Leven na sekte

Ds. H. Veldhuizen | Geen reacties | 21-08-2003| 00:00

Bij toeval ben ik op deze site beland en heb een vraag. Na mijn hele leven verbonden te zijn geweest met een organisatie die zich opwerpt als plaatsvervanger van Christus en van zichzelf beweert de enige weg tot God te zijn en dat alle andere religies door God worden vernietigd, het volgende. Door onderzoek ben ik erachter gekomen dat het helemaal fout zit bij de 'top' van deze organisatie en daarom wil ik niets meer met ze te maken hebben (wel met de andere slachtoffers natuurlijk). Nu bevind ik me in een ongemakkelijke situatie, omdat ik geen mede gelovigen meer heb en niet zo snel een andere kerk zal binnenstappen omdat het vertrouwen in religie nogal een 'deuk' heeft opgelopen. Misschien heeft u raad voor mij?

Beste vriend(in),

Je stelt een heel eerlijke vraag. Die overigens niet zo gemakkelijk is te beantwoorden. Ik ken je omstandigheden niet, ook niet de mogelijkheden die je hebt of niet hebt, enz. Toch wil ik  graag proberen je te antwoorden. Ik hoop dat het een antwoord is waar je wat aan hebt. Je bent met de religie vastgelopen, dat is duidelijk. De organisatie waar je over schrijft noem je niet, maar dat doet er niet toe. Wat ik veel belangrijker vind, als ik je goed inschat, is: Je bent zoekend. Je hebt God niet losgelaten. Ik zou me kunnen voorstellen dat dat gebeurd zou zijn, omdat dat bij velen vaak voorkomt. Of laat ik het nog anders zeggen: God heeft jou niet losgelaten. Dat is veel mooier en rijker en veel belangrijker dan een organisatie of een kerk.
 
Toch ben je zoekend. Naar medegelovigen. Dat is goed. Ik geloof dat dat ook naar de Bijbel is. Je hebt misschien het voorbeeld wel eens gehoord: kooltjes vuur worden een groot, warm vuur, als ze bij elkaar op een hoop liggen; maar leg een kooltje apart dan gaat het vuurtje van dat kooltje uit. Je ervaart dat zelf ook, want je zegt: ik heb geen medegelovigen meer. En dat is het niet alleen. Medegelovigen zijn erg belangrijk, maar het blijven mensen en mensen (jij en ik ook) kunnen tegenvallen. Vest zelfs op edelen of  prinsen geen vertrouwen, staat er in een van de Psalmen (118:9).

Belangrijk is vooral: het geloof heeft voeding nodig. En dat ontvang je naar mijn overtuiging vooral door een bijbelse prediking in de kerk. Samen met anderen zing je, bid je, en luister je naar de uitleg van de Schriften. Het kan natuurlijk ook door een bijbelkring (dat is ook samen met medegelovigen), maar ik denk dat de samenkomsten van de gemeente op de zondag heel wezenlijk zijn. Daartoe is de zondag o.a. ook ingesteld (zij het dat het in het Oude Testament de sabbat was, maar dat laat ik hier rusten). Hoe dikwijls spreken de Psalmen niet van liefde tot Gods dienst! (Psalm 84, 100, 122 en anderen). Jezus ging naar gewoonte naar de synagoge. Let wel: niet "uit" gewoonde; dat zou sleur zijn. Maar "naar" gewoonte. Een goede gewoonte is goed en zegent naar mijn diepste overtuiging God.
 
Nu kan ik me heel goed voorstellen dat de drempel van een kerk voor jou heel erg hoog is. Het vertrouwen in religie heeft bij jou, schrijf je, een deuk opgelopen. Dat begrijp ik. Toch denk ik dat je niet 'eenzaam' verder moet 'tobben' (je begrijpt waarom ik bij eenzaam en tobben aanhalingstekens gebruik). Maar welke kerk moet je nu binnenstappen, er zijn  er zoveel? En, laat ik je dat meteen maar zeggen: er zijn heel wat kerken waar een leer geleerd wordt die naar mijn overtuiging niet naar de Bijbel is. Dat maakt het voor jou niet zo gemakkelijk. Ik zou natuurlijk kunnen zeggen: neem de kerk waartoe ik behoor. Maar dat is te goedkoop. Bovendien: waar woon je? In een dorp met maar één kerk? Of in een stad met vele kerken?

Je vraagt raad. Ik denk dat ik je het volgende wil zeggen: ga op zoektocht. Wacht daar niet mee. Je kunt 'anoniem' een kerk binnenlopen en gaan zitten en luisteren. Als er een ontvangstcommissie is die je verwelkomt (die is er lang niet altijd), dan zeg je hooguit: ik wil zomaar een keertje luisteren. Laat het wel een kerk zijn waarin een bijbelse boodschap gebracht wordt. Misschien weet je die van horen zeggen of schat je het in, als je kerkgangers ziet gaan.

Wat is een bijbelse preek? Nu kan ik natuurlijk wel zeggen: die vind je in mijn kerk, maar dat doe ik niet. Weet je wat ik zou willen zeggen? Een bijbelse preek is een preek waarin Jezus Christus centraal staat. Zo was het op het Pinksterfeest in Jeruzalem, Handelingen 2 (zie bijv. vers 21, Naam des Heeren = Naam van Jezus Christus). Zo deed Filippus tot de moorman: hij predikte hem Jezus (Handelingen 8:35). Wonderlijk eigenlijk, dat de moorman juist Jesaja 53 aan het lezen was, het hoofdstuk dat erover gaat dat de Messias (Jezus) voor onze zonden leed en stierf. (vers 32-33). Dat is het hart van de bijbelse boodschap. Er kunnen allerlei kleinere of grotere verschillen tussen de kerken zijn, dat mag ook. Maar "het hart" van de bijbelse boodschap moet hetzelfde zijn: de voor onze zonden gekruisigde Christus. Dat was ook de prediking van Paulus (1 Korinthe 2:2; en 1:18-25). Zie ook het geweldige slot van Johannes 20: het Evangelie is geschreven opdat je gelooft dat Jezus is de Christus, de Zoon van God, en opdat je door dat te geloven, het leven (ik schrijf het met een hoofdletter: Leven) hebt in Zijn Naam (Joh. 20:31).

Van harte wens ik je Gods zegen toe op je zoektocht. Denk aan de belofte van Jezus: Wie zoekt, die vindt, wie klopt die zal worden opengedaan, wie bidt, die ontvangt (Mattheus 7:7). Wat zou het geweldig zijn als je Jezus als je persoonlijke Heiland mag vinden. Dat geeft een rust in je leven (Rust, hoofdletter), die alles te boven gaat.
 
Heb je nog vragen, schrijf rustig via Refoweb terug. Ik heb geprobeerd een luisterend oor voor je te zijn. Gods nabijheid toegewenst

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven