Mijn vrouw spreekt in tongen

prof. dr. M.J. Paul | Geen reacties | 03-04-2005| 00:00

Mijn vrouw en kinderen gaan tegenwoordig nogal vaak naar een Evangelische gemeente (Berea). Onlangs hoorde ik zowel mijn vrouw als een kind een keer in tongen spreken. Wat kan ik nu het beste doen?

Het lijkt erop dat u tot een reformatorische gemeente behoort en dat uw vrouw en kinderen nogal eens naar een andersoortige gemeente gaan. De vraag rijst waarom dit gebeurt. Trekt u zondags gescheiden op? Kunt u met elkaar praten over de inhoud, op een opbouwende wijze? Er zijn allerlei voor- en nadelen verbonden aan het elders kerken. Sommige dingen zijn nieuw en verfrissend, maar er groeit ook afstand tot de eigen gemeente. Deze zaken laat ik nu verder buiten beschouwing.

Het spreken in tongen wordt door de apostel Paulus niet verboden (1 Korinthe 14:39), maar hij geeft wel allerlei richtlijnen. Het kan tot persoonlijke stichting zijn, maar als het in het openbaar gebeurt, behoort de taal wel uitgelegd te worden (vers 27-28).

In de reformatorische traditie wordt vaak aangenomen dat de bijzondere gaven van 1 Korinthe 12 nu niet meer voorkomen. Maar ze blijken wereldwijd weer steeds meer naar voren te komen. In sommige gebieden herleven als het ware nieuwtestamentische tijden met tekenen en wonderen. Er zijn allerlei redenen te noemen, waardoor de speciale gaven (charismata) in onze kerkgeschiedenis een minder belangrijke plaats hebben gekregen en zelfs in een aantal gevallen verdwenen zijn. Zie hiervoor mijn boek “Vergeving en genezing”, hoofdstuk 4. Calvijn ging ook uit van de afname, maar hield wel de mogelijkheid open dat God in bijzondere tijden ze weer zou laten herleven. In ieder geval spoort de apostel Paulus in 1 Korinthe 12:31 en 14:1 aan om de gaven na te jagen. Dat kan door gebed en levensheiliging. Als in onze gemeenten weinig gaven voorkomen, kan het o.a. liggen aan het feit dat hier niet om gebeden wordt.

De charismata behoren te zijn tot opbouw van de gemeente. Daarom is het niet goed zoals, in de gemeente van Korinthe, dat mensen hun gaven onderling vergelijken en trots worden op de hogere gaven. Het is juist de bedoeling dat de gaven ingezet worden voor het geheel van de gemeente (“lichaam met allerlei lichaamsdelen”). Daarom is het beter om te bidden dat God de gaven aan de gemeente als geheel geeft, dan te bidden of God ons persoonlijk die en die gave wil geven. Prof. C. Graafland heeft wel eens in een interview gezegd dat hij veel gebeden heeft om de gave van tongentaal, maar dat de Heere hem die niet gegeven heeft. Het is echter duidelijk dat hij andere gaven van hoofd en hart ontving. Daarom is het belangrijk wat in het begin van 1 Korinthe 12 staat, dat God bepaalt wat Hij aan wie geeft.

Tevens is het van belang om te weten dat de satan alle geestelijke gaven nabootst: tongentaal, maar ook genezingen e.d. Ook in andere godsdiensten komt tongentaal voor. Daarom is het van nodig de bron te toetsen: komt de tongentaal van God en is die tot verheerlijking van Zijn Naam? Of is de bron bijvoorbeeld een occulte belasting? Dit is echt bedoeld als waarschuwing. Het is van belang dat er iemand is die de tongentaal kan uitleggen. Een zeer algemene vuistregel is: zijn de tonen welluidend of hard en scherp? Tevens: hoe is het leven van hen die tongentaal beoefenen: brengt het ze dichter bij God of juist niet?

De Bereagemeente ontleent haar naam aan Handelingen 17:10-13, waar gezegd wordt dat de gemeenteleden dagelijks de Schriften onderzoeken of de woorden van Paulus kloppen. In bovenstaande zaken is het van belang de hoofdstukken 1 Korinthe 12-14 goed te bestuderen. Wellicht is een predikant bereid in de gemeente hierover te preken of een gemeenteavond te houden.

Prof. dr. M. J. Paul

Dit artikel is beantwoord door

prof. dr. M.J. Paul

• Geboortedatum:
  13-03-1955
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Oegstgeest
• Status:
  Actief

270 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven