Nou, lekkere christen is dat...
Ds. H.H. Klomp | 2 reacties | 30-11-2018| 11:11
Vraag
Sinds kort ben ik bekeerd en gered door de Heer en sindsdien heb ik heel veel wonderen en tekens mogen aanschouwen. Alles in mijn leven begint sinds deze hergeboorte langzaam een plekje te krijgen. Andere christenen in mijn leven helpen mij enorm met nieuwe inzichten en zijn duidelijk op mijn pad gezonden. Ik ben blij dat God mij gered heeft en mij al vanaf jongs af aan een vergevingsgezind persoon heeft gemaakt. Mensen vergeven is voor mijn gevoel onder andere essentieel in heling, een heling die ik zelf door mijn eigen beproevingen echt nodig heb (ik bevecht momenteel een eetstoornis waar ik in dit bericht verder niet teveel over kwijt wil).
Echter, ooit ben ik -lang voor ik bekeerd werd- een christen tegengekomen die voor mijn gevoel van het pad gedwaald was. Ik was toentertijd 15 jaar oud en hij was 25. Deze persoon heeft altijd geprobeerd mij te verleiden of zover te krijgen dat ik iets met hem begon. Ik vind dat een zeer kwalijke zaak. Ik vind er niets goeds aan om te wachten tot een kind meerderjarig wordt, om vervolgens gebruik van haar te willen maken. Er heeft nooit iets plaatsgevonden, want ik heb hem altijd afgewezen en ik beweer absoluut niet dat ik perfect ben, verre van. Zelf heb ik ook zeer vaak gezondigd en fouten gemaakt en dit is ook menselijk.
Maar ik zit hiermee, omdat ik geen wrok wil koesteren jegens een van Gods kinderen (onafhankelijk van of hij christen was of niet). Hoe kan ik ooit mezelf liefhebben en vergeven als ik bitter zou blijven tegenover anderen. Ik ga er vanuit dat hij zich heeft laten verleiden door de duivel, maar ik wil me absoluut niet verheven voelen boven mijn medemens, of op hem neerkijken.
Hoe moet ik met deze gevoelens van ‘neerkijken op’ omgaan? Begrijp me niet verkeerd; ik ben niet getraumatiseerd of gekwetst of iets in die geest, echt. Deze man heeft er in die zin nooit toe gedaan in mijn leven. Ik merkte vandaag alleen dat ik gedachten kreeg als: “Nou, lekkere christen is dat...” en ik betrapte mezelf erop dat ik me in zekere zin verheven ging voelen boven hem, alsof ik zelf niet gered ben. Hoe moet ik hier over nadenken?
Antwoord
Beste vragensteller,
Dank voor je vraag en openhartigheid. Wat bijzonder dat de Heere je te sterk geworden is en je mag weten echt Zijn kind te zijn. Bijzonder ook dat je vergevensgezind bent en daarin ook nog groeit. Dat hoort bij de stijl van het Koninkrijk van God. Als we zelf van vergeving (leren) leven, dan kunnen we ook een ander vergeven. Let maar op de gelijkenis die de Heere Jezus over vergeven vertelt. Zie Mattheus 18:21-35 met als kern vers 27 en 33. Wie zelf van genade leeft, kan en wil en zal dus een ander ook ruimhartig vergeving schenken. En dat maakt niet alleen ruimte naar de naaste toe, maar ook in je eigen hart en leven.
Nu lijk jij last te hebben van iets dat in het verleden voorgevallen is. Ik heb de indruk dat het je dwars zit, zodat het je ook schade in je eigen geloofsleven kan/zal opleveren. Fijn dat je toen zo standvastig gebleven bent. Vervelend dat je er nu nog mee zit. Dat kan te maken hebben met het licht van de Heilige Geest dat steeds helderder in je leven schijnt. Dan ga je sommige dingen uit het verleden duidelijker zien. Dan wil de Heere in dit concrete geval ook genade schenken om wat er zit echt op te ruimen, zodat je niet meer hoogmoedige gedachten over die persoon koestert.
Nu weet ik niet precies wat er (een tijd lang) is voorgevallen. Maar als die persoon naar jou toe bepaalde, verkeerde dingen gezegd, geïnsinueerd, dreigend gedaan heeft dan moet er van zijn kant ook een royaal excuus zijn of komen. Dit is m.i. een voorwaarde om iemand echt vergeving te kunnen geven. Anders kun je niet tot een ‘vlak veld’ in de wederzijdse verhouding komen.
Hopelijk heb je wat aan deze pastorale adviezen. Ik wens je bij deze overwegingen het inzicht en de wijsheid van Gods Geest toe. En veel sterkte en genade in je persoonlijk (geloofs)leven. Alvast een gezegende adventstijd en Kerst toegewenst!
Groet,
Ds. H. H. Klomp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H.H. Klomp
- Geboortedatum:05-04-1949
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Met emeritaat sinds januari 2017.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Vergeven betekent niet 'doen alsof het niet gebeurd is', of niet erkennen dat iets (pijnlijke) gevolgen heeft. Het betekent kiezen om niet boos te blijven op de veroorzaker van je pijn.
Je zegt zelf dat er van pijn geen sprake is, in dat geval hoeft vergeven misschien niet heel moeilijk te zijn.
Als ik je vraag goed begrijp zit het probleem denk ik ook in het besef dat ieder mens zolang hij op deze aarde leeft ook verkeerde dingen blijft doen. In spreuken staan regelmatig teksten over dat een wijze wijzer wordt als je hem berispt en een verstandige meer inzicht krijgt als hij wat leert. Dat betekent dat zelfs een wijs iemand, of iemand die verstandig is, nog fouten maakt of dingen over het hoofd kan zien. Hoe ouder je wordt, hoe meer je dat zult gaan doorgronden.
Het kan zijn dat deze man zich heeft laten verleiden, dat is zeker verkeerd. Maar het overkomt ons allemaal, ook als kinderen van God, dat we ons eens laten verleiden. De kunst is uiteraard om steeds weer naar God terug te keren. Je zal dit proces misschien (leren) herkennen in het gevecht met je eetstoornis. De enige oplossing is om alles aan God over te geven, maar we vergeten dat zo snel!
Zolang je zelf bezig bent te leren om naar God te gaan met alles, zal je ook leren om genadig voor anderen te zijn. Omdat je aan den lijve ervaart hoe weerbarstig het is. En hoe moeilijk het is om het goede te doen.
En uiteindelijk het allerbelangrijkste: "als iemand van u in wijsheid tekortschiet, laat hij die dan vragen aan God, Die aan ieder overvloedig geeft en geen verwijten maakt, en ze zal hem gegeven worden". Vraag God om je te laten zien hoe je naar deze man mag kijken. En hoe Hij naar hem kijkt. En hoe Hij naar jou kijkt. Als je die Liefde (1Joh 4:8) durft te geloven en toelaten, dan komt er ruimte in je hart en je leven.
Ps. Wat leuk dat ik er een zusje (neem ik aan) bij heb gekregen! Ik zie er naar uit om je te ontmoeten straks op de nieuwe aarde.
