Gebedsgenezer Jan Zijlstra
Ds. H. Veldhuizen | Geen reacties | 08-01-2004| 00:00
Vraag
Vrienden van ons gaan regelmatig naar diensten van gebedsgenezer Jan Zijlstra. Doen ze hier wel goed aan? Ik vertrouw het allemaal niet zo.
Antwoord
Beste vrienden,
Omdat jullie je vraag in het meervoud (ons) stellen ga ik er van uit dat jullie met twee of meer zijn. Jullie hebben een vraag gesteld waaruit een stukje zorg blijkt voor jullie vrienden en ook een stukje voorzichtigheid, zowel naar hen toe als naar jullie zelf toe. Ik denk dat dat goed is. In onze tijd dient zich zoveel aan dat het altijd goed (nodig!) is om voorzichtig en natuurlijk vooral bijbels je weg te gaan.
Laat ik meteen maar zeggen: ik heb moeite met gebedsgenezers die zo publiek en massaal optreden als Jan Zijlstra. Ik vind dat ook niet in de Bijbel. Ja, van Jezus lezen we dat de scharen met hun zieken tot Hem komen om genezing, maar Hij is dan ook op een bijzondere wijze 'uniek'. En een enkele keer lees ik het van de apostelen (Hand.5:15-16), maar dat was dan ook in de eerste christentijd, die na de bijzondere uitstorting van de Heilige Geest ook uniek was.
Ik denk ook dat het woord gebedsgenezer niet helemaal op z'n plaats is. Ik vind het woord in ieder geval niet in de Bijbel. Maar vooral: is een 'gebedsgenezer' iemand die 'beter' kan bidden dan een ander? Is het gebed van een eenvoudig gemeentelid, of van gemeenteleden, of van familieleden voor een zieke 'minder' dan het gebed van bijvoorbeeld Jan Zijlstra? Laat ik voorop stellen dat ik geloof dat God wonderen kan doen. Ik zou voorbeelden kunnen noemen van mensen die op het gebed van de gemeente en/of van familieleden soms wonderlijk genazen. Andersom zou ik ook voorbeelden kunnen noemen dat mensen, ondanks dat er veel en indringend gebeden was, niet genazen. De Heere is vrij in de verhoring van de gebeden.
Mijn bezwaar tegen het optreden van Jan Zijlstra is in de eerste plaats dat hij ziekte vooral ziet als iets van de duivel. Nu is het zeker waar dat ziekte (en de dood) gevolg is van de zonde. Maar dat wil niet zeggen dat ziekte direct op rekening van de boze of de duivel gezet kan worden. Of dat je kunt zeggen, wat Zijlstra zegt, dat God de ziekte niet wil. De Heere kan ziekte in iemands leven brengen; hij mag dan bidden om genezing, hij mag naar de dokter gaan, enz. Maar de Heere kan voor zo iemand ook een andere weg hebben, hoe moeilijk het ook kan zijn als een ziekte ongeneeslijk is, de zieke blijft ziek of sterft. Toch is dat de realiteit, niet alleen in onze tijd, maar ook de Bijbeltijd, waar mensen soms vroeg werden weggenomen. De Heere kan iemand beproeven en ziekte kan een verdieping in iemands leven betekenen. Soms kan dat heel erg moeilijk zijn en een zieke of nabestaande van iemand die gestorven is kan duizend vragen hebben. Dan gebruiken we natuurlijk geen grote of goedkope woorden. Maar we mogen erop wijzen dat de Heere in die weg die moeilijk is wil zijn en wil sterken. De Heere is een helpend God voor allen die het van Hem verwachten, ook al kan Hij die hulp (soms) heel anders geven dan wij in eerste instantie wensen of wensten.
Het tweede waar ik met Zijlstra moeite mee heb is: Soms worden bepaalde teksten uit zijn verband gehaald. Bijvoorbeeld: Exodus 15:26: "Ik ben de Heer, uw Heelmeester". Prachtige woorden. Maar ze hebben (lees het maar goed na) niet te maken met ziekte, maar met de tien plagen van Egypte, die de Heere belooft niet te zullen leggen op Zijn volk Israël. Ook een tekst als "Onze smarten heeft Hij gedragen" (Jesaja 53:4) heeft in de eerste plaats niet met ziekte, maar met Jezus' Middelaarswerk te maken, ook al haalt Mattheüs die woorden aan na de genezing van Petrus' schoonmoeder (Matth.8:17). Die woorden hebben in de eerste plaats betrekking op het verzoeningswerk van Christus en wie in het geloof in Hem leeft zal, als de Heere een zieke geneest, ook zeggen dat God in Christus een God van (soms wondere) genezingen is.
Een derde bezwaar is voor mij dat Zijlstra (ook andere 'gebedsgenezers') het gebed van de gemeente, in het bijzonder in de zondagse erediensten, onderschat. Ik veronderstel dat in jullie gemeente gebeden wordt voor de zieken en voor degenen die het moeilijk hebben. Dat mag heel persoonlijk met naam en toenaam gebeuren zodat de gemeente weet voor wie er gebeden wordt en voor die iemand kan meebidden. Persoonlijk vind ik de voorbede in de zondagse diensten een geweldig gebeuren, zelfs zo, dat als de preek eens een keer tegenvalt (laat ik dat maar heel gewoon zeggen) er altijd nog het gebed was: ik was niet tevergeefs in de kerk, ik heb meegebeden, voor die en voor die, en ik heb mee gedankt voor mensen die reden hadden om te danken. Waarom zou ik naar een gebedsgenezer gaan als ik zelf kan bidden, als anderen voor mij kunnen bidden en als de gemeente zondags in de kerk voor mij bidt? Ik verwacht het niet van de gebedsgenezer, maar van God Die een bidder of bidders hoort en daarmee doet zoals Hij wil.
Het vierde dat ik zeg (Zijlstra zal dat denk ik ook niet tegenspreken; maar veel 'gebedsgenezers' doen dat wel of hebben die neiging): er is niet alleen het gebed als iemand ziek is. Er is ook de medische wetenschap. En die wetenschap is een gave van God. Dat zal elke gelovige belijden. Die medische wetenschap was er in de Bijbeltijd (vrijwel) niet. Ook Lukas, die dokter van beroep was (Kol. 4:14), bezat niet de kennis die de medische wetenschap nu heeft. De gaven van gezondmaking, die er zeker zijn, waren in de Bijbeltijd daarom meer nodig dan in onze tijd. Wat heeft de Heere zegen gegeven op vele ontdekkingen in de medische wetenschap. Als ik alleen al denk (er is veel meer te noemen) aan de narcose, waardoor ik geopereerd kan worden. Ben ik minder gelovig als ik niet naar een gebedsgenezer ga, maar een dokter roep als ik ziek ben? Is het minder spectaculair als ik door een operatie of medicijnen genezen wordt? Is dat ook niet van de Heere en zal ik Hem daarvoor niet danken? En als de Heere ondanks allerlei dokters- en ziekenhuisbehandelingen en ondanks vele gebeden geen genezing geeft, moet ik dan als laatste redmiddel naar een gebedsgenezer gaan, of hij misschien (nog beter) kan bidden en ik toch kan genezen?
In heb ook andere bezwaren. Laten we zeggen dat er bij 'gebedsgenezers', als Zijlstra wondere genezingen plaatsvinden. Die vonden of vinden ook in het Rooms-katholieke Lourdes plaats. En bij bijvoorbeeld iemand als Jomanda. Is dat (altijd) van de Heere? En wat voor genezingen zijn dat? Ook werkelijk ongeneeslijke ziektes of bijvoorbeeld (heel extreem gevraagd) een geamputeerd been dat er weer aankwam? En voor hoe lange tijd is de genezing? Komt de ziekte na verloop van (kortere of langere) tijd terug? En vooral: Wat als de zieke niet geneest? Heeft hij dan te weinig geloof gehad, heeft hij te weinig (krachtig) gebeden, of had hij bepaalde zonden die in de weg stonden? Je zult met zulke gedachten maar thuiskomen, terwijl je nog even ziek bent als tevoren.
Wondere genezingen komen in het bijzonder in de Bijbel voor. Die God is er nog! Maar in de Bijbel waren ze heel in het bijzonder tekenen van het Koninkrijk van God. Jezus deed geen 'wonderen', maar Zijn wonderen waren 'tekenen', die Hij oprichtte als teken dat eenmaal door Zijn Middellaarswerk de nieuwe hemel en de nieuwe aarde zal aanbreken waar geen ziekte (en zonde) meer is. Je ziet het bijvoorbeeld bij Jezus' eerste wonder, de bruiloft in Kana; dit beginsel der tekenen heeft Jezus gedaan... (Joh. 2:11). Hij hielp een bruidspaar dat in grote verlegenheid was geraakt, jazeker. Maar Hij richtte vooral een teken op van de Grote Bruiloft die komt.
Ik hoop dat ik jullie geholpen heb en jullie er wat mee kunnen, ook in het gesprek met jullie vrienden. Goed om samen over de dingen op een bijbelse manier te praten. Zegen en sterkte daarbij.
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
