Het juiste hulpverleningstraject
C. den Hamer | Geen reacties | 18-09-2019| 08:04
Vraag
Ik heb een vraag aan een psycholoog/hulpverlener. Begin dit jaar heb ik een ernstige vertrouwensbreuk met mijn toenmalige psycholoog gehad. Ik kwam erachter dat de betreffende psycholoog niet voldoende kennis en ervaring had om mij te helpen, zich voordeed alsof ze dat wel kon en zich structureel niet aan afspraken en de regels/beroepscode hield en eigenlijk de belangrijkste hulpvraag gewoon negeerde. Uiteindelijk resulteerde dit in een klachtenprocedure met uiteindelijk een stop van behandeling.
Na een screening bij een bedrijfspsycholoog bleek dat ik een zware depressie en een ernstige slaapstoornis heb. Verder kan ik door negeren van belangrijke hulpvragen niet meer functioneren op mijn werk (terwijl dat echt niet nodig is geweest). Een van de hulpvragen bij mijn nieuwe psycholoog is dan ook het verwerken van opgelopen trauma bij de vorige hulpverlener.
Ondertussen ben ik sinds eind augustus begonnen met de behandeling bij een andere psycholoog en ik zit met het volgende: bij de eerste behandelafspraak voelde ik me eigenlijk onder druk gezet om een contactpersoon op te geven, terwijl dat niet verplicht is en ik dat eigenlijk niet wilde (ja ik heb dat nagevraagd). Verder misten er belangrijke behandelpunten in het zorgplan, terwijl ik me tijdens de intake mijn hulpvraag best uitgebreid had geuit. Verder werd me letterlijk gevraagd of ik wel niet heel veel eisen had, waarna ik niet zo’n goed gevoel had. Ik vind zelf dat ik geen hoge eisen heb, maar ik verwacht wel dat als iemand zegt dat hij/zij kan helpen, dat ook kan en me anders doorverwijst! Ik heb het met mijn begeleider bij een volgend gesprek over de situatie met mijn vorige begeleider gehad, hierbij was ik logischerwijs niet erg positief.
Ik ben gisteren weer bij mijn nieuwe psycholoog (bij een andere instelling) geweest en hij kwam met het volgende: hij gaf aan dat hij last had van mijn negatieve uitlatingen over mijn vorige psycholoog. Iets wat ik maar moeilijk kan begrijpen. Hij is namelijk niet degene die verantwoordelijk is voor wat er bij mijn vorige begeleider gebeurd is. En ik ga er vanuit dat hij zich niet met dat soort praktijken bezighoudt. Toen ik vroeg wat ik dan kon doen om het voor hem makkelijker te maken vond hij dat ook niet goed (want dat zou ik rekening met hem moeten houden). Toen ik aangaf ik belangrijk vond dat ik mezelf wel volledig moest kunnen uiten, was hij het daar weer mee eens. Maar hij kon niet goed uitleggen wat dan wel het probleem was (of ik begreep hem niet goed). Hierna kwam ik niet met een lekker gevoel thuis.
Ik zit met volgende: ik wil graag weer opnieuw een vertrouwensband opbouwen met een hulpverlener en weer herstellen, maar ik vind dit wel erg moeilijk. Ik vind zelf dat deze discussie meer stress oplevert dan dat het helpt. Want doordat mijn begeleider dit nu zegt, ben ik bang dat ik toch automatisch rekening ga houden met wat ik zeg en me niet volledig ga uiten (en ik neem aan dat hij dat ook weet). Ik ben ondertussen vier keer bij deze hulpverlener geweest en ik begin me af te vragen of ik bij deze hulpverlener wel op mijn plek zit. Mijn vraag is: hoe nu te handelen? Ik ben niet iemand die zomaar ergens weg loopt, maar ik vind dit erg lastig.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste hulpvra(a)ger/ster,
Vervelend dat je het gevoel hebt nog steeds niet binnen het juiste hulpverleningstraject te zitten. Het enige dat ik je kan adviseren is je twijfel over je huidige hulpverlener met hem zelf te bespreken. Samen kun je dan bezien of wensen/verwachtingen en verlangens over behandeling en aanbod alsnog op elkaar af te stemmen zijn. Hopelijk leidt dat tot een begin van een vertrouwen die de start kan zijn van een te lopen hulpverleningstraject.
Als er geen overeenstemming wordt bereikt tussen jullie, kan besproken worden waar wel mogelijkheden zijn voor een effectieve aanpak en daartoe worden verwezen.
Ik wens je wijsheid en Gods zegen toe om het gesprek aan te gaan.
Met vriendelijke groet,
Kees den Hamer,
Psychotherapeut-BIG/Seksuoloog NVVS
Dit artikel is beantwoord door
C. den Hamer
- Geboortedatum:15-03-1953
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:Zwolle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Psychotherapeut/Seksuoloog NVVS, GGZ Cruciaal