Verlangen naar een vriend

Ds. H. Veldhuizen | Geen reacties | 04-07-2004| 00:00

Ik ben een 29-jarige jonge vrouw en ik heb eigenlijk alles wat een mens zich kan wensen: leuke baan, eigen flatje, fijne familie en vriendenkring. Toch af en toe dan kan ik zo verlangen naar een vriend, naar kinderen. Ik denk er echt niet elke dag aan, maar af en toe dan overvalt het me gewoon en dan kan ik er zo hevig naar verlangen.

Mag je hier ook voor bidden? Kunt u mij ook bijbelgedeeltes aanwijzen waar het over alleengaanden gaat? Kan het zo zijn dat de Heere hier een bedoeling mee heeft dat ik misschien wel nooit zal trouwen?

Vaak is er ook zoveel onbegrip van uit de omgeving alsof je als alleengaande niet helemaal normaal bent. Ik word daar best wel eens verdrietig van. Ik ben helemaal niet zielig ofzo, maar af en toe word het me gewoon even teveel.

Beste vriendin,

Je hebt een heel eerlijke vraag gesteld, over iets dat bij veel jonge mensen, zowel meisjes als  jongens leeft, zéker als ze een aantal meisjes- of  jongensjaren achter de rug hebben. Ik zal proberen een antwoord te geven waar je wat aan hebt, ook al is dat wel een beetje moeilijk omdat ik je omstandigheden niet ken. Maar je vraag is duidelijk. Eigenlijk zijn het twee vragen, één over het verlangen naar een vriend en naar kinderen, en de tweede vraag over: wat, als je ongetrouwd zou blijven.

Fijn dat je heel positief begint: je zegt dat je eigenlijk alles hebt wat een mens zich kan wensen, leuke baan, eigen flatje, fijne familie en vriendenkring. Ik ken je niet, maar als ik me je voor de geest probeer te halen, zie ik een positief iemand, die dankbaar in het leven staat en weet van de kleine en grote zegeningen die God geeft. Dat je af en toe kunt verlangen naar een vriend, zoals je schrijft, komt niet als krampachtig over. Soms is het verlangen hevig, schrijf je, maar je zegt ook: ik denk er echt niet elke dag aan.

Laat ik meteen maar zeggen: het verlangen naar een vriend en naar kinderen is heel gezond. Je bent volop meisje en je mag verlangen naar een jongen. De Heere heeft dat verlangen zelf in de schepping gelegd en gezegd: “Het is niet goed dat de mens alleen zij, Ik zal hem een hulp maken die als tegenover hem is.” (Gen.2:18). Die woorden gelden zowel een man als een vrouw. Dat wil niet zeggen dat het, als iemand uit vrije beweging of door bepaalde omstandigheden niet tot een huwelijk komt, niet goed zou zijn. Ook ongetrouwden mogen er volop zijn. En ze zijn er ook. Maar de Heere wil de eenzaamheid van de mens doorbreken, zodat mensen ‘tweezaam’ in het leven kunnen staan, elkaar tot hulp. Ook je verlangen naar kinderen is gezond. Ook daarin ben je volop meisje/jonge vrouw, je mag naar kinderen verlangen.

Dat wil zeggen dat je er ook om mag bidden. Ik denk aan de woorden van Paulus: “Laat uw begeerten in alles, door bidden en smeken, met dankzegging gekend worden bij God” (Fil.4:6). Paulus wil zeggen: vergeet de dankzegging niet (daarom is het goed dat je je vraag  positief begint), maar verder mag je, met dankzegging voor wat de Heere geeft,  al je begeerten voor de Heere neerleggen. En er zijn nog wel meer teksten die zeggen dat we, wat we begeren (natuurlijk goede begeerten, geen verkeerde) aan de Heere mogen voorleggen.

Ik zou zelfs nog verder willen gaan: je mag ook meer doen: je mag er bijvoorbeeld voor zorgen, voor zover dat in je vermogen ligt, dat je met voldoende jonge mensen in aanraking komt. Dat kan bijvoorbeeld doordat je meedoet aan (zo dat er in de gemeente waartoe je behoort is) kerkelijk jongerenwerk of kringwerk of andere goede kerkelijke contacten hebt. De Heere werkt in de regel namelijk in de middellijke weg, en die weg kan zijn dat je met voldoende anderen in aanraking komt. Ik krijg de indruk dat je dat wel komt. omdat je schrijft van een vriendenkring, maar toch zeg ik je het omdat ik weet dat het voor veel (jonge) mensen moeilijk is om via een vereniging of kring vaste contacten op te bouwen, omdat ze bijvoorbeeld onregelmatige diensten hebben (verpleegkundigen, ploegendienst, veel afwezig zijn, veel op reis moeten e.d.).

Er zijn ook andere mogelijkheden, zoals bijeenkomsten voor jonge mannen/vrouwen zonder dat daar een vast tijdschema aan verbonden is. Of jongerenreizen. Je weet vast wel dat er heel wat huwelijken tot stand kwamen van jongeren die elkaar voor de eerste keer op een reis ontmoetten. Alleen (vind je het erg dat ik dat schrijf?): doe het niet in een kramp; ga bijvoorbeeld niet naar een kring of met een jongerenreis mee met de bedoeling een goede vriend te ontmoeten, want dan zit je niet gelukkig op zo’n kring of ga je niet ‘ontspannen’ op reis en dreig je bovendien de Heere voor de voeten te lopen. Maar door voldoende contacten te hebben open je voor de Heere als het ware, in de middellijke weg, de weg om je in aanraking te brengen met een vriend.

Ik maak overigens uit je vraag op dat je helemaal niet krampachtig met het verlangen naar een vriend omgaat, integendeel, je bent in heel veel opzichten gelukkig, en je weet dat het de Heere is die je leven leidt. Fijn! Dat geeft me ook vertrouwen dat het, als een vriend je pad kruist, het je vooral gaat om een vriend met wie je samen kunt spreken over de dingen van het Koninkrijk van God en met wie je samen kunt bidden en danken.

Nu heb je nog een tweede vraag: Spreekt de Bijbel ook over alleengaanden? Laat ik meteen maar zeggen: Ja! Het beste voorbeeld is Paulus. En niet alleen hij persoonlijk, maar vooral ook wat hij schrijft in 1 Korinthe 7. Daar begint hij met te zeggen dat het een mens goed is om geen vrouw (je mag ook invullen: man) aan te raken (vers 1). Daarmee is hij niet in strijd met Genesis: 2:18, maar Paulus relativeert het getrouwd-zijn, alsof dat het een en het al zou zijn. Hij schrijft dat vooral vanwege “de aanstaande nood” (vers 26; de verdrukking en vervolging die voor de deur stond). Op dezelfde wijze heeft Jezus het ‘wee’ uitgesproken over de zwangere en zogende vrouwen tijdens de grote verdrukking (Matth.24:19; Lukas 23:29). Daarmee bedoelt Jezus natuurlijk ook niet dat de kinderzegen (die in de Bijbel hoog staat) niet goed zou zijn. Maar Hij doelt op de moeilijke tijden die zullen komen. Nu, Paulus noemt het ongetrouwd zijn goed en doet in vers 7 nog een stap verder: daar spreekt hij van de “gave” van het ongetrouwd zijn. Letterlijk staat daar het woord “charisma”, wat een hoog woord is, dat we wel eens vertalen met “genadegave”. Het kan dus een bijzondere (genade)gave van God zijn om ongetrouwd te blijven. Goed zien: niet dat ongetrouwd zijn beter is dan getrouwd zijn (zoals het celibaat in de rooms-katholieke kerk), ook niet andersom. Maar Paulus laat zien dat beide er kan en mag zijn.
 
Uiterst verdrietig daarom dat er in je omgeving zoveel onbegrip is voor een alleengaande, alsof je niet helemaal normaal zou zijn. Of beter: uiterst kwalijk! Hoeveel vrouwen en mannen hebben niet heel veel betekend in het Koninkrijk van God of in de maatschappij of in hun eigen omgeving, juist in hun ongetrouwd zijn! Mensen die bepaalde opmerkingen richting een alleengaande maken, moeten eens denken aan Paulus’ woorden: “Ik wilde dat alle mensen waren, gelijk als ik zelf ben” (1 Kor.7:7).

Mensen kunnen om verschillende redenen ongetrouwd blijven: uit vrije beweging; ze zijn gelukkig in hun werk, in hun situatie, ze blijven liever alleen. Of min of meer gedwongen: de verkering liep mis, of men ontmoette niemand die men helemaal het hart kon geven. Soms kan het ook een groot verdriet zijn als er een sterke wens is om te trouwen, maar men ontmoette nooit de ware. Soms bleef men ongetrouwd vanwege een handicap. Laten we ook in dit opzicht gedurig oog hebben voor de gehandicapte medemens. En laat ik ook maar noemen: mensen kunnen ook ongetrouwd blijven vanwege hun seksueel anders geaard zijn (homofiel zijn lesbisch zijn). Dat kan een groot kruis zijn, dat sommigen moedig (en ik weet ook van een aantal: gelovig) dragen. Dat laatste geldt voor jou, gezien je eerlijke vraag, niet. En ‘de ware’ niet ontmoeten hoeft voor jou, gezien je leeftijd, ook niet te gelden. De Heere kan je een vriend doen ontmoeten met wie je oprecht gelukkig kunt zijn. En nog eens: daar mag je om bidden, daar mag je ook ‘op een gepaste wijze’ naar staan.

Nu vraag je ook nog: “Kan het zijn dat de Heere er een bedoeling mee zou hebben dat ik misschien wel nooit zal trouwen?” Ja, dat kan! Maar laat ik je meteen maar zeggen: de bedoelingen van de Heere zien we in de regel pas achteraf. Het kan voorkomen dat iemand zich bijvoorbeeld geroepen weet tot zendingswerk en daarom meent dat zij of hij beter ongetrouwd kan blijven. Dan zou zij of hij kunnen zeggen: het is de bedoeling van de Heere dat ik ongetrouwd blijf. Maar zelfs dan moet je nog voorzichtig zijn, want het kan zijn dat zij of hij op latere leeftijd toch nog trouwt. De regel is: Gods bedoelingen zien we pas achteraf. Dat leert ons vertrouwen dat de weg die de Heere ons doet gaan, goed is en het leert ons die weg gelovig en gehoorzaam te gaan.

Ik vat het nog eens samen:  Jij mag je verlangen aan de Heere bekend maken. Om in het vertrouwen je weg te gaan dat de Heere je weg zal leiden. Je mag zorgen voor een goede vriendenkring en goede sociale (en kerkelijke) contacten. En verder leg je je leven en je toekomst in Gods handen. Geldt dat eigenlijk niet van alles wat we doen? Er kan ineens een streep door onze plannen gaan. Ons leven kan totaal anders verlopen dan we ons hadden voorgesteld. Misschien geldt dat wel van elk mensenleven. Om dan aan het einde van de weg, laten we zeggen, in de levensavond, te zeggen: zo en zo heeft de Heere mijn leven geleid; zo was Zijn bedoeling (als we die bedoeling al ooit kunnen doorgronden). En het grootste is dat we leren en kunnen zeggen: wat God doet/deed, dat is welgedaan, Zijn wil is wijs en heilig.

Bedankt voor je open en eerlijke vraag. Ik hoop dat ik je met mijn antwoord geholpen heb. God zegene je

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven