Bang voor afglijden

Herman van Wijngaarden | Geen reacties | 11-10-2019| 14:20

Ik ben een jongen, begin 20, christen en homo. Door Gods genade mag ik sinds een aantal jaar iets kennen van het verlossingswerk van de Heere Jezus. Hij is mij dierbaar geworden, zoals men dat dan zegt. Op de momenten dat het zo krachtig leeft in mijn hart wil ik alle zonden hartelijk bestrijden, achter mij laten, ja het liefst zou ik het lichaam van de zonde afleggen. Ik kan ook wel zonden aanwijzen in mijn leven die sindsdien verdwenen zijn, of hun aantrekkingskracht verloren hebben. Dan denk ik aan films, verkeerde muziek, etc. Ook op seksueel gebied zie ik dat sinds de eerste keer dat God zo krachtig werkte, de zonde verminderde. Van bijna dagelijks masturberen ging het naar eens in de 4-5 weken. Natuurlijk had ik wel mijn gevoelens, maar ik kon ze bestrijden, er niet aan toegeven.

Helaas zie ik in de afgelopen maanden een verandering. Door een verandering in de privésfeer ervaar ik meer eenzaamheid, verdriet, of hoe ik het ook moet noemen. En sinds die tijd voel ik mij veel vatbaarder voor seksuele driften. Ik kan het niet meer (altijd) in de hand houden, het gaat van kwaad tot erger voor mijn waarneming. Ik bid wel, probeer mij te wapenen, ‘gevaarlijke’ situaties uit de weg te gaan, maar toch is er bijna wekelijks een punt dat ik val in de zonde van pornografie en zelfbevrediging en sinds kort kom ik meer op datingsites. Na zo’n gebeurtenis overheerst een gevoel van verslagenheid, een walg van mezelf, zinloosheid van de strijd, u zult het wel begrijpen.

Wonder boven wonder mag ik nog van week tot week in de kerk, en ook soms thuis iets van Gods genade ervaren, hoewel ik ook de vermaning in de preken meer hoor, waarschuwingen om radicaal met de zonde te breken. Maar het is nu al een keer of vijf misgegaan en ik ben bang dat het nog helemaal misloopt. Goede voornemens werken niet meer. Er komen steeds vaker bange vragen in mij op hoe dit kan samengaan met Gods werk in mijn leven, hoe lang ik nog verdragen zal worden, of waar het zal eindigen met het afglijden in de zonde.

Ik kan mijn privé situatie niet meer terugbrengen naar hoe het was en daarbij is homoseksualiteit binnen de kerken waar ik mij bevind nog een groot taboe, dus de eenzaamheid, het gevoel van onbegrip en dergelijke zijn niet zo snel te veranderen. Daarom moet ik een manier vinden om verder te gaan, voor mijn gevoel begint de tijd te dringen. Heeft u een paar praktische tips? Ik hoop dat mijn vraag een beetje duidelijk is.

Wat een strijd voer je! Het raakt me heel erg als ik lees wat je allemaal doormaakt. Het liefst zou ik er persoonlijk met je over willen doorpraten. Als je wilt, kan dat trouwens, je kunt me bereiken via herman@hartvanhomos.nl. Of probeer anders echt met iemand anders erover te praten. Want de duivel wil in zo’n situatie maar één ding en dat is dat je er in je eentje mee blijft worstelen. Dat geeft hem des te meer kans om je allerlei negatieve gedachten  in te fluisteren. Wat dat betreft, is het heel goed dat je de stap gezet hebt om je vragen in ieder geval op deze manier te delen.

Ik vind het mooi dat je je verhaal begint met heel positieve dingen. Je zegt dat je door Gods genade iets mag kennen van het verlossingswerk van de Heere Jezus. Toen ik de rest van je verhaal had doorgelezen, dacht ik aan deze uitspraak: “Twijfel in het duister niet aan wat God je gezegd heeft in het licht.” Je zit nu in een duistere periode, maar God heeft tot je gesproken in het licht. Houd daaraan vast, ook al voel je het nu niet. God zal niet laten varen wat Zijn hand begon (Psalm 138:8 en Fil. 1:8). Heel mooi vind ik altijd ook die zin uit het doopformulier: “Als wij somtijds [of zelfs: vaak] uit zwakheid in zonden vallen, zo moeten wij aan Gods genade niet vertwijfelen, noch in de zonde blijven liggen, overmits de Doop een zegel en ontwijfelbaar getuigenis is, dat wij een eeuwig verbond der genade met God hebben.” Als jij voor de -ik zeg maar wat- 367e keer in de zonde bent gevallen, wil satan dat je daarin blijft liggen. Maar God wil dat je opstaat en niet aan Zijn genade twijfelt. Geloven betekent niet per se dat je steeds minder zonden gaat doen, maar wel dat je steeds meer - en steeds opnieuw- je toevlucht neemt tot het verlossingswerk van de Heere Jezus.

Dat neemt niet weg dat je natuurlijk graag het verlossingswerk van de Heere ook in jouw leven als homo wil en mag gaan herkennen. Je vraagt “een paar praktische tips” voor jouw strijd. Ik denk eerlijk gezegd niet dat het met een paar praktische tips opgelost zal zijn. Wat je nodig hebt, is misschien dat je op een iets andere manier naar je homo-zijn gaat kijken, zodat er meer ontspanning in komt.

Zoals je misschien weet ben ikzelf ook homo. Ik herken heel erg wat je schrijft over “het niet meer in de hand kunnen houden, een gevoel van verslagenheid, een walg van mezelf en de zinloosheid van de strijd.” Dat is voor mij pas veranderd toen ik echt ging accepteren dat ik homo ben en dat ik als homo voor Gods aangezicht kon bestaan – dus niet ondanks mijn homo-zijn, maar met mijn homo-zijn. Want dat ik homoseksuele gevoelens heb, is op zich niet mijn zonde, maar mijn gebrokenheid. Ik mag accepteren dat ik zo ben en hoef daar niet tegen te strijden.

Natuurlijk moeten jij en ik wél strijden tegen de zonde op dit vlak. Porno is zonde, datingsites zijn zonde, een seksuele relatie is zonde en misschien is zelfbevrediging ook wel zonde (in ieder geval is teveel zelfbevrediging zonde). Maar het is op zich geen zonde als jij een andere jongen “aanziet” (aantrekkelijk vindt). Het wordt pas zonde als je hem “aanziet om te begeren” (Matth. 5:28). Het kan zijn dat voor jou “aanzien” en “aanzien om te begeren” nog heel dicht bij elkaar ligt. Maar dat kan dan komen doordat je ook het “aanzien” probeert weg te drukken. Dat geeft een enorme kramp, die volgens mij niet nodig is. Juist doordat je het wegdrukt, kun je het niet hanteren (‘in de hand houden’).

Het heeft mij enorm geholpen dat ik het zo ging zien: “Ik heb homoseksuele gevoelens. Dat is op zich geen zonde. Maar ik ben wél verantwoordelijk voor hoe ik daarmee omga. Ik kan mijn homoseksuele gevoelens onder de gehoorzaamheid van Christus brengen, óf ermee doen wat ikzelf zou willen en zondigen.” Wat ik níet hoef te doen, is ál mijn homoseksuele gevoelens onderdrukken. Gelukkig maar, want dit kan ik je wel zeggen: dat gaat je niet lukken, tenzij God een groot wonder doet (vergelijkbaar met een blinde die weer ziende wordt).

Ik geloof dat ik hiermee niet in strijd kom met Gods Woord. God verbiedt het uitleven van homoseksuele gevoelens in een seksuele relatie. Hij wil óók niet dat ik in mijn gedachten fantaseer over seks met een man. Maar niet elk homoseksueel gevoel is hetzelfde als ‘seks willen hebben’; zoals hopelijk voor een hetero het hebben van een seksueel gevoel niet per definitie betekent ‘seks willen hebben’. Dat geeft ruimte – ruimte om het te hanteren en in de hand te houden. Ik ben er eigenlijk zeker van dat je dan beter ‘nee’ kunt zeggen tegen de porno, de datingsites en eventueel de zelfbevrediging. Dat zal niet van de ene op de andere dag zo zijn, want het is vaak een lang proces van vallen en opstaan. Maar als je daar biddend mee bezig bent, zal het op den duur anders worden.

Het is een lang verhaal, maar eigenlijk nog veel te kort om jouw situatie recht te doen. Daarom wil ik je nogmaals aanraden er met anderen over te praten, hoe spannend dat ook kan zijn. Want ik vrees dat je er in je eentje niet uitkomt. Ik kan je ook in contact brengen met homoseksuele jongeren uit jouw kerk, want bij Hart van Homo’s zijn alle reformatorische kerken vertegenwoordigd (Oud Gereformeerd, Hersteld Hervormd, etc.). Of lees allereerst mijn boekje “Oké, ik ben dus homo – over homoseksualiteit en het volgen van Jezus”.

Natuurlijk zou je het liefst van deze doorn in je vlees verlost willen worden. Maar je mag leren dat Gods genade ook in jouw situatie genoeg is (2 Kor. 12:7-10).

Herman van Wijngaarden

Dit artikel is beantwoord door

Herman van Wijngaarden

• Geboortedatum:
  06-02-1963
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Driebergen
• Status:
  Actief

38 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven