Gods muziek
G. Slurink | 43 reacties | 14-11-2019| 10:06
Vraag
Misschien een rare vraag, maar hoe weten wij van welke muziek(stijl/soort) God houdt? Is alles wat tot Zijn eer is goed genoeg voor Hem of vindt Hij alles mooi omdat Hij volmaakt is en we straks met alle richtingen van het christelijke geloof in de hemel een lofzang zullen aanheffen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Dat is geen eenvoudige vraag. We zien vaak in de Bijbel dat God op een andere manier naar de dingen kijkt dan wij doen. Ik kan hier uiteraard geen definitief antwoord op geven, maar ik wil wel proberen een paar gedachten mee te geven die hierbij bij mij opkwamen.
We kunnen, en ik denk ook wat dit betreft, iets van God leren kennen op twee manieren, namelijk uit Zijn schepping en uit hoe Hij Zichzelf aan de mensen heeft geopenbaard, wat voor ons opgeschreven staat in de Bijbel. Wat muziekstijl of -soort betreft hebben we geen directe aanwijzingen maar er zijn denk ik wel een aantal zaken waar we het een en ander van kunnen afleiden.
Als ik kijk naar Gods schepping zie ik een enorme rijkdom aan verscheidenheid en variatie. Ik moest bijvoorbeeld denken aan de enorme variatie die we zien in de dierenwereld en in de plantenwereld. Vogels in allerlei soorten en maten en kleuren en geluiden, allerlei zoogdieren en de duizenden soorten vissen en waterdieren. En denk aan de insectenwereld en de reptielenwereld. En denk aan alle planten en bloemen en alles wat er groeit en bloeit wereldwijd in alle verschillende klimaten en in zeer uiteenlopende landschappen. Honderdduizenden soorten, met een duizelingwekkende variatie in allerlei details, met enorm uiteenlopende eigenschappen. En datzelfde zien we in nog veel meer elementen van de schepping. En ook ieder mens is uniek en elk mens is weer anders.
Daarom zou ik denken dat verscheidenheid en variatie iets is dat God welgevallig is. Als ik kijk naar de variatie in kleuren en klanken (denk bijvoorbeeld aan alle verschillende vogels), dan ben ik geneigd te denken dat dat ook van toepassing is op muziek. Dat betreft dan variatie in instrumenten, variatie in menselijke stemmen, variatie in de manier van muziek maken en nog veel meer zaken. Dus wat de muzikale elementen bevat zou ik geneigd zijn te denken dat er heel veel variatie zal zijn in de hemel en op de nieuwe aarde. Misschien nog wel veel rijker en veelkleuriger dan we ons nu kunnen voorstellen.
Als ik in de Bijbel lees over wat God welgevallig is wat mensen betreft, dan zie ik dat God vooral kijkt naar het hart. Hij kijkt naar ons geloof en onze gehoorzaamheid. Dat zien we bijvoorbeeld bij Abraham, bij David, bij Daniël en bij vele anderen. En het tegendeel zien we bijvoorbeeld bij koning Saul en ook bij allerlei anderen. Het kan gebeuren dat bijvoorbeeld 100 mensen hetzelfde doen, bijvoorbeeld een lied zingen, maar dat dit van de helft van de mensen voor God welgevallig is en van de andere helft niet. Het verschil zit dan niet in de muzikale aspecten maar in het hart van die mensen: hun geloof en hun gehoorzaamheid. Dat is een patroon dat we voortdurend tegenkomen in de Bijbel.
Bij verschillende muzieksoorten en -stijlen kan je denken aan muzikale verschillen. Elke stijl heeft zo zijn eigen muzikale kenmerken en iemand die vaardig is kan door het reproduceren van bepaalde kenmerken een bepaalde muziekstijl (na)spelen. Maar achter een muziekstijl zit vaak ook een levensfilosofie, een verzameling van waarden en idealen of een manier van denken. En dat is iets dat voorkomt uit het hart van de mensen. Verschillende muziekstijlen komen op in verschillende culturen en in verschillende tijden en zijn vaak ook een reflectie van die cultuur en die tijd. En de levensfilosofie die er achter zit komt vaak voort uit het menselijk hart en weerspiegelt de idealen, de verlangens en de waarden die er leven bij een bepaalde groep van mensen in een bepaalde tijd. En ik denk dat je in veel gevallen een muziekstijl niet kan losmaken van hun achterliggende levensfilosofie. En daar zit vaak het probleem omdat wat er daarbij voortkomt uit het hart van de mensen vaak strijdig is met wat God welgevallig is.
Daarom zou ik tot de conclusie willen komen dat enerzijds alle verschillen die er zijn in de muziek en in hoe mensen muziek maken, op zichzelf naar Gods wil en naar Zijn welbehagen is, en dat dit er goed mogelijk ook zal zijn in de hemel en op de nieuwe aarde. Echter hoe zich dit alles heeft uitgewerkt hier op aarde, waarbij mensen muziek zijn gaan misbruiken voor hun eigen doelen, is in veel gevallen niet langer naar Gods wil omdat het veelal voortkomt uit de verkeerde of bevlekte motieven. Daarom ben ik geneigd te denken dat we van de verschillende aardse muzieksoorten en stijlen in de hemel en op de nieuwe aarde niet veel terug zullen vinden. In plaats daarvan zal er misschien wel een geheel nieuwe muziekstijl zijn waar we ons nu amper een voorstelling van kunnen maken. Een onbevlekte muziekstijl uit een zuiver op God gericht hart, die in muzikaal opzicht misschien wel nog veel mooier en rijker is aan variatie dan we ons nu kunnen voorstellen en ook harmonieuzer zal zijn op een manier die we ons nu niet kunnen voorstellen. Waar er geen verkeerde bijbedoelingen meer zijn en alles tot eer van God zal zijn, en tot eer van de Heere Jezus, en ook tot onze vreugde omdat dan onze smaak, onze verlangens en onze vreugde volledig in overeenstemming zal zijn met die van van God, zoals dat is bij de Heere Jezus. En daarmee zal er dan ook een volmaakte harmonie zijn onder de mensen, christenen van allerlei afkomst, uit allerlei tijden en culturen, met al hun onderlinge verschillen, die echter allen de Heere Jezus lief hebben gekregen en hun hoop en verwachting hebben gezet op Hem alleen.
Dat zijn zo de gedachten die bij mij opkwamen bij deze vraag.
Een hartelijke groet,
Gerard Slurink
Dit artikel is beantwoord door
G. Slurink
- Geboortedatum:12-02-1963
- Kerkelijke gezindte:Reformatorisch
- Woon/standplaats:Lahti, Finland
- Status:Actief
Bijzonderheden:
*Voormalig popmuzikant
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het is dus duidelijk (in jouw ogen) dat God bepaalde stijlen niet kan waarderen. De vraagsteller stelt echter de vraag naar wat Hij WEL kan waarderen.
Heb je daar ook een antwoord op?
Mijn antwoord zou zijn: alles waarin zowel de componist, als de uitvoerende artiest Hem groot probeert te maken.
En dat het daarbij volledig ongeschikt is of dat een oratorium is of een rap-nummer.
En over de welluidendheid van "hele noten" verschillen onze meningen blijkbaar. Wij zingen inmiidels bijna 20 jaar ritmisch, en tegenwoordig vind ik het juist verschrikkelijk lastig om naar een niet-ritmische zang over te gaan.
Toen we naar ritmisch wisselden had ik daar overigens net zoveel, en precies dezelfde moeite mee...
Met een voorbeeld uit de Bijbel (waarzeggende geest) heb ik ook al duidelijk gemaakt dat het doel (God loven) niet alle middelen heiligt. Als God niet wil dat een vrouw met een waarzeggende geest Hem aanbeveelt, zou Hij dat dan wel willen met disharmonisch hard gejank van electrische gitaren (nog los van de bron)? Persoonlijk geloof ik hier niets van.
'Lastig zingen' wil overigens nog niet zeggen dat het niet welluidend kan zijn. Volgens mij heb jij het nu vooral over persoonlijke smaak ;-)
Voor iemand die van God houdt is het geen vraag waar hij (/zij) naar luistert. Slechte teksten zijn als vloeken in zijn oren. Daarentegen zijn liederen die God verheerlijken, die opwekken tot een leven met Hem, die helpen om de wereld en het aanbod van de wereld te verachtend en de schat in de akker te vinden en op waarde te schatten “als muziek in zijn oren”.
Waar je mee omgaat wordt je mee besmet. Slechte omgang bederft goede zeden. Verwerp daarom alles wat God omgang met God in de weg kan staan en zoek de dingen die boven zijn. Dat maakt gelukkig!
Laatste reactie, we worden het toch niet eens...
Over het tekstuele aspect zijn we het meer dan eens, en ik denk ook neit dat dat ter discussie staat.
Of moderne muziek ordelijk, harmonisch en welluidend is: daarover verschillen we van mening.
Metal (de stijl die mijn man na aan het hart ligt) ligt qua schema's, harmonieen en ritmes in het verlengde van de barkokke muziek.
Het "grunten" komt op mij over als een onmenselijk schreeuwen, maar ik moet toegeven dat de (prachtige) sopraan-arias van Bach ook neit veel meer van doen hebben met de menselijke stem.
En als ik in een psalm lees dat een schreeuw uit de diepte bezongen wordt kan ik me daar bij voorstellen dat dat ook niet welluidend geklonken heeft.
Laat staan liefelijk (het is me overigens een raadsel waar je deze eis vandaan haalt.
Blijft staan dat jij je eigen smaak en vooroordelen als maatstaf blijft nemen. Als jij het mooi vindt zal God het ook wel welluidend vinden.
Toegegeven: ik kan mijn eigen muzikale gevoel moeilijk rijmen met isoritmische zang, waardoor ik het niet welluidend kan vinden. Waarmee ik dezelfde fout maak, hoewel ik het niet veroordeel.
Mijn stelling is nog steeds (en nog steeds niet weerlegd) dat het gaat om de intentie van de componist en uitvoerende. Dat is ook precies waar het fout ging bij de vrouw met de waarzeggende geest.
Als een rapper tot geloof komt gaat hij echt niet achter een orgel zitten (waarvan de geschiedenis overigens ook niet onbesproken is).
Als een hard-rocker God leert kennen gaat hij niet ineens Johannes de Heer achtige stijlen produceren.
En je opmerking over Alister Crowley: het komt voor mij dicht in de buurt van een "Godwinnetje". Ik veronderstel dat je het genoemde "Book of the law" niet eens gelezen hebt, maar napraat wat je vanuit onduidelijke bronnen gehoord hebt.
Bovendien: als je bepaalde stijlen als "verboden" wegzet ontzeg je sommige mensen ook het recht om muziek te beluisteren. Muziek waarin men ontspanning kan vinden, plezier kan vinden, muziek die emoties kan kanaliseren, muziek die God groot kan maken.
Natuurlijk kun je dan zeggen dat iemand wel naar een andere stijl kan gaan luisteren, maar je snapt zelf denk ik ook wel dat dat niet werkt.
Draai het eens om: jij mag voortaan alleen nog maar naar muziek luisteren die je onder absolute herrie schaart...
Je zou er niet gelukkig van worden vermoed ik zo...
Schreeuwen uit de diepte is overigens totaal iets anders dan zingen over een schreeuw uit de diepte ;-)
En ik moet je opnieuw teleurstellen als je suggereert dat ik mijn eigen smaak als maatstaf neem. Ik ben namelijk een grote liefhebber van hardrock. Maar waarom zou ik daar nog naar (willen) luisteren als je het riool kent waar deze muziek wordt geproduceerd. Als Jezus zegt: "Wees heilig, want Ik ben heilig" en "gij geheel anders", waarom zou ik dan nog met Zijn vijanden willen heulen? Dit leven duurt nog geen seconde in verhouding tot de eeuwigheid. Welnu, die tijd hier zit ik wel uit zonder hardrock en mijn persoonlijke voorkeuren.
Je zegt: "Als een hard-rocker God leert kennen gaat hij niet ineens Johannes de Heer achtige stijlen produceren." In de praktijk blijkt dat toch wel degelijk te gebeuren. Ik ken er genoeg. Drie in christelijke kringen zeer bekende voorbeelden zal ik je noemen: Johan Vreugdehil, Koos de Jong en Gerard Slurink. Daarnaast nog tal van anderen die minder bekend zijn, maar die radicaal gebroken hebben met alle soorten van popmuziek en aanverwante stijlen. Waarom zouden ze dat gedaan hebben denk je als God dat niet nodig vindt?
Zoals ik al eerder schreef: waarachtige bekering is een totale verandering van de mens, geen opknapbeurt. Beetje Jezus, beetje wereld; het hinken op twee gedachten -die gruwelijke lauwheid- is een van de grootste zonden van het christendom (1 Kon. 18:21/Openb. 3:16) en een van de krachtigste wapens van satan.
Er loopt geen snelweg naar de hemel, maar het is een smal en nauwelijks begaanbaar pad (Matt. 7:14; lees ook de Christenreis) die slechts door weinigen gevonden wordt, dwars door de woestijn van dit leven, waarin haat en verachting je deel is (Matt. 24:9-10). Een knecht is niet meerder dan zijn heer. Het is geen spelletje, maar strijden om in te gaan. Hoor ik persoonlijk bij die zojuist genoemde "weinigen"? Soms twijfel ik daar aan en dat brengt mij maar weer op de knieën om te pleiten op God beloften die in Jezus Christus ja en amen zijn. En wie eenmaal iets van die Goddelijke vrijspraak heeft geproefd en gesmaakt, is verloren voor de wereld. Dat is de hemel op aarde. Wat boeit mij dan nog dat vleugje tijdelijke lol of die surrogaat ontspanning? Mensen (ik zeg dit in algemene zin) die dit soort muziek nodig hebben om hun emoties te kanaliseren, hebben -vrees ik- nog nooit werkelijk gedronken van het Levende Water. Rust en stilte is een straf voor ze en ze klampen zich ook nog eens hardnekkig vast aan hun eigen emoties en gevoelens.
Maar gelukkig ben ik niet jouw geweten. Misschien is dat van mij wel erg nauw en sta jij meer in de vrijheid. Dat zou best kunnen. Maar één ding weet ik wel. Voor al het geld op deze wereld en alle te verkrijgen eer en roem, zou ik niet meer terug willen naar mijn oude leven. Nog geen seconde.
Nou, als je wilt veranderen naar Gods beeld, gaat dat de goede kant op. John MacArthur is nogal radiaal. Kijk maar op YouTube.
Maar ik heb zitten tobben: je moet toch zondesef hebben voordat er een ware bekering kan plaatsvinden? Dat mis ik bij Kanye.
Hoe ging dat met mensen die Jezus ontmoetten? Tegen sommigen zei Hij.: Volg Mij. Geen sprake van : Ik heb nog iets te belijden of ik heb een schuldgevoel. Anderen werden genezen en volgden Jezus. Geen sprake van zondeschuld en verlossing
Petrus liet alles (zijn werk en inkomen en pensioen) liggen en volgde Jezus. Pas veel later zei hij: Heere ga uit van mij want ik ben een zondig mens. Zo is dat met mij ook gegaan. Ik ben eerst gaan volgen en werd verlost van wat beslommeringen met de wereld. Zondebesef kwam een heel stuk later.
Zo kan het bij Kanye en bij veel anderen en ook gaan. We hoeven ons dus niet te houden aan onze zelfgemaakte gereformeerde doctrine. Shalom.
Tot mijn grote schrik zei een andere Christen tegen me dat hij die muziek wel luisterde tijdens het bijbellezen. Dat hielp hem...
Maar voor hem was er geen afgodische verering geweest..
Dus wat voor de één verboden is ( ik houd het ook wel uit in dit leven om zonder te doen), geeft voor een ander geen problemen.
Ik had ook moeite net als Gouwenaar om te wisselen van hele noten naar ritmisch. Elke verandering is lastig.
Maar mensen mogen verschillend zijn. Ga maar op bezoek in andere landen en hun kerkmuziek zal verbijsterend zijn... Ik weet al heel lang dat onze kerk niet te exporteren is over heel de wereld. Alhoewel dat natuurlijk nog steeds een beetje geprobeerd wordt. Maar elke cultuur heeft gelukkig zijn eigen smaak. En God ziet het hart aan en is er blij mee. David danste.... Dat kan even niet in onze kerk... Wat gaan we daar van zeggen en over oordelen?
En nee, Christus stelt geen voorwaarden om tot Hem te komen (om ons tot Hem te bekeren). Die weg is vrij. Het aanbod van genade is onvoorwaardelijk. Je komt met lege handen. Zelfs zondekennis is niet nodig. Ik bedoel: het is weliswaar geen voorwaarde, maar vaak (!) wel de weg waarlangs iemand tot bekering komt. Wat moet je met Jezus als je geen schuld of zonden voelt? Het kan niet anders of dat besef groeit in het leven met Christus. "Minder zondaar zijn, maar meer zondaar worden", wordt wel eens gezegd. Johannes zegt het in zijn brief vlijmscherp: "Indien wij zeggen, dat wij geen zonde hebben, zo verleiden wij ons zelven, en de waarheid is in ons niet" (1 Joh. 1:8). Dus ja, zondebesef kan ook later komen, maar het moet er wel zijn.
Iedereen mens die tot geloof en bekering komt moet niet alleen veel leren, maar ook veel afleren. Is die persoon daartoe bereid of heeft hij/zij genoeg aan het christelijk sausje? In de VS is christendom big business. Niet alleen op muzikaal gebied, maar ook in megakerken worden er miljoenen dollars verdiend. De verhalen zijn bekend. Je hebt het nu over Joël Osteen, aanhanger van het welvaartsevangelie en de alverzoeningsleer. Kanye West heeft daar een optreden gegeven vorig weekend. @CorsdeKort schreef in zijn reactie: "Waar je mee omgaat, word je mee besmet." Ik ben het met hem eens. De Bijbel zegt: "Onthoudt u van allen schijn des kwaads" (1 Tess. 5:22). Het kan zijn dat Kanye West het verschil met het Bijbels evangelie niet hoort, dat is al ernstig genoeg, maar ik vermoed dat er meer aan de hand is. De tijd zal het leren...
En zeker is er een bandbreedte. Ik noemde al eerder het voorbeeld van een bekeerde Zulu die vermoedelijk geen zwart pak gaat dragen, orgelmuziek luistert en op hele noten gaat zingen. Sommige dingen zijn cultureel bepaald. Maar God en Zijn Woord veranderen niet. Als er werkelijk liefde is tot Hem en de Bijbel, doen we ons uiterste best om de zonde te mijden. Die zoeken we niet vrijwillig op. En of dat nu een voetbalstadion is waar de vloeken je om de oren vliegen, een film met geweld en seks, of het lezen van Gods' Liefdesbrief met hardrock als achtergrondmuziek.
Ik herhaal het nog maar een keer: de wereld haat het ware geloof. Waarom zou je dan die wereld je geloof binnen halen?
Morgen speel ik weer redelijk netjes(?) orgel in de kerk.
Waar je mee omgaat word je door besmet. Ik vind het een geweldige stunt om bij Joël Osteen te gaan optreden. Natuurlijk verdienen ze er allebei aan. Net als nederlandse kerkorganisten die een concert geven. Of orgelbouwers die voor een miljoen een nieuw kerkorgel komen leveren...
Volgens mij heeft Kanye het veel meer over Christus gehad dan Joel gewenst acht. Zou ik altijd doen als ik de kans kreeg. Maar mijn roeping is iets anders.
Ten allen tijde Christus verkondigen. De een doet het zus de ander zo. Als Hij maar verkondigt wordt.
Minder kritiek. Meer verkondigen. God gaat Zijn weg wel en bouwt Zijn Kerk.
U stelt elke cultuur gelukkig zijn eigen smaak zal zo zijn ,maar wie je ook bent
en waar je ook woont, om Jesaja 57 vs 15 kan niemand heen,het staat er zwart
op wit Ik woon bij de verbrijzelden en nederige van geest om hen levend
te maken,als we daar weet van hebben gaan we onze weg niet oprekken maar
dan zou het weleens een smalle weg kunnen worden.
Als je nog met iemand wil spreken die tot geloof gekomen is door christelijke rap: I'm here.
Ik ben in de kerk opgegroeid, maar de echtheid van het geloof die ik zag bij deze jongens was voor mij onovertroffen. Hierdoor ben ik God weer veel serieuzer gaan nemen en om een lang verhaal kort te maken: God heeft mij uiteindelijk zover gebracht dat ik nu mag zeggen Zijn kind te zijn.
Daarnaast kan ik je enorm veel voorbeelden geven van mensen die door christelijke rap tot geloof zijn gekomen. Vooral uit Amerikaanse ghetto's, etc. Ik weet, dat is ver van jouw en mijn bed, maar het gebeurt wel.
Genade & vrede!
Ik geloof niet meer in snelle bekeringen zonder vrucht, zonder daadwerkelijke heiligmaking, zonder een breken met de wereld en de zonden, zonder schuldbewuste verbrokenheid, zonder een afhankelijk leven, zonder leven uit/van alleen genade. Zonder dat alles, is het is allemaal één grote luchtbel waar je met het Woord in de hand al snel doorheen prikt. Het is niet voor niks dat Jezus ons hier ernstig voor waarschuwt. Allereerst in de gelijkenis van het zaad en vervolgens noemt Hij de smalle weg en enge (nauwe) poort die slechts door weinigen gevonden wordt. Hij zegt dat niet om ons bang te maken, maar om ons te waarschuwen. Het luistert allemaal zeer nauw. Zalig worden is op het scherpst van de snede.
Ik begrijp je scepticisme volkomen. Ik kom uit de wat behoudendere hoek van christelijk Nederland en vroeger had ik sowieso ook gezegd dat hiphop en God simpelweg niet samengaan. Maar God heeft mij door de jaren heen geleerd dat veel dingen, zoals ook een bepaalde muziekstijl van zichzelf niet onheilig is. God kan werkelijk gebruiken wat u/jij op dit moment veracht.
Daarnaast ben ik me bewust van de situaties waarin veel mensen tot geloof (lijken te) komen, waarbij van velen achteraf helaas blijkt dat ze de wereld toch liever hebben dan Jezus Christus. Dat ga ik niet ontkennen, maar ik wil wel erop aandringen dat je moet onthouden dat dit niet bij iedereen zo is en dat je ruimte moet laten voor zulke middelen tot ware bekering. Ik ben Jezus niet aangenomen op een poplezing, maar die avonden hebben mij wel stilgezet en laten inzien voor wie ik eigenlijk leef en dat er binnen de muziekwereld wel echt twee tegenovergestelde koninkrijken te onderscheiden vallen.
Verder zeg je niet meer te geloven in snelle bekeringen zonder vrucht. Ik geloof in een God die iemand van het ene moment op het andere stil kan zetten en iemand compleet kan veranderen in 1 moment. Ik denk dat jij dat ook gelooft, maar je legt vervolgens de nadruk op vrucht. Daar ben ik het met je eens: geloof moet leiden tot vrucht. Maar zoals je vroeg in je reactie al aangaf droegen de jongeren met een bekering waar je nu sceptisch over bent, ook vrucht. Alleen ze hielden niet vol.
Ik denk dat we voorzichtig moeten zijn met het oordelen over de staat van de ziel van anderen en niet zomaar 'bekeringswegen' uit moeten sluiten. Laten we liever de mensen waar je (misschien wel terecht) je twijfels bij hebt onderwijzen en voor ze bidden. Laat ze zien waarom jij gelooft dat ze een verkeerde weg inslaan aan de hand van de Bijbel. Wellicht kun je je broeder behouden. (Mattheüs 18:15) Kiezen ze er voor om niet naar je te luisteren dan heb jij in ieder geval je plicht gedaan en dan zou ik het oordeel verder aan God overlaten.
Met alle respect @JC98, maar wat jij zegt over muziekstijlen (God heeft mij geleerd dat...), dat hoor ik iedere dag van anderen. Ik ben dus nogal sceptisch als je het niet erg vindt. Als iemand zegt "God heeft me geleerd" en ik kan dat niet terugvinden in de Bijbel, dan hecht ik er weinig waarde aan. God leert ze dat ze best een keer naar de kroeg mogen, film kijken, naar het voetbalstation enz. Maar is dat de Heilige Geest die dat leert, of het verlangen van de eigen geest waaraan Gods Geest Zich maar moet aanpassen? Ik heb er weinig vertrouwen in, eerlijk gezegd. Dat is geen oordeel, want ik laat me graag positief verrassen, maar praktijkervaring.
Overigens is er niets mis mee om oordeel te geven, als het maar een rechtvaardig oordeel is op basis van de feiten (Joh. 7:24).
Nu ben ik de eerste om toe te geven dat we ons leven lang nodig hebben om (af) te leren. Als ik vandaag een stek plant, staat er morgen niet een complete boom. Ik ben dus niet alleen sceptisch, maar ook voorzichtig ;-)
Iedere dag leren we bij en af, als het goed is. Stilstand is achteruitgang. En zo trekt God ons steeds dichter naar Zich toe, vaak door ons te kastijden (Hebr. 12:6/Openb. 3:19). Kortom, het smalle pad is een pad vol hindernissen en gevaren. Wie een snelweg zoekt naar de hemel door zoveel mogelijk vast te houden aan wat de wereld te bieden heeft, komt bedrogen uit, vrees ik.
Er moet alleen nog maar ruimte zijn voor die lieve Heiland, die omwille van mij, gekruisigd is. En dat heeft niks met muziek te maken.
Wil God dan niet werken via muziek? Dat geloof ik van wel. De Heere gebruikt wat Hij wil, en wanneer Hij wil. Laten we daar niet over vallen.
Daarom aan jou een vraag JC98, luister jij meer naar de muziek dan dat je uit de Bijbel leest? Als dat zo is, vraag dan of de Heere zich verder wil openbaren. Luister je meer naar de stem van een rapper? Of naar Zijn stem? Zo kan je het ook wel vragen.
Dus congregationele of de muziek door de (kerkelijk) gemeente maakt ongetwijfeld deel uit van Gods plan voor de kerk, en het is zeer doelgericht. Volgens deze bijbelverzen heeft het de potentie om op Christus gerichte gelovigen en christelijke levensvormen te bevorderen.
De Bijbel schrijft drie soorten muziek voor. Merk op dat ik "soorten" schrijf, geen stijlen. Soorten in stijl weerspiegelen generatietechnische (wat mijn overgrootouders mooi vonden om te horen kan ik erg lelijk vinden - en omgekeerd!) en geo-culturele trends (muziek in de Westerse wereld klinkt anders dan bijvoorbeeld in Azië), en dus is een breed scala onvermijdelijk. (Dit wil niet zeggen, zoals sommigen hebben gesuggereerd, dat alle stijlen "amoreel" zijn en daarom even geldig voor de aanbidding van God. Dat is duidelijk niet waar,.
Psalmen
Wat zijn psalmen? We kunnen psalmen beschouwen als de geïnspireerde composities van God.
Als we een psalm zingen, zingen we eenvoudigweg Gods geopenbaarde Woord. God heeft een liedboek met 150 verschillende liederen. En op een paar andere plaatsen in de Bijbel hebben we ook enkele verspreide psalmen. Ze zijn vervuld van menselijke aspiraties en emoties, omdat ze door menselijke schrijvers werden gegeven, maar tegelijkertijd werden ze bewaard door de Heilige Geest als het Woord van God aan ons.
Ik ben dol op het lezen van de psalmen in de oude berijming, maar ze zijn niet zo geschreven om te lezen als ze zijn ontworpen om te worden gezongen. En ook ernaar luisteren vind ik prachtig. Maar ik kan me indenken, om de redenen die ik in het begin meldde, dat anderen daar anders over denken. Ik heb het dan over de muziek... Aan de andere kant, een stevige brass band die het Lutherlied speelt veroorzaakt bij mij kippenvel. Maar dat geld ook voor Bach op het orgel, of een groot koor dat 'Abide with me', zingt... Maar wat voor mij geldt wil niet zeggen dat dit ook voor anderen zo is...
Nog iets geweldigs aan het zingen van de psalmen is dat er een geschikte psalm is voor elke situatie waarin je je bevindt. Ben je gelukkig? Er zijn vrolijke psalmen om te zingen. Ben je bang? Er zijn psalmen die onze angst uitdrukken en ons aanmoedigen om God te vertrouwen. Is je hart gebroken? Er zijn psalmen die de pijn van verdriet uitdrukken. Voor elke emotie van het leven zul je een overeenkomstige psalm vinden.
Gezangen en geestelijke liederen daarentegen zijn liederen die door geïnspireerde mensen zijn geschreven. Ze zijn - al shet goed is, wel geënt op het Woord van God maar hebben niet dezelfde autoriteit als de psalmen.
zijn geschreven met de bedoeling om een lied te maken om God te eren of om gelovigen te onderwijzen. Bij geestelijke liederen is het vaak ook dat iemand op de een of andere manier vervuld is en een bepaald lief wil schrijven, maar een bepaald doel... Dat doel bepaalt de melodie van het lied.