Middelbare school voor hoogbegaafde

drs. E.J. (Els) van Dijk | 3 reacties | 04-03-2019| 08:03

Wij zijn op zoek naar een middelbare school voor onze hoogbegaafde zoon. Nu kunnen we grofweg kiezen tussen een reformatorische school met 3 uur in de week extra uitdaging of een christelijke school met een hoogbegaafdheidsprofiel.

Nu vinden we zelf het hoogbegaafdheidsprofiel erg belangrijk voor zijn ontwikkeling, maar vind ik wat het geloof betreft meer aansluiting op de reformatorische school. We komen er nog niet uit, omdat mijn man het onderwijs belangrijker vindt en ik (en onze zoon) het geloof. En dan bedoel ik vooral activiteiten die de school organiseert waar we niet achter kunnen staan. Of een andere manier van uitleg hoe een mens bekeerd wordt.

Zijn er mensen met ervaring en of adviezen? Wat is voor een hoogbegaafde leerling belangrijker? En zijn er hoogbegaafde kinderen die het redden op een gewone middelbare school, of is het echt nodig een hoogbegaafdheidsprofiel te hebben?

Geachte mevrouw,

Onderwijs en begeleiding van kinderen is vaak maatwerk. Dus ik vind het lastig om een antwoord te geven dat voor u heel richtinggevend kan zijn, maar misschien bent u wel meer gebaat bij een wat relativerend antwoord.

In mijn werk heb ik te maken met beide varianten die u noemt. Hoogbegaafden die op een seculiere school voor voortgezet onderwijs hebben gezeten én hoogbegaafden die een reformatorische school bezochten. En ik kan daaruit geen enkele conclusie trekken wat nu beter is. Ook in mijn familie heb ik te maken met kinderen (inmiddels studenten) die een volstrekt seculier gymnasium bezochten (er was geen ander alternatief) en die er alleen maar sterker uit zijn gekomen. Maar – inderdaad er komt een heel groot maar: dat laatste had alles te maken met een open gezinscultuur waar alles -geestelijk en intellectueel- bespreekbaar was. Dat vind ik namelijk een heel belangrijke voorwaarde: zijn er andere plaatsen, gezin en kerk, waar er ruimte is over de dingen te spreken die voor een kind in een seculiere schoolomgeving verwarrend zijn? En staat een kind daar zelf ook open in? Durft hijzelf aan te geven wat hij moeilijk of ingewikkeld vindt? Ik denk dat een goede gezinscultuur met een duidelijk geestelijk fundament belangrijker is dan denkbeelden die een kind via de school hoort. En met een dergelijke cultuur bedoel ik niet een strak systeem met voorschriften en regels, maar een gezin waar God woont en waar dat aan heel veel dingen te merken is. Vooral aan het verlangen om dicht bij God te leven en Hem te kennen in al je wegen.

Ik heb zelf ook op een zogenaamd christelijk lyceum gezeten en het heeft mij ook goed gedaan. Ik kon niet langer blijven leunen op de dingen die ik als vanzelfsprekend uit de opvoeding had mee gekregen, maar werd gedwongen om zelf keuzes te maken en zelf over dingen na te denken.

Als u denkt dat uw zoon met uw begeleiding dat aankan (maar zit er niet te kort op, dat kan ook verstikkend zijn), zou ik niet zo krampachtig in de schoolkeuze van uw zoon zitten. Dan ook met nuchterheid en zakelijkheid en gezonde dosis verstand naar de mogelijkheden kijken. In het vertrouwen dat God niet laat varen wat Zijn hand begon.

En dan nog één ding: goede vrienden zijn in deze fase van het leven heel belangrijk. Leeftijdgenoten die dezelfde zoektocht als jij doormaken -ook de zoektocht naar God- en voor een belangrijk deel op dezelfde lijn zitten. Zo kan een goede jeugdgroep van de kerk enorm belangrijk zijn!

Wijsheid gewenst!

Drs. Els J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

213 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven