden en over wat men noemt ‘luisterend bidden’, de stem van God horen in de stilte van je hart. Ik geloof zeker, dat intensief gebed je dichter bij God brengt. En dat je Zijn stem kunt horen, als je zijn Woorden biddend en in stilte overdenkt. Maar wat dan precies zijn boodschap is op dat moment, kun je niet op voorhand in verband brengen met jouw actuele vragen. Meditatief Bijbellezen bijvoorbeeld brengt mij nog niet direct bij de vragen waar ik op dat moment ‘toevallig’ mee zit. Sterker nog, mijn eigen vragen kunnen onbevangen en eerbiedig Bijbellezen zelf danig in de weg zitten. Wat ik ontvang uit biddend luisteren en luisterend bidden, zijn boodschappen die God mij op dat moment duidelijk maakt. Die hebben lang niet altijd te maken met mijn koortsachtige en hyperige vragen over wat ik moet doen of over Gods ‘plan’ met mij. Veel meer wordt mij dan op zo’n moment de boodschap van dat Bijbelgedeelte duidelijk(er). En ja, zo kan ik Gods ‘stem’ in mij horen, in die stilte. Maar nog steeds blijft het risico, dat je je eigen stemmen gaat aanzien voor Gods stem.
Dus blijft het al met al inderdaad niet vaag? Ja, dat kun je zeggen. Want nogmaals, God geeft je geen briefje met daarop in detail zijn plan en wat jij moet doen. Maar wel laat Hij jou volledig zelf mens zijn, met een eigen verantwoordelijkheid. En dat is niet niks! Want vergeet niet, dat verantwoordelijkheid betekent dat ik leer antwoorden op Gods beloften en geboden, en leer be-antwoorden aan zijn plan en wil met alle mensen, leer leven naar het beeld van Christus. Dat ik het dus ook in geloof aandurf om als zelfstandige gelovige mens mijn eigen keuzes te maken in het licht van Gods Woord en evangelie. Hij heeft de mens ‘bijna Goddelijk’ gemaakt (Psalm 8)! Wij zijn geen kinderen meer, die in alles leunen op volwassenen die verantwoordelijk voor hen zijn, wij zijn mondige mensen als we in Christus zijn en dus zelf verantwoordelijk. Dat kun je lastig of vaag vinden, maar is het niet juist prachtig en groots? Dat God je zo wil leren zelf te leven? Tot zijn eer!
Ds. K. van den Geest
Dit artikel is beantwoord door
Ds. K. van den Geest
- Geboortedatum:12-10-1957
- Kerkelijke gezindte:Nederlandse Gereformeerde Kerken
- Woon/standplaats:Deventer
- Status:Actief
