Huidige huwelijksvoltrekking is (on)bijbels

Ds. C. Oorschot | Geen reacties | 05-12-2018| 15:17

Hoe is het ontstaan dat we om te trouwen naar een ‘wereldse gemeente’ moeten gaan om ons daar in de echt te laten verbinden? Er staat in de Bijbel dat “een man zijn vader en moeder zal verlaten en zij één zullen zijn.” Er staat nergens in de Bijbel dat we én een krabbel op papier moeten laten zetten door een ongelovige én ook niet dat we eerst ons huwelijk moeten laten bevestigen door een voorganger/dominee/predikant.

En al zou er iets dergelijks bestaan, waarom kan een van onze ouders niet voor ons bidden en ons zegenen? Wat is de meerwaarde dat een dominee dit doet? 1 Korinthe 6:16 zegt dat wie met een hoer naar bed gaat één is met haar. Dan is het toch hetzelfde als ik met mijn vrouw (toentertijd vriendin) het bed deel dat zij dan automatisch mijn vrouw wordt? Ik kan nergens een bijbelse basis vinden om het huwelijk goed te praten zoals we dat vandaag de dag kennen. Al zou ik voor de wereld en God trouwen, dan nóg geeft dat geen garantie dat het huwelijk stand houdt. Om een zegen bidden voor onze relatie kan ik zelf ook wel.

In de context van de aangehaalde tekst uit Genesis 3:2-44 is meer te lezen, o.a. ook dat de HEERE God, nadat Hij Eva uit een rib van Adam gebouwd (geschapen) had, haar ook tot Adam bracht. Je zou kunnen zeggen dat God de HEERE het eerste huwelijk tussen man en vrouw sloot. Ik waag het zelfs te stellen dat God zowel de ‘ambtenaar’ van de burgerlijke stand als ook de dominee was Die het huwelijk voltrok.

In het Oude Testament vinden we diverse voorbeelden van huwelijkssluitingen. Laten we er twee eens wat nader bezien en wel ten eerste dat van Izak en Rebekka. Volgens Gen. 25:67 bracht Izak zijn a.s. bruid in de tent van zijn moeder Sara (een familieaangelegenheid dus). Daarna staat er, dat hij haar nam en dat zij zijn vrouw werd. Hoe dit alles precies toeging? De Heilige Schrift zwijgt erover. Als tweede voorbeeld verwijs ik naar het huwelijk van Boaz en Ruth. Bij het lezen van Ruth 4 valt op, dat de oudsten van de stad bij deze verbintenis betrokken werden. Uit het Nieuwe Testament noem ik het huwelijk van Jozef en Maria (zie Matt. 1:18-25). Ook hier volstaat de Bijbel met het: “En heeft zijn vrouw tot zich genomen” (vers 24 slot).

Op grond van bovenstaande en ook van andere Schriftgegevens moet en mag je concluderen dat het verbond van man en vrouw in het huwelijk, in het midden van de gemeenschap gevierd werd. De HEERE wilde er bij zijn en ook de familie was aanwezig. Je kan nog meer uit de Schrift afleiden en wel dat de verbintenis tussen man en vrouw een uitvloeisel is van Gods verbond met ons.

In de vroege kerk was het de gewoonte om in het midden van de gemeente het huwelijk te laten voltrekken. De latere Orthodoxe en Rooms-Katholieke kerk hebben dit steeds meer geinstitutioneerd en uiteindelijk zelfs tot sacrament verheven. De kerk der reformatie heeft deze dwaling afgewezen maar wel de inzegening van het huwelijk bewaard en gehandhaafd. Na en als gevolg van de Franse revolutie heeft de overheid zich met het huwelijk ingelaten. Al vind ik veel dingen m.b.t. het huwelijk dan niet duidelijk voorgeschreven in de Bijbel, toch kan ik er heel goed mee leven en ben de Heere dankbaar dat na de wereldlijke huwelijksverbintenis het bruidspaar, in gezelschap van familie en vrienden, zich naar Gods huis begeeft om de HEERE een zegen te vragen over hun huwelijk. Beter dat en vooral meer Bijbels dan het hokken toch?
 
Ds. C. Oorschot

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Oorschot

• Geboortedatum:
  25-08-1933
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Stellendam
• Status:
  Inactief

47 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven