Zoveel kerken

Ds. A. Jonker | Geen reacties | 04-03-2004| 00:00

Hoe komt het dat er zoveel kerken zijn? Komt dat omdat we allemaal maar een bepaald gedeelte uit de bijbel extra benadrukken?

Er zijn veel kerken en toch is er maar één God. Er zijn veel kerken en toch is er maar één Bijbel. Hoe kan dat? Laten we beginnen bij de oorsprong van alle kerken: dat is het Pinksterfeest. Toen was er één groep van apostelen, er kwamen 3000 mensen bij en vervolgens de groei tot 5000, en toch was er maar één kerk! Die ene kerk, kwam door de ene Heilige Geest, Die de enige Naam tot zaligheid, Jezus Christus, deed horen tot zaligheid. Binnen die ene kerk werd ook duidelijk: Men kon slechts op een uitwendige manier bij die kerk horen, zonder dat het hart er bij betrokken was: Ananias en Saffira (Handelingen 5). Later blijkt er onenigheid te zijn vanwege de Grieks sprekende weduwen die verwaarloosd werden (Handelingen 6), maar het probleem wordt opgelost. Grote spanningen komen er, wanneer veel heidenen tot het geloof in de Joodse Messias Jezus komen. Moeten zij zich ook laten besnijden en de Joodse wetten houden? In het Apostelconvent heeft men de eenheid gezocht en door Gods genade bewaard (Handelingen15).

Waar begint de splitsing? Op het moment dat mensen verschil van mening hebben en ieder een eigen weg gaan: Paulus en Barnabas (Handelingen 16:39). Terwijl er in wezen sprake was van één Heere en één geloof en één doop, één God en Vader van allen (Efeze 4:5, 6a), kwam er toch een splitsing, door verschil van inzicht tussen mensen. Dit is de eerste reden waarom er zoveel kerken zijn. Ook al kunnen mensen in hetzelfde geloof leven, ze zijn en blijven mensen; daarom kunnen ze soms ook helaas een eigen weg gaan. Wanneer je om je heen kijkt, zul je soms ook zien en ervaren dat er soms heel weinig verschillen zijn in de inhoud van belijdenisgeschriften of van de preken, terwijl er toch verschillende kerken zijn.

Er is helaas nog een tweede reden waarom er zo veel verschillende kerken zijn. Omdat men verschillend met de Bijbel omgaat. Dit betreft dan niet alleen geoorloofde accentsverschillen, maar wezenlijke verschillen. Er waren mensen uit de gemeente uitgegaan, die niet wezenlijk bij de gemeente behoorden (1 Joh.1:19). Er kan sprake zijn van dwaalleer, leer die niet overeenkomt met de Bijbelse leer die door de apostelen gebracht werd. Zulke dwaalleer moet afgewezen worden. (1 Timotheus 6:3vv). Als daarbij komt, dat mensen heel graag een prediker zoeken die bij hun oren past, dan ligt een verdere splitsing heel gemakkelijk voor de hand (2 Timotheus 4:3,4). Zo zijn er in de kerkgeschiedenis heel wat momenten geweest waarop dwaalleer werd afgewezen en er rond de verkondigers van die dwaalleer een eigen groep ontstond of al ontstaan was. Helaas is ook voorgekomen, dat men niet wilde luisteren naar protesten tegen een onbijbelse leer die de kerk op dat moment had. Zo luisterde Rome niet naar de protesten van Luther en de andere Reformatoren. Zo ontstond de kerk van de Reformatie, die op de grondslag van de Bijbel wilde verkondigen en leven.

Samenvattend: Soms zijn (kleine) menselijke verschillen de oorzaak van het ontstaan van een nieuwe groep/kerk. Soms is een verschil in uitleg van de Bijbel de oorzaak. Hierbij kon enerzijds het gelijk liggen bij het grote geheel (b.v. in de tijd van de oud-christelijke belijdenisgeschriften, zoals Apostolicum en Nicea). Anderzijds kon de protestbeweging het gelijk aan haar kant hebben, zoals in de tijd van de Reformatie.

Ds. A. Jonker, Baarn

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Jonker

• Geboortedatum:
  29-03-1954
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

118 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven