God haalt Zijn kinderen thuis

Ds. B.M. Meuleman | Geen reacties | 22-02-2019| 16:13

Geachte predikant. In bepaalde kringen wordt soms de uitdrukking gehoord “God haalt Zijn kinderen thuis.” Dit met het oog op de naderende wederkomst, aangezien ze Gods voetstappen in het wereldgebeuren horen. Aan deze woorden en de naderende wederkomst moet ik de laatste tijd vaak denken.

Zeker als ik lees en hoor van sterfgevallen van jonge mensen. Het grijpt mij aan. Nu mag er door het verbond gegronde hoop zijn voor jonggestorven kinderen, dat geloof ik zeker. Maar het betreft ook mensen die, naar de mens gesproken, in de bloei van hun leven zijn. Dan komt het een stuk dichterbij.

Nu brengt dit een aantal vragen met zich mee. Als eerste, mag het verband gelegd worden tussen dergelijke (jonge) sterfgevallen en de naderende wederkomst?

Als tweede, in hoeverre moeten wij leven met de verwachting van de wederkomst? Mijn indruk is dat de Schrift hier voornamelijk “met hoop” over spreekt. Of zie ik dit verkeerd?

Als derde, is een uitdrukking “God haalt Zijn kinderen thuis” een Bijbelse uitdrukking? Er zit een kern van waarheid in, maar er wordt voornamelijk mee bedoeld dat het hier op aarde dun wordt met ware gelovigen, omdat God ze uit de verdrukking thuishaalt.

Tot slot, elk sterfgeval bepaalt ons bij de eindigheid van het leven; het moet ons aansporen om in de genadetijd de Heere te zoeken. Memento Mori! Het beangst mij dan soms als het gaat om de vraag waar ik zal wezen straks. Terwijl ik door genade ook mag weten van tijden waarin ik door het geloof Christus als Borg mocht benodigen en in zekerheid van het geloof mocht weten dat het leven mij Christus is en het sterven mij gewin. Wat verlang ik terug naar die tijden van die eerste liefde. Kan dit in het leven weer terugkomen, aangezien deze door eigen zondeschuld verdwenen is en de Heere en Christus zo verborgen is, wat de angst voor het ontmoeten van God versterkt? Of moet ik vrezen mijzelf bedrogen te hebben?

Ik besef niet de makkelijkste vragen te stellen. Eveneens dat u de zielsvragen niet kan oplossen, daarvoor moet u doorverwijzen naar de Heere. Maar soms wil God een mens gebruiken, vandaar mijn vragen.

Beste vraagsteller,

Hartelijk dank voor je vraag, waaruit blijkt dat je serieus bezig bent met de dingen van Gods Koninkrijk en vragen betreffende de eeuwigheid.

Om maar te beginnen met de uitdrukking die je noemt, namelijk dat “God Zijn kinderen thuis haalt”, deze uitdrukking hoeft op zich niet verkeerd te zijn. Sterker nog, het lijkt mij Bijbels. Voor mij is alleen de vraag in welke context je deze uitdrukking gebruikt hoort worden. Je hebt het over de grote verdrukking en dat het dun wordt met ware gelovigen op aarde. Kan het zijn dat je bedoelt dat tijdens de grote verdrukking die over heel de aarde komen zal, vlak voor Jezus’ wederkomst, grote aantallen gelovigen plotseling worden weggenomen? Of gaan je gedachten uit naar de opname van Christus’ gemeente waarbij de verheerlijkte Christus onverwachts naar de aarde komt om al Zijn gelovigen weg te halen uit het strijdperk? In dat geval verwijs ik je graag naar het antwoord 'De opname van de gemeente' van collega dr. J. Hoek.

Als het goed is beseffen Gods kinderen dat hun thuis niet op deze aarde is. Ze zijn slechts op doorreis, pelgrims naar een nimmer eindigende eeuwigheid. Hun vaderland is boven, ze weten van de stad die fundamenten heeft, welker Kunstenaar en Bouwmeester God is, Hebr. 11:10. Daarom geldt voor ieder kind van God dat sterft, dat hij thuis gehaald wordt, of dat nu vlak voor de wederkomst is, in tijden van verdrukking of op andere momenten. 

Ik zou voorzichtig zijn met het leggen van een verband tussen (jonge) sterfgevallen en de naderende wederkomst. De Heere kan veel wijze redenen hebben om mensen, ook jonge mensen, tot zich te nemen, ook al zijn dat redenen die wij vaak niet begrijpen. Het kan zijn dat de Heere Zijn kinderen wil bewaren voor tijden van verdrukking en daarom sommigen of meerderen van hen tot Zich neemt in Zijn heerlijkheid, maar we kunnen God niet narekenen in de besluiten van Zijn verborgen wil. Bovendien, niemand weet de dag noch het uur waarop de Zoon des mensen weerkomen zal. Dat moet ons extra voorzichtig maken met het leggen van verbanden en het berekenen van Jezus’ wederkomst. 

Wel is het waar dat we moeten leven in de verwachting van de wederkomst. De Bijbel roept ons verschillende malen op waakzaam te zijn en die grote dag te verwachten. Eén tekst noem ik slechts: “Waakt dan; want gij weet niet, in welke ure uw Heere komen zal”, Matt. 24:42. We moeten altijd bereid zijn om onze Heere en Heiland te ontmoeten. Dat geldt niet alleen voor de dag van Zijn wederkomst maar ook voor ons sterven. 

Wat betreft je eerste liefde tot Christus: dat is zeker een tijd die terug kan komen, hoeveel zonden je ook gedaan hebt, hoe groot je schuld ook is geworden. Christus is niet veranderd in Zijn liefde en bereidwilligheid om zondaren te ontvangen. Zijn macht is niet kleiner geworden om je te verlossen van al je angsten, twijfel en ongeloof. Hij is nog  even gewillig om je te ontvangen als Hij dat de eerste keer deed. In feite is Hij veel gewilliger om jou weer aan te nemen dan dat jij bent om door Hem aangenomen te worden. 

Wanneer je terugkeert tot Christus zul je merken dat je liefde tot Hem zich verdiept, dat je Zijn liefde beter leert verstaan. Het geloof dat ondanks vele zonden toch telkens terugkeert tot de Zaligmaker van zondaren is een geloof dat aanvechting en verzoeking weet te overwinnen. Daarbij is het niet verkeerd om bang te zijn dat je jezelf bedriegt. Ons hart is immers arglistig, meer dan enig ding, ja, het is dodelijk. Wel is het belangrijk dat je ziet dat God nooit bedriegt. Twijfel aan jezelf is niet verkeerd, maar twijfel nooit aan Gods Woord en Zijn beloften. Hij blijft Dezelfde in Zijn trouw en genade voor iedere zondaar die berouwvol terugkeert tot Hem, al is het ook voor de duizendste keer!

Ondertussen begrijp je wel dat een leven dicht bij de Heere je meer zekerheid en vertrouwen geeft dan een leven dat verder bij Hem vandaan staat. Wanneer je zonden en ongeloof in je hart toelaat, zal je vrijmoedigheid in het geloof  om God te ontmoeten snel afnemen. Dan kun je inderdaad erg opzien tegen je sterven en is ieder sterfgeval een roepstem aan je geweten: hoe staat het met mijn ziel? De beste weg die ik je kan wijzen, is zien op Christus. Leef dicht bij Hem. Zie voortdurend op Zijn lijden en sterven voor zondige mensen. Smeek om Zijn Geest, dat Die je vervullen mag met de volheid van Christus’ genade. Zoek te leven dicht bij Gods genadetroon en zoek Hem voortdurend in het gebed. Dan kan het misschien langere tijd duren, maar vroeg of laat verlevendigt Gods Geest je geloof in en liefde tot Christus en moeten twijfel en angst het langzamerhand afleggen tegen de oneindige barmhartigheid en eeuwige almacht van Christus liefde! 

Gods rijke zegen toegebeden.

Ds. B. M. Meuleman

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B.M. Meuleman

• Geboortedatum:
  20-05-1972
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Hoogeveen
• Status:
  Actief

67 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven