Kinesiologie bij huilbaby

J. Boeijenga | 1 reactie | 12-02-2019| 09:12

Is kinesiologie in combinatie met babytherapie (zoals bijv. op de website sylviaverduin.nl wordt uitgelegd, vooral heel duidelijk op de pagina met ervaringsverhalen, naar mijn idee) een verantwoorde therapie bij een huilbaby/onrustige baby? Ik twijfel omdat dit naar mijn idee echt verder gaat dan bijvoorbeeld een manueel therapeut die vooral bezig is met het oplossen van lichamelijke obstakels.

Ik heb het archief van Refoweb geraadpleegd en zag dat er twaalf jaar geleden ook op kinesiologie werd ingegaan en dit niet occult genoemd wordt. Ik ben benieuwd of dit ook geldt voor deze combinatie. Zou ik als christenmoeder gewoon met mijn kind naar deze therapeut kunnen gaan? Wat zouden anders eventuele alternatieven zijn?

Ik geloof zelf namelijk best wel, ook met de eerdere ervaring bij onze (heel verschillende) kinderen, dat een baby veel onrust kan ervaren van een snelle of langzame geboorte e.d., en bijvoorbeeld stress tijdens de zwangerschap mee kan krijgen, maar ik heb geen idee of er ook ‘reguliere’ behandelingen mogelijk zijn om dit te verwerken.

Beste vraagstelster,

Als ouder van een pasgeboren kind ben je aanvankelijk erg blij en dankbaar dat je een (gezond) kindje hebt mogen ontvangen. Dat is niet iedereen gegeven. Als dan vrij spoedig na de voorbije zwangerschap er zorgen rijzen over het welzijn van je kindje, wil je de dankbaarheid niet direct laten overschaduwen door teveel uiting te geven aan je ongerustheid. Het zou door anderen mogelijk als een vorm van ondankbaarheid beschouwd kunnen worden. Maar die anderen maken jouw kindje slechts een moment mee, jij hebt dag en nacht te kampen met een baby waarvan je sterk het gevoel hebt dat daar iets mee is, die zich niet comfortabel voelt, misschien wel lijdt. En jij lijdt daar ook door en onder, enerzijds vanwege je zorgen om het welzijn van je kindje op dat moment, ook zorgen voor de toekomst maar anderzijds lijd je ook door je eigen spanning, onzekerheid en slaapgebrek. Je bent dan ook supergemotiveerd om hulp te zoeken ten einde verbetering in deze situatie te brengen. Allereerst via de gebruikelijke medische kanalen, maar naar verloop van tijd blijkt dat niet te baten, voel je je niet serieus genomen, word je bestookt met goedbedoelde raadgevingen en ondertussen ben je een beetje aan het eind van je latijn.

In zo’n situatie wil je wel alles aangrijpen, ook behandelingen waar je wellicht eerder sceptisch tegenover stond of waarvan je niet goed weet of die wel verantwoord zijn in Bijbels perspectief. Dat zijn doorgaans behandelingen die “alternatieve geneeswijzen” worden genoemd, omdat ze een alternatief (lijken te) bieden voor situaties waarin de reguliere zorg tekort lijkt te schieten.

Ik zal proberen een aantal aspecten toe te lichten en van Bijbels gefundeerd commentaar te voorzien.

Alternatieve geneeswijzen (algemeen): dit zijn geneeswijzen die doorgaans niet, zoals de reguliere geneeskunde, op wetenschappelijk onderzoek (dus op universitair niveau) zijn gebaseerd, maar meer op bepaalde filosofieën, veronderstellingen en ervaringen. Het voordeel is dat ze soms verder (met je) gaan in situaties waar de reguliere geneeskunde stopt of geen passende oplossing voor de problemen kan bieden. De benadering is sterk persoonsgericht en doet daardoor weldadig aan. Er is oog voor de hele mens (holistische benadering), daar waar de reguliere behandelaar nogal eens de neiging heeft om zich uitsluitend tot de ziekte(verschijnselen) te beperken.

Het nadeel is dat ze soms wel erg breed zijn in het aantal soorten problemen dat behandeld kan worden, waardoor er bijna de indruk wordt gewekt dat er altijd wel een oplossing geboden kan worden en er soms onrealistische genezingspercentages worden genoemd. Hierdoor kunnen de verwachtingen wel eens te hoog gespannen worden bij de zorgvrager, waardoor teleurstellingen op de loer liggen. Ook de ideologische basis, die veelal in Oosterse, niet-christelijke filosofieën en religies ligt, maakt dat een kritische grondhouding van christenen die vertrouwen op de drieënige God baseren, gerechtvaardigd is.

Kinesiologie behoort tot de alternatieve geneeswijzen (zie boven). Door de beroepsvereniging wordt gesuggereerd dat problemen als slapeloosheid, leer- en concentratiestoornissen, gebrek aan zelfvertrouwen, allergieën, relatieproblemen en allerlei (andere) chronische problemen opgelost kunnen worden door het ‘zelfherstellend vermogen’ van het lichaam te activeren. Hierbij moet ‘geluisterd’ worden naar het lichaam, wat dat lichaam nodig heeft. De meeste mensen kunnen dit niet (goed) of nemen daar de tijd niet voor. De kinesioloog “bouwt via de spiertest contact op met jouw lichaam en je innerlijke ik.” De spiertest wijst de blokkades aan die er in je lichaam zijn, waardoor de kinesioloog wegen zoekt om die blokkades op te ruimen. Zo “kom je weer in balans, kom je beter in je vel te zitten en kun je het leven beter aan. De complete gezondheid en het welbevinden van de cliënt wordt bevorderd.”

Bovenstaande gegevens worden door de beroepsvereniging via hun site en beroepsprofiel aangereikt. Eerlijk gezegd vind ik het nogal pretentieus, met name het laatste citaat. Het doet denken aan de zoektocht van alchemisten in de Middeleeuwen naar een panacee, een soort levenselixer, dat een middel was voor alle kwalen en mogelijk ook nog levensverlengend kon werken.

Als ik dan over de spiertest het volgende lees: “Met behulp van verschillende soorten spiertesten wordt de communicatie met het lichaam en het innerlijk van de cliënt, dat door middel van de spiertest een non-verbale stem krijgt, opgebouwd. Daarbij kan het innerlijk van de cliënt, afhankelijk van de testprocedure en het kinesiologische systeem, beschouwd worden als het lichaam zelf en de aangeboren intelligentie die de lichaamsfuncties reguleert, via het psychologische onderbewuste (Freud), het collectieve onbewuste (C.G. Jung), en het kwantumbewustzijn (morfogenetische velden (R. Sheldrake), kwantumvelden (kwantumfysica) of het hogere bewustzijn[spirituele richtingen])” dan begint het bij mij een beetje te kriebelen. Maar dat zegt wellicht ook wat over mijzelf...

De hamvraag is of een Bijbelgetrouw christen zich met dit soort therapieën mag inlaten. Als alleen gekeken wordt naar (een deel van) de oorsprong van het mensbeeld dat de grondslag vormt voor deze therapie, dan is een zekere terughoudendheid begrijpelijk.

Maar is de westerse geneeskunde dan zonder smet? Veel van de huidige kennis van medicijnen is opgedaan door de experimenten van de Nazi-artsen op gevangenen in de concentratiekampen. Andere kennis is opgedaan door dierexperimenten die ook niet waardevrij zijn. Om niet meer voorbeelden te noemen. Helaas leven we in een gebroken wereld, waarin vrijwel alles is bezoedeld door de zonde. Dit wil echter niet zeggen dat hiermee alle therapieën even goed of slecht zijn.

Enkele kritische kanttekeningen heb ik hierboven gemaakt. Positieve aspecten zijn dat de cliënt sterk betrokken wordt bij en medeverantwoordelijk gemaakt wordt voor het genezingsproces. Hierdoor is het naar mijn gevoel ook mogelijk om je eigen (principiële) grenzen te trekken, voor zover dat nodig is. Hierdoor lijkt de voorzichtige conclusie gerechtvaardigd dat onder genoemd voorbehoud de kinesiologische behandeling wel gevolgd mag worden.

Hoe dat te combineren valt met een huilbaby was mij in eerste instantie niet helemaal duidelijk omdat de verbale feedback, die nodig is om te komen tot een goede diagnose en medeverantwoordelijkheid draagt voor de therapie, ontbreekt. Maar daarvoor is een aanvullende interpretatie nodig, die hieronder genoemd wordt.

Op de website van Sylvia Verduin worden vele aandoeningen beschreven die door Babytherapie weggenomen zouden kunnen worden. Haar methode, en ik denk ook die van vakgenoten van haar, is ook gebaseerd op de behandelfilosofie van de kinesiologie met alle hooggestemde pretenties (zie boven) van dien. Een groot verschil met de ‘gewone’ kinesiologie is dat het gebrek aan verbale respons van de jonge ‘patiënt’ wordt vervangen door het proberen te doorgronden van de “lichaamstaal en orgaantaal” door de therapeut. Onderdeel van de therapie is ook een scala aan aanrakingen en massages. Deze geven vaak een ontspannend effect.

Omdat deze therapie meer fysiek en minder psychologisch georiënteerd is, kleven er naar mijn gevoel minder principiële bezwaren aan dan aan de kinesiologie voor volwassenen, al gaat het in beide gevallen meer om de ‘mindset’ van de hulpverlener dan van de ‘patiënt’. Net als bij de toepassing van complementaire geneeswijzen als Mindfullness gaat het er om niet mee te gaan in de heidense filosofieën en de therapie te beoordelen op de wijze waarop deze wordt toegepast.

Een verkeerd uitgangspunt vanuit principieel oogpunt is om alleen de waarde van een therapie te beoordelen aan de hand van het effect. Het doel heiligt niet alle middelen. Daarom moeten we ons ook niet direct laten verblinden door de positieve ervaringsverhalen op de site. Overigens zullen negatieve ervaringen ook niet vermeld worden, omdat zoiets bepaald niet wervend zal werken. Maar ik heb ook moeite met een bepaald aspect dat ik hieronder zal toelichten.

Als direct gevolg van de zondeval wordt in de Bijbel de pijnlijke bevalling genoemd. Een ontzettende last voor de vrouw, maar vaak niet minder voor het kind. Niet voor niets gaat een kind vrijwel direct na de geboorte huilen. Dat is gelukkig erg goed voor de ontplooiing van de longetjes, maar ook een uiting van de negatieve ervaring die de reis door het nauwe baringskanaal heeft opgeleverd. De baringspijn wordt dus niet alleen door de moeder ervaren!

Maar deze moeite en pijn, waarmee de baby dus al tijdens zijn geboorte geconfronteerd wordt, is een integraal onderdeel van zijn menszijn. Het hele leven zal gekenmerkt worden door moeite en verdriet (Ps. 90), ijdelheid en kwelling des geestes (Pred.1). Deze stress is iets groter bij een gewone bevalling dan bij een keizersnede en er mede de oorzaak van dat de start van een baby na een gewone bevalling vaak iets beter is dan na een keizersnede. Het is dus niet louter negatief maar ook zeker functioneel.

Wanneer een baby de eerste tijd na de geboorte niet ‘lekker in z’n vel’ zit, dan wordt dit vaak geweten aan de bevalling en alles wat zich direct voor en na dat moment heeft afgespeeld. Een natuurlijk proces wordt op zo’n manier als een soort ziekteverwekker aangemerkt. Dat lijkt me in Bijbels perspectief op z’n minst aanvechtbaar.

Vaak wordt vrij eenzijdig ingezet op de gedachte dat de baby overprikkeld is en worden eventuele therapieën daarop gefocust. In die zin was het een verademing om ook eens een tegengeluid te lezen. In het vakblad VROEG (vaktijdschrift voor professionals die werken met jonge kinderen met (dreigende) ontwikkelingsproblemen en -stoornissen) is een artikel opgenomen waarin niet zozeer gericht wordt op het wegnemen van negatieve prikkels, maar op het toedienen van positieve prikkels.

Ik bedoel dit niet als ‘goedkope’ oplossing aan de vraagstelster. Maar het is denk ik goed om ook aandacht te besteden aan deze aspecten van de behandeling van een huilbaby. Een beetje is de babymassage hier ook op gebaseerd. Veel kan door ouders zelf gedaan worden, ‘gewone afwijkingen’ worden soms te snel medisch gelabeld. Wellicht is de toegenomen belangstelling voor huilbaby’s ingegeven door de afgenomen hoeveelheid tijd die de ouders aan het kindje besteden vanwege hun arbeidspatroon. De tijd die dan nog rest, moet het kindje het gewenste gedrag vertonen. Daarnaast is het een gegeven dat, therapie of niet, een huilbaby vaak na 3-5 maanden zijn nieuwe ritme heeft hervonden en opeens of geleidelijk meer ontspannen in het leven ‘staat’.

Je had een vraag gesteld met een uitgebreide toelichting waaruit de nood voelbaar was. Je hebt een antwoord gekregen dat nog veel uitgebreider was. Geen antwoord van ja of nee. Dat kan ook niet, want wie heeft die absolute autoriteit? Het zijn meer denkrichtingen waarbij je zelf je verantwoordelijkheid moet verstaan en daardoor je (Bijbels gefundeerde) keuze moet maken.

Sterkte voor nu, in het omgaan met je kindje en het maken van de juiste keuzes, en in de toekomst met de opvoeding.

Johan Boeijenga

Dit artikel is beantwoord door

J. Boeijenga

• Geboortedatum:
  26-05-1958
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven