Christelijke rapper Lecrae

G. Slurink | 2 reacties | 10-07-2019| 16:00

Binnenkort geeft Lecrae een concert in Nederland. Verschillende mensen uit mijn omgeving gaan naar dit concert. Omdat ik niet wist wie hij was, heb ik op internet informatie gezocht over hem. Ik ontdekte dat het een christelijke rapper is. Verder heb ik ook geprobeerd zijn liedjes te vertalen. Ik vind het namelijk belangrijk dat de tekst in liedjes Bijbels en tot de eer van God is. Ik kwam niet echt uit de vertaling. Ik begrijp niet waar de rapper het over heeft in zijn songs. Hij spreekt wel over God, maar daarna heeft hij het weer over zijn “schatje.” Ik kom er niet uit. Kan iemand mij meer vertellen over deze liedjes van Lecrae? Zijn deze Bijbels?

Beste vraagsteller,

De teksten van Lecrae zijn inderdaad soms wat lastig te volgen. Een tijdje terug kreeg ik Lecrae’s boek “Unashamed”. In verband met deze vraag heb ik dat nu gelezen, of liever gezegd geluisterd want het was in audioformaat. Lecrae leest het zelf voor, dus het is een beetje alsof hij zelf zijn levensverhaal vertelt. Uit dit boek, alsmede uit interviews die hij heeft gegeven, wordt ook duidelijk wat zijn denkwijze is en wat de achtergrond is van de keuzes die hij maakt. Het voert te ver om op alles in te gaan maar ik wil er drie zaken uithalen die mijns inziens een belangrijke rol spelen en die wat licht kunnen schijnen op waar hij het over heeft en wat de achterliggende gedachten zijn.

Het eerste is zijn verleden. Opgegroeid met een alleenstaande moeder heeft hij het er erg moeilijk mee dat zijn vader er niet is. Dat heeft een enorme invloed op zijn leven. Telkens weer zoekt hij bevestiging en betekenis op de verkeerde plaatsen. Hij maakt veel onrecht en geweld mee, als slachtoffer maar ook als dader. Drugs en alcohol zijn prominent aanwezig in zijn leven. Zijn oma is gelovig, maar hij wil daar niets van weten. Als hij dan op een dag met kennissen meegaat naar een christelijke conferentie in Atlanta merkt hij dat het christelijk geloof heel anders in elkaar steekt dan hij dacht. Daar komt hij dan tot een pril geloof. Begerig om meer te leren gaat hij allerlei kerkdiensten en bijeenkomsten af, zoveel hij kan. Hij leest allerlei boeken van christelijke schrijvers.

Als hij dan de christelijke ‘regels’ leert kennen wil hij er zich strikt aan houden om zo Gods gunst te winnen of te behouden. Maar omdat hij dat niet kan, zoals geen enkel mens dat kan, vervalt hij tot een soort van dubbelleven. Aan de ene kant een leven vol schijn en wetticisme en aan de andere een terugkeer naar zijn oude leven. Op het dieptepunt besluit hij dan zich op te laten nemen in een afkickkliniek. Daar vindt hij rust, ook weer de rust om de Bijbel te lezen alsmede allerlei christelijke boeken en hij ontdekt nu dat het alleen genade is. Hij vindt dan een vrouw, iemand die hij al kent sinds de conferentie in Atlanta, maar nu pas eigenlijk ziet staan. Iemand die zijn verleden accepteert en met hem samen door het leven wil gaan.

Hij begint vervolgens semi-professioneel hiphop-muziek te maken, in het begin nog vooral om zijn geloof uit te dragen, later komt hij tot de gedachte dat dit “te belerend” is en kiest hij voor een andere aanpak. Naarmate hij meer succes krijgt met zijn hiphop neemt dat een steeds grotere plaats in, in zijn leven, wat ook weer de nodige verleidingen met zich meebrengt. Dit alles, wat hij heeft meegemaakt en om zich heen heeft gezien, zit in de teksten verwerkt. Soms duidelijk, voor wie het herkent, vaak ook wat cryptisch omschreven, zeker op zijn latere albums, waar hij steeds meer het spelen met woorden als een artistieke bezigheid ziet, wat soms ten koste gaat van de begrijpelijkheid ervan.

Het tweede, is alles wat hij uit de Bijbel heeft geleerd en wat hij van anderen heeft overgenomen. Dit is voor hem het antwoord op zijn eerdere vragen en problemen. Hij heeft zijn oor te luisteren gelegd bij heel wat schrijvers en sprekers. Veel van hen komen uit de reformatorische hoek van met name de Engelstalige wereld, van Spurgeon tot Tim Keller, maar hij heeft laat zich ook beïnvloeden door allerlei anderen. Vandaar dat je bij Lecrae bijbels gezien ‘zuivere’ dingen tegenkomt, maar tegelijkertijd ook een bereidheid mee te gaan en mee te doen met allerlei anderen die zich christelijk noemen maar waar bijbels gezien dingen minder zuiver zijn en in sommige gevallen zelfs ronduit problematisch.

Het derde, is dat hij tot de conclusie is gekomen dat hij niet zozeer de christelijke boodschap wil verkondigen, althans niet op een directe manier (dat vindt hij “te belerend”) maar meer wil spreken over allerlei zaken vanuit een, zoals hij het zelf noemt, christelijk wereldbeeld. Hij wil ook niet langer voornamelijk spelen voor christelijke kringen (of die in ieder geval die de naam hadden) maar zich zich richten op een groter publiek en daarbij ook samenwerken met allerlei niet-christenen. Zijn teksten gaan dan ook lang niet altijd over het geloof, maar ook over sociale en politieke misstanden, racisme en maatschappelijke en persoonlijke problemen, maar dan steeds benaderd vanuit een christelijk wereldbeeld, zo zegt hij.

Voor zover ik het gezien heb zegt Lecrae inhoudelijk soms goede dingen, hij wijst erop dat het uiteindelijk in de zaken van dit leven niet te vinden is, dat het alleen te vinden is bij Jezus en bij God. Helaas blijft het op dat punt dan steken. Hij spreekt vooral over dat mensen gebroken zijn en dat Jezus zij aan zij wil staan met de gebrokenen. En dat is waar. Echter wij zijn ook zondaar. Jezus is gekomen om zondaren te redden en daarmee ook de gebrokenen. Maar zondaar zijn is meer dan gebroken-zijn. Zondaar zijn impliceert schuld. Gebroken-zijn impliceert dat veel minder en in het bijzonder in onze tijd wordt gebroken-zijn meer opgevat als slachtoffer te zijn van de omstandigheden, iemand die weliswaar fouten maakt maar daar eigenlijk ook niet zoveel aan kan doen. Mensen willen best horen dat ze gebroken-zijn en voeren dat ook graag aan als een excuus om zichzelf te rechtvaardigen. Maar mensen horen niet graag dat ze zondaar zijn. De Farizeeërs werden woedend als Jezus hen zondaar noemde. Maar Jezus is gekomen voor de gebrokenen van hart, iemand zoals de man die zichzelf op zijn borst sloeg en uitriep: wees mij zondaar genadig. 

Ik heb de indruk dat Lecrae dit zelf wel in enige mate zo ervaren heeft, maar in zijn teksten blijft dat voor zover ik heb gezien onderbelicht. En dat is omdat, zoals hij zelf zegt, hij “niet belerend” wil zijn. En dat hij dit weglaat is denk ik een probleem, omdat onze zonde de kern en de oorzaak van onze problemen is. Al het andere is het gevolg daarvan. Wie die diagnose niet wil stellen doet aan symptoombestrijding en gaat voorbij aan de werkelijke oorzaak. Het gevolg is dat zijn boodschap steeds meer verwatert en op recentere albums steeds meer verwijderd raakt van de kern van Bijbel, omdat hij mensen een ‘christelijk wereldbeeld’ wil voorspiegelen dat geen aanstoot geeft en waarbij dan fundamentele zaken gaan ontbreken en de boodschap sluipenderwijs verandert.

Ik ben ook bang dat het veel van zijn fans het hoofdzakelijk gaat om de hiphop zelf en amper om te begrijpen waar hij het over heeft. Misschien hebben sommige niet-christelijke luisteraars er nog wel meer aan dan degenen die zich christen noemen en de naam ‘christelijke artiest’ vooral gebruiken als een excuus om hiphop te kunnen luisteren. Je zou die mensen die naar zijn concert toe zijn geweest eens kunnen vragen of ze kunnen vertellen waar zijn teksten precies over gingen. Als ze dat niet kunnen vertellen weet je gelijk dat het hen daar niet om gaat.

Al met al heel gemengd dus in mijn ogen met zaken waar ik zelf wel degelijk moeite mee zou hebben. Ik hoop dat dit je vraag beantwoordt.

Een hartelijke groet,
Gerard Slurink

Dit artikel is beantwoord door

G. Slurink

• Geboortedatum:
  12-02-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Reformatorisch
• Woon/standplaats:
  Lahti, Finland
• Status:
  Actief

167 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven