Brutaal zoontje

A. Teerds-Gertenbach | 5 reacties | 01-03-2019| 08:01

Mijn zoontje van vier gaat steeds over mijn grenzen heen. Ik weet er geen raad meer mee. Hij is zo brutaal, grote mond, luistert niet en zegt: “Nee” en “hou je mond” enz. Met als gevolg: ik ben dood op, moe en schreeuw tegen hem en verlies me helemaal. Soms zo erg dat ik sla, terwijl ik dat bij mijn andere kind niet heb. Mijn zoontje krijg dan ook driftbuien. Wat moet ik doen?

Ik vind het heftig wat je beschrijft. Allerlei vragen zou ik je willen stellen. Is er iets met jou waardoor je jezelf zo verliest? Is er iets in je gezin dat spanningen oproept? Wat zijn jouw grenzen? Is er een plotselinge verandering in het gedrag van je zoontje? Hoe gaat hij om met je andere kind? Hoe zijn de verhoudingen thuis? Gaat hij naar school en hoe is hij daar? 

Misschien kun je wel een oorzaak aanwijzen waardoor je zoontje zo brutaal is geworden. Soms zijn oorzaken niet te veranderen, maar dan weet je voor jezelf wel hoe het komt. Dat geeft begrip, al lost het het probleem niet op.

Het kan best zijn dat je geen oorzaak kan aanwijzen. Er zijn kinderen die op een negatieve manier proberen aandacht te trekken. Dat lukt nog ook, want natuurlijk ga je er steeds op in als hij zo brutaal doet. Dat gedrag moet ophouden, vind je. Zo ontstaat er een soort karrenspoor, een patroon, een gewoonte. Hij is brutaal, jij reageert. Tegelijk voel je je steeds bozer worden. Je wordt driftig, schreeuwt en slaat. Daarin ben je -helaas- een negatief voorbeeld voor je kind. 

Hoe kom je uit dat karrenspoor? In de eerste plaats is het goed dat je je vraag stelt. Ik kan me voorstellen dat je ook met een goede vriendin of met iemand die je vertrouwt erover spreekt. Deel je opvoedingszorgen met andere jonge ouders. Je zult -misschien wel tot je verbazing- herkenning vinden en goede tips krijgen.

In de tweede plaats wil ik met jou meedenken om uit dat karrenspoor te komen.

-Kijk naar je kind en probeer het lieve, positieve, mooie in hem terug te vinden; 
-Luister naar hem, als hij je wat wil vertellen. Soms voelen kinderen zich genegeerd, omdat mama altijd maar met andere dingen bezig is; 
-Schenk hem aandacht, juist als het goed gaat. Geef complimentjes, bijvoorbeeld als hij zijn jas ophangt, zijn speelgoed opruimt, en dergelijke;
-Beloon zijn goede gedrag -en zeg dat ook- door samen een spelletje te doen, voor te lezen, iets te doen wat hij fijn vindt en waar jij niet altijd tijd voor hebt of maakt; 
-Laat merken, dat hij een lieve jongen is, van wie je veel houdt;
-Die brutaliteit moet ook aangepakt worden. Zorg dat je uitgerust bent en niet tegelijk bezig bent met andere dingen. Het is van belang rustig te blijven; 
-Stel een paar duidelijke grenzen en dat op een positieve manier. Je geeft dan aan wat je zoontje wél mag doen;
-Soms helpt het goed om negatief gedrag te negeren. Dat levert dan geen aandacht van mama op. Het is alleen niet zo makkelijk, omdat het vervelende gedrag niet direct stopt. Het heeft ook alleen maar zin, als je het negeren echt volhoudt; 
-Een time-out kan ook helpen. Je kind weet de regel. Rustig waarschuw je hem - hooguit twee keer. Gaat hij door, dan zet je hem zonder woorden in de gang. Zo doorbreek je zijn gedrag. Dat hoeft niet lang te duren. Merk je dat hij kalm wordt, dan haal je hem terug. Belangrijk is wel, dat hij weet, waarom hij naar de gang moet;
-Je kunt ten slotte ook nog proberen het gewenste gedrag extra te stimuleren door bijvoorbeeld stickertjes te laten plakken. Een soort beloningssysteem. Na een afgesproken aantal stickertjes volgt iets leuks of is er een klein cadeautje; 
-Probeer ook goed voor jezelf -en daarmee voor je kinderen- te zorgen. Zoek tijdig hulp als de opvoedingsproblemen je boven het hoofd groeien!

Heel veel sterkte toegewenst!
A. Teerds-Gertenbach

Dit artikel is beantwoord door

A. Teerds-Gertenbach

• Geboortedatum:
  29-01-1951
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik-Ido-Ambacht
• Status:
  Actief

44 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven