Emeritus-evangelist
J.W.N. van Dooijeweert | 12 reacties | 05-02-2019| 15:45
Vraag
Aan het evangelistenechtpaar Van Dooijeweert. Volgens mijn info bent u beiden lid van de Gereformeerde Gemeenten en volgens de site gergeminfo.nl bent u als evangelist op een van de posten dienstbaar geweest. Bij mijn weten deelt niet elke plaatselijke gemeente uw persoonlijke visie, maar dat mag toch geen probleem zijn voor u en de kerk in het algemeen? Echter, u staat niet vermeld op de site als emeritus-evangelist. Waarom is dat?
Antwoord
Beste vraagsteller, ja dat is voor mij ook een raadsel. Ik ben gewoon aangenomen voor het werk van een evangelist vanuit ons Deputaatschap Evangelisatie. Met vreugde hebben we 20 jaar in Tilburg gewerkt. Evenwel wisten we dat dit niet het eindpunt van ons werk zou zijn. De tekst waarmee de Heere mij geroepen heeft was Jesaja 61:5-7: “En uitlanders zullen staan, en uw kudde weiden; en vreemden zullen uw akkerlieden en uw wijngaardeniers zijn. Doch gijlieden zult priesters des HEEREN heten, men zal u dienaren van onze God noemen; gij zult het vermogen der heidenen eten, en in hun heerlijkheid zult gij u roemen. Voor uw dubbele schaamte en schande zullen zij juichen over hun deel; daarom zullen zij in hun land erfelijk het dubbele bezitten; zij zullen eeuwige vreugde hebben.”
Mijn vrouw en ik zijn met vreugde en vrede naar Tilburg gegaan. Toen nog een streng Rooms-Katholieke stad. We hebben ook duidelijk ervaren dat de Heere ons daar een plekje had gegeven. Verschillende mensen zijn tijdens onze bediening in Tilburg tot geloof in de Heere Jezus gekomen. Soms zelfs op heel bijzondere wijze. Er mocht ook een fijne gemeente groeien waar we van harte mee verbonden waren.
Toch kwam op een dag de roepstem van de Heere om “op te trekken”. Dat was even heel moeilijk, tot de Heere Zelf antwoord gaf met een paar woorden uit Lukas 9. “Doch gij, ga heen, verkondig het Koninkrijk van God.” En we gingen!
Verschillende mensen begrepen onze stap niet. Ook het toenmalige deputaatschap niet. Niemand heeft ooit gevraagd waarom we gingen veranderen. Niemand heeft gevraagd wat ons bewoog om deze grote stap te zetten. Zelf mochten we weten dat deze stap gedaan moest worden.
In mijn nieuwe functie kwamen we in contact met verschillende landen over de hele wereld verspreid. Ook met Zuid-Amerika: Chili, Peru, Mexico, Guatemala, Bolivia”... De nood was daar groot. Heel groot. Dat greep ons vaak aan. De contacten waren eerst alleen via een periodiek. Totdat we een reis naar Peru maakten. Daar bezochten we een universiteit. De pastor van deze universiteit smeekte ons om daar, in Peru, te komen werken. Ik heb uitgelegd dat dit niet kon omdat we werk hadden. De reactie van deze pastor was: “Dan bidden we u hier naar toe terug.” En dat deed hij met de woorden van Ps 77:2: “Mijn stem is tot God, en ik roep, mijn stem is tot God, en Hij zal het oor tot mij neigen.” En dat deed Hij. Alleen wist ik dat het een probleem zou zijn als de Heere ons werkelijk daarheen zou zenden. Taal, cultuur, les geven aan dominees en voorgangers... Maar tegelijk mochten we geloven dat de Heere daar in zou voorzien en dat is gebeurd. Een jaar later waren we in Peru. Het was geen gemakkelijke weg. Maar wel heel duidelijk. We hebben er heel wat jaren met vreugde gewerkt.
Er is nooit een rancuneus gevoel in me opgekomen. De Ger. Gem. is mijn kerk: door mijn doop en door mijn belijdenis, maar ook door huwelijk en doop van onze kinderen en kleinkinderen. De afwijzende houding van het toenmalige deputaatschap is nooit met woorden hersteld. Maar wel was ik zeer verblijd toen op mijn 70e verjaardag bleek dat er een pensioenregeling was waaruit ik ook een klein pensioentje ontving. Ik heb dat met dubbele dank in ontvangst genomen: een ondersteuning op het financiële vlak. Maar ook een erkenning dat ik nog bestond voor mijn kerk.
Waarom in sommige lijsten de namen van alle (oud)(overleden)-evangelisten vermeld zijn en die van mij niet, dat is eigenlijk uw vraag... Lieve vraagsteller, ik weet het niet. Niemand heeft het me ooit verteld. En ik kan er mee leven. De Heiland stond ook niet op de lijst van de grote helden in de tempel van Jeruzalem. Soms doet het wel pijn. Maar ik kan het niet veranderen.
Ik hoop dat ik zo genoeg openheid gegeven heb zodat u een antwoord van mijn kant hebt.
Hartelijke groet,
Evangelist Jan van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
https://www.gergeminfo.nl/contact
Op deze wijze omgaan met oud-medewerkers is niet ongebruikelijk.In het bedrijfsleven bijvoorbeeld komt het voor dat gepensioneerde medewerkers elk jaar ook nog uitgenodigd worden voor de personeelsbarbeque; mensen die het bedrijf op een andere wijze verlaten hebben, bijvoorbeeld door een betrekking bij een andere baas te aanvaarden krijgen deze jaarlijkse uitnodiging niet.
Laten we het ook niet ingewikkelder maken dan dat het is.
Een emeritaat wordt verleend vanuit een actieve dienst.
Dus mijn gevoel zegt: evangelisten die vanuit actieve (gergem) dienst met emeritaat gaan, krijgen de status én vermelding als emeritus evangelist. Andere die na korter of langere tijd gediend te hebben, maar ook weer elders hun (ambtelijke) loopbaan hebben voortgezet, die krijgen die status niet.
Dit heeft dus niets te maken met een eventueel onbegrip van deputaten over de genomen stap van Br. Van Dooijeweert. Ik vind het ook niet zo netjes om daar op een open platform als Refoweb verslag van te doen. Het gaat ons niets aan, en er is geen mogelijkheid tot hoor en wederhoor. Niet doen dus!
Zo is het ook verkrijgen van een pensioen geen vorm van rehabilitatie of een erkenning dat betrokkene nog bestond voor zijn kerk. Hij schrijft het zelf: het was gewoon een pensionregeling. Dat heeft ongetwijfeld op papier gestaan.
(waar maar weer uit blijkt dat de gergem gewoon een betrouwbare werkgever is).
Het antwoord van Br. Dooijeweert had dus ook kort en zakelijk kunnen zijn: ik heb nooit emeritaat aangevraagd, wat me dus ook niet is verleend. Ik ben dus geen emeritus evangelist, en wordt als zodanig dan ook niet genoemd.
Wat bedoel je met de woorden:
“ dat hij een geheel eigen weg is gegaan in de roeping die de Heere op zijn leven heeft gelegd.”
Is de roeping van de Heere dan beperkt aan de GG?
roeping tot een ambt heeft een persoonlijk aspect en een gemeenschapsaspect. Verder wil ik er niet publiekelijk over spreken, want ik heb deze door de dienst des Heeren beproefde broeder hoog.
Dat mag waar zijn, maar dan begrijp ik nog niet waarom je dit schrijft.
Als je in je roeping de weg van de Heere volgt (zoals het evangelisten-echtpaar) hoe kan je dan spreken van “een geheel eigen weg” ?
Het lijkt mij dat je dan juist geen eigen weg, geen eigen keuze volgt, maar niets anders dan de roeping van de Heere God volgt.
Nu lijkt het alsof je er een dubbele bodem in zoekt, omdat hun weg gedeeltelijk buiten de GG is gegaan.
Lijkt mij geen recht doen aan de worsteling, waarin het echtpaar heeft verkeerd, huis en haard te verlaten, om de weg van de Heere naar Peru te volgen.
Lieve vrienden, broeders en zusters,
Allemaal hartelijk bedankt voor de reacties, maar ik denk dat het beter is om nu te stoppen met reageren. Ik heb geprobeerd om open en eerlijk een antwoord te geven op de vraag die gesteld werd. Die vraag was er al een paar keer eerder. Ik denk ook dat het nu duidelijk is dat er niets bijzonders aan de hand is. Ik doe gewoon mijn werk en ben gewoon lid van de Gereformeerde Gemeente, waar ik een warm plekje heb. Allemaal hartelijke groeten en Gods zegen.
