Dienstbaar zijn in Gods koninkrijk ondanks ziekte

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | 5 reacties | 20-11-2018| 14:06

Een aantal jaar geleden mocht ik (jonge vrouw) veel werk verzetten in de kerk. Een jaar geleden heb ik een chronische ziekte gekregen, waardoor ik weinig energie heb. Iemand wees mij erop dat de Heere wilde dat ik één emmer zou dragen, i.p.v. de vijf die ik een aantal jaar geleden mocht dragen. Maar hoe weet ik wat er in deze emmer past? Als ik luister naar mijn lichaam zijn mijn dagelijkse verantwoordelijkheden al genoeg. Maar m’n geest zou zo graag actief dienstbaar zijn in Gods koninkrijk.

Ik zou heel graag antwoord op mijn vraag krijgen en liever geen analyse van motieven (waarom ik graag dienstbaar wil zijn). Ik probeer dit eerlijk voor de Heere neer te leggen en bid dat het mij alleen om Zijn eer gaat en niet een bevestiging van mijn eigen identiteit. Overigens is mijn man voorganger waardoor ik als vrouw ook extra zie wat er allemaal ligt in de gemeente.

Lieve zuster,

Weet je waar ik aan denken moest? Toen de Heere Jezus aan Zijn werk begon, waren er eerst 40 woestijndagen. Niet werken, niet doen waarvoor Hij gekomen was, maar 40 dagen afzondering. Ik ga niets doen met die 40 dagen hoor, maar soms vindt de Heere het beter om ons even stil te zetten. Dat hoeven geen 40 dagen te zijn, het kan een onbepaalde tijd zijn. Ik denk persoonlijk dat het goed is om nu naar de stem van je lichaam te luisteren, je helemaal te geven aan je eerste taak. Die ene emmer dragen. En die ene emmer alleen! Zonder hartzeer, zonder je wat van mensen aan te trekken. 

Wat past er in die ene emmer? We gaan eens even kijken. Het is voor mij best moeilijk dat ik niet weet in welke leeftijdsfase je bent. Je schrijft: “Een aantal jaar geleden mocht ik (jonge vrouw) veel werk verzetten in de kerk.” Het was natuurlijk heerlijk dat je zoveel werk kon verzetten in de kerk. Maar ook verdrietig dat dit niet meer kan. En dan komt er nog bij dat je maar al te goed weet hoeveel werk er is in de gemeente. Je zou dit willen en dat klaar maken. Hier helpen en daar bijspringen. Maar nu moet de wagen stilstaan.

Wat past in die emmer? Vraag, vraag, vraag, het stapelt maar op in je gedachten. Stop!

Niet meer vragen wat er in die emmer kan. Kijk eerst wat er in die emmer zit: de zorg voor je man (is hij je hele gezin?). Dat werk zit in de eerste plaats in die emmer. Kijk eens even alleen daar naar. Kan ik dat aan? “Dank U wel Heere God!”

Vooral het gaan naar de Heere met je problemen is heel belangrijk. Hij staat er boven. Zou Hij ook niet boven je ziekte staan? Hij geeft je nu net genoeg kracht om je gezin te runnen. Wat heerlijk dat je dat kunt. Dat wil zeggen dat je al heel dienstbaar bent. Je man heeft je nodig om dienstbaar te kunnen zijn in de wijngaard van de Heere God.

Probeer in deze situatie rust te vinden: Ik ben er voor mijn gezin! Als je die rust vindt kun je ook steeds meer voor je gezin betekenen. Dan wordt je niet opgejaagd door allerlei schuldgevoelens en gevoelens van te kort schieten. Je kunt momenteel niet meer. De emmer is er mee vol. Die andere vier emmers die er eerst nog bij kon hebben, moeten maar even blijven staan. Misschien pakt een ander die wel op.

Als je in deze situatie je rust gevonden hebt kun je ook biddend een heel belangrijke taak hebben binnen het werk van je man. Dan zal ook je ziel steeds meer rust vinden in de Heere. Hoe zal het dan gaan met je ziekte? Erger worden?Hetzelfde blijven? Of doordat je rust gevonden hebt, en je je ziekte ook hebt kunnen overgeven aan de Heere God, steeds een beetje beter? We weten dat niet vooruit. Maar één ding is zeker: zo lang je in het kringetje, waarin je nu zit rond blijft tollen, kom je niet verder.

Als je toch niet kunt, is het beter om het ook niet te proberen. Telkens is het weer een teleurstelling om te ervaren dat het niet gaat. Het gaat gewoon niet, maar ik verzamel kracht. En die kracht zoek ik bij de Heere, mijn God. En weet je, als je nu niet aan die vier emmers denkt, maar ze rustig laat staan komt er misschien in verloop van tijd weer kracht terug om twee emmers te dragen.

In de eerste plaats zou ik proberen om me eigen te maken om alles met de Heere te bespreken, niet met noodkreten maar gewoon, rustig en weloverwogen. Geniet van Zijn woorden die in de Bijbel tot je komen. Dat geeft rust. Dat geeft ook kracht en misschien na een poosje ook wel vreugde om juist die ene emmer te dragen.

Dan moet je je niet schamen dat je maar één emmer kunt dragen. Aan die ene emmer heb je even je handen vol. Daar heb je het nu even net zo druk mee als voorheen met vier emmers. Maar kijk eens naar de natuur. Iemand wees me daar eens op. Een tuinfluiter (heel klein vogeltje) heeft het net zo druk met zijn nest als een ooievaar (en dat is een grote vogel). Kijkt die ooievaar neer op dat kleine vogeltje? Neem zo jouw emmertje op, draag het met vreugde in vertrouwen dat de Heere helpt en nabij is.

Ik wens je heel sterkte toe, maar boven alles de hulp en de nabijheid van de Heere God. Als Hij je Zijn liefde doet ervaren dan is alles goed.

Een zustergroet van,
Nellie van Dooijeweert- van der Slikke

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

111 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven