Lauw christelijk
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | 2 reacties | 09-12-2019| 14:27
Vraag
Veel mensen (familie/vrienden/kennissen) in mijn omgeving zijn niet of beperkt (lauw) christelijk. Ook mijn man zegt wel te geloven, maar wil er weinig over praten omdat het bij hem niet leeft. Hij irriteert zich er vaak aan als ik erover begin of we krijgen ruzie (we hebben samen een aantal kinderen).
Ikzelf ben een paar jaar geleden tot geloof gekomen en wil mijn/ons leven daarop inrichten. Ik wil erover praten, de Bijbel begrijpen, mijn omgeving erin meenemen en met de medemens bezig zijn zoals God het bedoeld heeft. Het doet mij veel pijn dat mensen waar ik van hou niet geloven. Ik bid daar elke dag voor. Maar als ik er met ze over praat, dan irriteren ze zich aan mij of denken dat het komt vanuit een depressie. Ik ben te ‘fanatiek’. Ik heb er tegen gevochten, maar merk dat mijn energie op raakt. Continu mijn keuzes (vrijwilligerswerk, geld geven aan goede doelen, vaker naar de kerk gaan (Hervormd), bijbelstudie, voorbereiden op belijdenis, bepaalde dingen laten) verdedigen is zwaar.
Ik ben positief jaloers op mensen die leven in een reformatorische/christelijke omgeving waarbij er een levensstijl/basis is die gebaseerd is op de Bijbel. En waarbij je elkaar beter begrijpt in de keuzes omdat de Bijbel centraal staat. Mijn allergrootste wens is dat mijn familie, onder wie mijn man en kinderen, echt kiezen voor God. Hoe zou ik dit kunnen bereiken? En hoe moet ik hiermee om gaan zonder mezelf te verliezen en een afstand te creëren bij geliefden? En hoe weet ik wat God hierin van mij verwacht?
Antwoord
Beste zuster,
Wat je schrijft over je omgeving, “lauw, beperkt christelijk” is niet zo vreemd. Het komt helaas maar al te veel voor dat mensen christelijk heten maar het in werkelijkheid niet zijn. Als dan het wonder plaatsvindt dat je de Heere hebt leren kennen, dan is het voor jezelf heel bijzonder. Maar voor je omgeving is het maar lastig.
Dat jij nu je leven op de Heere wilt richten, dat begrijp ik helemaal, maar je omgeving begrijpt dat niet. Die hebben niet hetzelfde ervaren als jij. En dan komt de zorg en het verdriet; geen aansluiting bij je man en ook maar heel beperkt met familie of vrienden. Jij wilt praten, delen, luisteren, leren, over de Heere horen en spreken. Maar het lukt niet, het landt niet. Niemand zit hierop te wachten. Net zomin als jij vroeger. Jij wilt je medemens meenemen, maar die wil niet mee. “Ik ga toch naar de kerk. Het hoeft allemaal niet zo precies als jij wilt.” Enzovoort. Kortom; mensen waar jij van houdt willen niet echt delen in de vreugde die jij nu ervaart in de dienst van de Heere. Je omgeving vindt je fanatiek. Dat is heel gebruikelijk hoor. Dat is gewoon wat de Heere Jezus ook ervaren heeft en de discipelen en later de apostelen in hun werk.
Het is moeilijk voor je om je mening steeds maar weer te uiten en te verdedigen. Je schrijft: “Ik heb er tegen gevochten, maar merk dat mijn energie op raakt. Continu mijn keuzes (vrijwilligerswerk, geld geven aan goede doelen, vaker naar de kerk gaan (Hervormd), Bijbelstudie, voorbereiden op belijdenis, bepaalde dingen laten) verdedigen is zwaar.”
Je moet stoppen met je verdedigen. Laat een heleboel dingen maar gewoon over je heenkomen. Petrus schrijft dan in 1 Petrus 2:19-23:
“Want dat is genade, indien iemand om het geweten voor God zwarigheid verdraagt, lijdende ten onrechte. Want wat lof is het, indien gij verdraagt, als gij zondigt, en daarover geslagen wordt? Maar indien gij verdraagt, als gij weldoet, en daarover lijdt, dat is genade bij God. Want hiertoe zijt gij geroepen, dewijl ook Christus voor ons geleden heeft, ons een voorbeeld nalatende, opdat gij Zijn voetstappen zoudt navolgen; Die geen zonde gedaan heeft, en er is geen bedrog in Zijn mond gevonden; Die, als Hij gescholden werd, niet weder schold, en als Hij leed, niet dreigde; maar gaf het over aan Dien, Die rechtvaardiglijk oordeelt.”
Geef je ook hierin maar over aan de Heere Jezus. De Bijbel is voor jou een boeiende boodschap geworden, voor die ander niet. Voor jou is christen-zijn meer geworden dan in de kerk zitten, het gaat er om dat je de Heere kent, en wandelt met Hem. Net zoals Henoch, die wandelde met God.
Als je dat leven niet kent, ja dan kan het irriteren als je vrouw of je zuster of je vriendin er over spreekt. Je zit niet op dezelfde golflengte. En daar loop jij op vast. Natuurlijk komt dit niet door een depressie, maar doordat je vol van de Heere bent en dat Hij er is. Dat Hij mensen trekt uit de duisternis van hun bestaan. Je ogen zijn open gegaan.
Je moet je ook niet verdedigen, vertel gewoon dat dit voor jou zo belangrijk is in je leven. Dat je de Bijbelstudie niet kunt laten schieten, omdat dit echt leven voor je betekent. Dat je hongerig bent naar kennis, meer van de Heere wil leren.
Blijf bidden voor je man, je kinderen en de mensen waar je van houdt. Het gebed is zo belangrijk. Door het gebed vielen de muren van Jericho, door het gebed zat Daniel rustig tussen de leeuwen, door het gebed ging de gevangenis open en kon Petrus er uit en zo zijn er in de Bijbel -en ook nu- zoveel wonderen die de Heere doet. Als je zelf ervaren hebt wat het is om de Heere te kennen, dan wil je dat anderen Hem ook leren kennen. Maar bedenk dan wel dat het een wonder van de Heere is dat het bij jou zo geworden is. En het is weer een ander wonder als je een ander kunt winnen voor de dienst van de Heere. Wees in alle eenvoud trouw aan de Heere. Leef als christen in je gezin en daar buiten en verwacht alles van de Heere. Sloof je niet uit om de ander te overtuigen. Dat lukt je toch niet. Bedenk dat het nergens volmaakt is en dat je ook in een reformatorisch-christelijke omgeving heel eenzaam kunt zijn. Maar de Heere weet wat je nodig hebt om staande te blijven.
Ik bid je Gods rijke zegen toe. Vertrouw op Hem. Hij zal het maken. Houd aan in het gebed, elke dag, en laat je niet ontmoedigen.
Hartelijke groeten,
Nellie van Dooijeweert-van der Slikke
Dit artikel is beantwoord door
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke
- Geboortedatum:25-04-1942
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Functie: Pastoraal medewerkster
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
GETUIG je geloof, met alle blijdschap die jij ervaart hierdoor. Laat dat zien, maak iedereen jaloers: Je man, je kinderen, je omgeving!
"Dat kan nooit de bedoeling zijn van de Blijde Evangelie, dat we ruzie daarover maken...", bedacht ik mij een keer nadat er weer woorden waren gevallen. Het roer moest om. Maar dan bij mij!
Het is zoals Nellie J. van Dooijeweert-Van der Slikke het beschrijft. Je hoeft jezelf niet te verdedigen. Maar ook niet anderen jouw overtuiging opleggen.
Toen ik belijdenis deed van mijn geloof was er in onze gemeente het mooie gebruik om nadat je antwoord had gegeven op de vragen die de dominee jou stelde, de gemeente in eigen woorden vertelde waarom je dit deed... Inmiddels zijn we meer dan een halve eeuw verder maar dat moment is nog steeds een lichtbaken langs het pad dat ik gekozen heb.
Dat licht heb ik mogen uitdragen in de rest van mijn leven. En ja, er zijn momenten geweest waarop het leek dat de batterijen op waren of dat het licht doelbewust door mij werd uitgezet of door andere omstandigheden niet brandde... zo leek het althans.
Totdat ik op een gegeven moment op een zomerse avond naar de radio luisterde naar een opname van een Fantasie en Fuga Psalm 72 “Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen” van Jan Zwart (voor velen bekend - ik was opgegroeid in een gezin met de Bijbel, maar ook met het orgel.). Op hetzelfde moment brak pal boven mijn woning het onweer los, geweldige donderslagen volgden. Het was voor mij ongekend! Het heeft bij mij een geweldige impact gehad, en nog! Zodanig zelfs dat ik 50 jaar later wanneer ik deze Psalm hoor, zing of speel, de donderslagen nog steeds hoor. Of wanneer het onweer is ik altijd aan deze Psalm moet denken:
Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen;
Men loov' Hem vroeg en spâ;
De wereld hoor', en volg' mijn zangen,
Met Amen, Amen na.
Het was alsof de hemel benadrukte wat er in deze Psalm geschreven staat. Voor mij persoonlijk betekende dit dat ik mijn leven in de dienst van God stelde en in mijn doen en laten. Dankzij de werking van de Heilige Geest heb ik in mijn wereldje anderen mijn "zangen" laten horen en zien (en anderen met mij) en geleidelijk aan kreeg dat bij deze en gene navolging,,, want Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen, men loov' Hem vroeg en spâ!
Onder zangen versta ik met een blij gemoed de namen in gebed opdragen aan God, de anderen voorleven zoals God dat van zijn kinderen verlangt, met geduld en liefde uitleggen waarom jij bepaalde dingen doet of juist laat, maar ook tot eer van Zijn Naam! Het is de Heilige Geest die mensen verandert, maar dan wel op Zijn tijd en op Zijn manier. Ook daar moeten we op Hem vertrouwen!
