Persoonlijk beleven

Ds. L.W.Ch. Ruijgrok | Geen reacties | 07-11-2003| 00:00

Zondag heb ik een preek gehoord over: "gelijk in de hemel alzo ook op de aarde". Het sprak me bijzonder aan. Het is groot maar buiten Gods Geest niet te verstaan wat het betekent om de eeuwigheid te overwinnen. Ook dat het genoeg was om de hele wereld te redden van de dood. Op grond daarvan zou je moeten zeggen dat de Heere Jezus ook voor mijn zonden is gestorven. Ik bedoel: zo veel heeft Hij geleden dat het genoeg was. Maar dat moeten we toch persoonlijk beleven?

Ik zou tot degene die deze vraag stelt willen zeggen: wees allereerst dankbaar dat de preek je heeft aangesproken. Dat je dankzij de opening van het Woord iets bent gaan zien van de oneindige waarde en kracht van Christus' offer en bloed. Inderdaad, overvloedig genoegzaam om de hele wereld te redden. Om ook jouw schuld en zonde volkomen uit te delgen voor het aangezicht van God.

Maar betekent dit dat je op grond daarvan dan meteen kunt zeggen: Hij is ook voor mijn zonden gestorven en ook ik mag daarom geloven te delen in vergeving van zonden, in verzoening met God en in eeuwig leven? Nee, want in de rijkdom en de vrucht van Christus' offer deel ik alleen in de weg van de overgave aan Hem, het persoonlijke geloof in Hem, de bekering tot Hem. Onze Catechismus zegt in navolging van de Schrift: alleen door het gelóóf word ik Christus en al Zijn weldaden deelachtig. Dus daar komt het ook voor jou op aan. Op die persoonlijke overgave. Op dat persoonlijke geloof. Op die waarachtige capitulatie voor Hem. Als vrucht van het werk van de Heilige Geest.

Dat wil de Heilige Geest echter bewerken door middel van het Woord. Dus juist ook door een prediking, zoals die tot je hart gesproken heeft. Christus wordt ons in Zijn rijkdom voorgesteld. Waarom? Opdat ons hart zou breken. Zo'n groot offer tegenover zo'n grote schuld. Zoveel liefde tegenover zoveel ontrouw, opstand, afdwaling, ongeloof, verzet en vijandschap aan onze kant. Als het goed is, word je daar klein en verbroken onder. Met diepe schaamte voor God vervuld. Maar tegelijk voel je dan ook iets van een trekking naar Hem. Verlangen naar Hem. Een uitzien naar Hem. Wat is dat? Christus Die door Zijn Woord en Geest ook jou tot Zich begeert te trekken. Opdat het je vergaat zoals Mc Cheyne in zijn bekende gedicht "Het wachtwoord der Hervormers": "Ik boog me en geloofde/én... mijn God sprak mij vrij". Die genade van heler harte toegebeden! Dan word jij tot niets en Christus wordt je alles!

Ds. L. W. Ch. Ruijgrok

Dit artikel is beantwoord door

Ds. L.W.Ch. Ruijgrok

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven