Intimiteitsarme seks

W.E. (Wilbert) Weerd | 1 reactie | 17-12-2018| 15:07

Ik worstel al een tijd met ons huwelijk. Aan de buitenkant verloopt alles prima, maar van binnen voelt het soms alsof ik kapot ga. Mijn man wil veel vaker gemeenschap dan ik. Volgens mij vrij normaal, dan moet je samen een weg daarin vinden. Maar de manier waarop de communicatie verloopt vind ik moeilijk. Voordat we waren getrouwd was dit ook een strijdpunt omdat hij verder wilde gaan dan ik. Ik bleef bij mijn standpunt dat ik het voor binnen het huwelijk wilde bewaren en dat lukte. Maar toen we getrouwd waren wilde hij het elke dag, zelfs vaak twee keer per dag. Toen lukte dat nog, maar toen we kinderen kregen kon ik dat niet meer opbrengen.

Daarna ging ik een tijd uit van wat ik graag wilde; ongeveer één keer per week. Soms eens extra. Daardoor zei ik vaak nee en ik had hierin niet veel oog voor zijn behoeften en ik werd ook boos als hij teveel druk zette. Toen hebben we een goed gesprek hierover gehad en zei hij dat hij eigenlijk elke dag wilde. We spraken af dat we het om de dag gingen doen zodat ik ook mijn rustdagen had. Maar nu begint hij weer veel meer van mij te vragen. Vaak wil hij terwijl onze kleine kinderen gewoon wakker zijn en dan maar ‘even op de ipad moeten of een filmpje kijken’. Ik wil niet zo vaak en ook eigenlijk echt niet als de kinderen wakker zijn. Dan wil ik er voor hen zijn. En elke dag lukt me haast niet. Maar hij begint dan te zeggen dat ik niet aan zijn behoeften voldoe, er niet voor hem ben, altijd maar nee zeg. En dan geef ik meestal aan hem toe. Met als resultaat dat ik de gemeenschap zelf steeds moeilijker vind worden, waar ik het eerder als iets moois zag. Ik weet niet hoe ik verder moet. Ik ben bereid om veel meer te geven dan wat ik zelf zou kiezen. Maar de enige weg lijkt gewoon altijd alles op zijn tijd te doen, anders begint het weer dat ik niet gezellig ben en niks wil.

Ook op het gebied van geld en kopen gaat het zo. We staan geregeld rood en negatief op de creditcard. Als hij iets wil van honderden euro’s moet dat op dat moment. Als ik zeg dat het niet kan, sta ik hem altijd in de weg, laat ik hem nooit eens iets doen, heeft hij zijn rechten. Hij koopt wanneer hij wil, ook als we onze rekeningen niet meer kunnen betalen. Dat komt altijd wel weer goed dus we hebben geen schulden. En dat is het lastige. Hij vindt dat dit kan want het komt weer goed. En ik vind het niet fijn om steeds achter te lopen met rekeningen of weer een krap budget voor eten te hebben. Dan kan het weer net.

Wat moet ik nou? Hij wil niet praten, want ook dat vindt hij vervelend en verpest ik zijn dag. De enige manier om het gezellig te houden is om me te onderwerpen. Gemeenschap wanneer hij wil en hij geeft geld uit wanneer hij wil. Het komt inderdaad allemaal steeds wel goed. Dus misschien moet ik me echt gaan overgeven hierin, in plaats van tegengas geven. Dan is het wel het gezelligst in huis. Maar ik voel me soms wanhopig alleen en dan ben ik ook bang dat de kinderen er last van hebben.

Beste vragenstelster, 

Bedankt voor je vraag. Goed dat je dit deelt. Je vraag is: “Wat moet ik nou?” Mogelijk helpt het je als je iets meer weet over ‘normale’ of ‘gezonde’ seksualiteit. 

Gezonde seksualiteit bestaat uit een aantal kenmerken:
- Beide partners zijn toegankelijk, responsief, emotioneel en fysiek betrokken.
- Er vindt een integratie plaats van hechting, seksualiteit en zorg voor elkaar.
- Aanraking windt op én troost zo nodig.
- Het is een proces van synchroniciteit, oefening, afstemming en beiden zijn emotioneel ‘present’. 

Als seksualiteit op deze manier een plek heeft, versterkt dit de relatie en verbindt dit man en vrouw op een diepe emotionele en lichamelijke manier. Seksualiteit is dan iets om van te genieten. Samengevat kan je zeggen dat seksualiteit wederkerigheid nodig heeft. Zoals Paulus het zo mooi zegt: “Onthoud elkaar uw lichaam niet.” Seks is meer dan de lichamelijke daad, het maakt man en vrouw één vlees. Daarmee is het ook een uitdrukking van de verbinding die er is.  Het is nodig seksuele driften te leren beheersen, zoals ook eetlust gereguleerd wordt. Bij het nuttigen van voedsel denk je na over wat en wanneer je eet, hoe je het bereidt, wat de voedingswaarde is, enzovoort. Zo is het ook bij seksualiteit nodig dat dit wordt voorbereid, dat je erover praat en dat je jezelf leert beheersen. Altijd eten waar je simpelweg zin in hebt, zou waarschijnlijk een ongezond dieet opleveren. Het leren reguleren van seksuele behoeften en driften is ook nodig om niet het gevoel te krijgen dat seks binnen het huwelijk ‘moet’. Het moeten hebben van seks is nooit de opdracht noch de bedoeling. Het is iets wat je vrijwillig geeft, omdat het om je eigen lichaam gaat. Seksuele behoeften kunnen reguleren is nodig om niet alleen op jezelf gericht te zijn, maar ook op de ander. Dit is niet iets wat veel mensen vanzelf kunnen. Zoiets leer je gaandeweg, vaak met vallen en opstaan. De mythe dat seks bij de meeste mensen vanzelf gaat is onjuist. Het vraagt een afstemming en openheid tussen man en vrouw. Je hoeft dus niet zijn lust, jullie liefdesleven, laten bepalen.

Goed, terug naar jouw vraag. Jullie beiden hebben een taak om seksualiteit fijn te maken en te houden. Dat doe je ook door voor jezelf op te komen. Zowel wat je niet wilt, als ook wat je wel wilt en nodig hebt. Dat bedoel ik dan niet in frequentie, maar in kwaliteit. Wanneer voelt het fijn, waarom vrij je en wat verlang je?

Mannen kunnen opvattingen hebben over seks, die van invloed zijn op hun gedrag en hoe vaak ze willen. Soms spelen er ook motieven mee als: zelfbevestiging krijgen, onvervulde emotionele behoeften vervuld krijgen of angsten geruststellen. Deze motieven leiden nogal eens tot ‘intimiteitsarme’ seks. Het kan dan dierlijk aanvoelen en zonder de broodnodige emotionele intimiteit. De vrouwelijke reactie hierop is meestal dat ze hierop afknappen. Vrouwen genieten minder van intimiteitsarme seks. Het voelt dat het gaat om hun lichaam en niet om henzelf. Initiatief nemen tot dit soort seks doe je dan ook logischerwijs niet. De balans schuift naar: “Hij wil altijd, zij nooit.” Hij gaat het vaker vragen, zij gaat het vaker afwijzen. In plaats dat het een samen is, wordt het een soort onderhandeling van vraag en aanbod. Je mag nee zeggen tegen intimiteitsarme seks, om samen te gaan groeien in intimiteitsrijke seks. 

De vraag is of je het wel gezellig moet willen houden door te zwijgen. Mannen die willen dat het op hun manier gaat en dat een ander niet moet zeuren als ze tegenspraak krijgen, kunnen daar hun redenen voor hebben. Dit kan zijn dat ze verwend of onzeker zijn. Of dat ze ervaren een onvermogen zich emotioneel te uiten en te verbinden. Of dat ze leven in een soort slachtofferbeleving. Eigenlijk is het een vorm van armoede om je niet in de ander te kunnen of willen inleven en geen rekening te houden met de gevoelens van een ander. Het heeft waarschijnlijk geen zin voor je om daarover het gesprek aan te gaan. Wat dan wel? Laat de strijd achterwege over de rekeningen en geld en wees in plaats daarvan belangstellend voor zijn motieven. Praten is voor hem geworden “aanhoren wat ik volgens haar niet goed doe en weer anders moet doen.” Dát gesprek wil hij niet. Wanneer je echt open staat hoe hij het leven, jullie huwelijk en gezin ziet en beleeft en wat hij daarin wil, zal hij meer geneigd zijn om ook open te staan voor jouw beleving. Want het gaat er niet om dat je hem in de weg wilt staan, het gaat jou erom dat je stress en zorgen hebt als je te weinig geld hebt om van te eten. 

Er is meer te kiezen dan de keuze zoals jij denkt dat deze is. Het is niet ‘tegengas geven’ of ‘je overgeven’. Er is nog een keuzemogelijkheid, namelijk: je man beter leren kennen en zijn nood zien. Waarom hij doet wat hij doet. Ruimte geven aan waarom hij jou ervaart als een sta-in-de-weg en hij blijkbaar niet jouw kwetsbaarheid ziet. Nu kenmerkt jullie huwelijk zich door een strijd. Of hij krijgt zijn zin, of jij de jouwe. De strijd tussen zijn behoefte of jouw behoefte. Maar je man heeft een hulp tegenover hem nodig. Een hulp die hem helpt om zichzelf en jou beter te leren kennen. 

Probeer je pijn of angst je reactie niet te laten beheersen, maar neem wat afstand in jezelf van de hele situatie. Je pijn mag er zijn, maar reageren vanuit wanhoop is zelden constructief. Recht of onrecht als uitgangspunt nemen in een huwelijk levert vaak meer strijd en moeite op dan dat de liefde erdoor toeneemt. 

Wilbert Weerd

Dit artikel is beantwoord door

W.E. (Wilbert) Weerd

• Geboortedatum:
  01-10-1985
• Kerkelijke gezindte:
  Evangelische Gemeente
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

72 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven