Depressieve partner

Het komt vaker voor dat mensen die depressief zijn het meeste van hun zware gevoelens laten merken aan hun partner, want die vertrouwen ze het meest. Soms door te vertellen over hun gevoel, maar ook vaak door huilen, boos te worden, onzekerheid te tonen en/of af te reageren. Dit is voor jou als partner niet prettig omdat de moeilijke emoties niet meer in verhouding staan tot de prettige emoties in je partners gevoel en dus ook richting jou. Dat kan erg zwaar zijn. Niet alleen omdat de moeilijke emoties veel energie kosten om goed mee om te gaan, maar ook omdat je dan kunt voelen dat je partner weinig ruimte over heeft voor jouw gevoelens. Waar moet jij dan met je gevoelens heen, van wie krijg jij steun als de steun van je partner wegvalt?

Ik snap ook je twijfel om je moeite met de heftigheid van zijn/haar emoties aan je partner te vertellen, omdat die al genoeg te dragen lijkt te hebben. In depressie hebben mensen vaak al een overmatig schuldgevoel, daar wil je geen brandstof aan geven. Maar het volledig bij je partner weghouden voelt waarschijnlijk ook niet prettig, want je wilt geen dingen voor elkaar verzwijgen, dat is niet bevorderlijk voor de connectie.

Ik zou zeggen: deel het wel met je partner maar ook met iemand anders (bijvoorbeeld een therapeut, dominee, ouderling, vriend/vriendin, broer/zus of iemand anders die je vertrouwt en jou wil steunen in deze tijd). Vertel ook aan je partner dat je het er moeilijk mee hebt maar dat je om de druk niet volledig bij je partner te leggen ook aan iemand anders wilt vertellen waar je mee worstelt zodat je steun kunt krijgen. (Wellicht heeft je partner zelfs wel een goed idee voor wie dat zou kunnen zijn.) Je partner zal je waarschijnlijk wel willen kunnen steunen, maar is in een depressie waarschijnlijk niet bij machte in zijn/haar eentje genoeg steun aan jou te bieden. Dit is pijnlijk voor jullie beiden, dus je mag daar ook samen verdriet om hebben. Zorg wel dat je partner ook iemand buiten jou heeft om dit mee te kunnen bespreken, ik neem aan dat hij/zij een therapeut heeft in verband met de depressie. Zoniet, meteen regelen. Dit is te zwaar om alleen te doen. Voor jullie beiden.

Wat ik er nog aan toe wou voegen:
Doordat je partner depressief is zal hij/zij waarschijnlijk niet veel meer genieten van leuke dingen. Dat kan maken dat jullie niet veel leuke dingen meer doen samen, of dat je nu als enige initiatief neemt tot leuke dingen doen en dat je partner misschien vooral ‘tegenhangt’, overal beren op de weg ziet en moeilijk te motiveren is waardoor de lol er voor jou snel af is.
Het kan eeg moeilijk zijn een depressief persoon te motiveren, maar laat je niet ontmoedigen.
Ook al reageert je partner moeilijk, probeer wel leuke dingen te blijven doen samen. Ook al is het maar even samen op de bank een kopje thee drinken met iets lekkers erbij, samen een muziekje luisteren dat je beiden mooi vindt of in het park de eenden voeren ofzo. Leg geen druk op dat je partner het leuk moet vinden, gewoon dingen blijven doen die binnen de mogelijkheden liggen en in de hoop dat de activiteit genoeg afleidt dat je allebei even niet aan de zware dingen hoeft te denken en een leuk moment hebt samen. Die momenten kunnen je eraan herinneren waar je het allemaal voor doet, dus als het even kan probeer die dan wel te creëeren.
De negatieve reacties van je partner zijn niet persoonlijk. Als je partner geen leuke reactie geeft op jouw ideeën komt dat niet omdat het jóúw ideeën zijn, maar omdat zijn/haar hoofd álles als moeilijk en zwaar en vervelend ervaart. Als hij/zij die negativiteit meer aan jou laat merken dan bijvoorbeeld op werk of bij anderen, is dat waarschijnlijk omdat je partner bij jou meer zichzelf durft te zijn. Het is dus eigenlijk een signaal dat hij/zij jou vertrouwt. Dat negatieve reacties je onzeker maken is logisch, maar houd dat jezelf maar voor als het gebeurt. Je partner vertrouwt jou zo dat hij/zij aan jou zijn/haar niet perfecte kant durft te laten zien, zijn/haar kwetsbaarheid. Dat zegt juist iets over dat jij dus een veilig persoon voor hem/haar bent, die liefdevol, vergevingsgezind en zorgzaam is. Dat kan helpen om te bedenken als je je onzeker voelt, maar dan nog is het niet makkelijk voor jou, dus zorg ook goed voor jezelf. Ik hoop dat jullie mensen om je heen hebben die met jullie meeleven en waar jullie beiden even je hart kunnen luchten als het even te zwaar is. Ook kan het soms helpen bijvoorbeeld een familielid te vragen even een blokje om te gaan met je partner, zodat jij even de zorg los kunt laten en wat ruimte voor jezelf hebt. Afhankelijk van de omstandigheden zou jij of je partner ook een nachtje ergens kunnen logeren om even wat ruimte te krijgen, ook dat is niet vreemd. Maak gebruik van je netwerk en schaam je niet, het is erg zwaar om een depressieve partner te hebben omdat hij/zij zo dichtbij staat, het is bijna alsof je het zelf bent, je bent toch ook samen één. Vergeet niet om voor jezelf te zorgen, want als jij hier overspannen van raakt ben je nog verder van huis. Wat je je partner gunt aan liefde en geluk, gun jezelf dat ook. Dat je het niet altijd krigt betekent niet dat je het niet mag verlangen. Ik hoop dat God je ook tot steun mag zijn, aan Hem kun je alles vertellen wat je moeilijk vindt en Hij wil je de kracht geven om dit te dragen en Zijn wil hierin te doen, vraag maar en Hij zal Zijn liefde je laten sterken en je de bevestiging geven die je nodig hebt.

Wat moet u hiermee?

Die vraag is te begrijpen. U ervaart een verwarrende situatie. De liefde bedekt alle dingen. En u wilt vanuit liefde uw partner bijstaan en sparen, juist nu hij/zij het zo moeilijk heeft. Dat is te waarderen.

Maar mag hij/zij dan nu, vanwege die depressie, zo gemeen tegen u doen?

Allereerst komt de vraag bij me op: wie heeft vastgesteld dat uw partner een depressie heeft? En waar is die deskundige nu? Heeft die deskundige geen oog gehad voor u in dit gebeuren?

Afijn, nu zit u met deze verwarring.

Ik heb gezocht in de Bijbel naar vergelijkbare geschiedenissen. Belangrijk is immers: wat zegt Gods Woord ervan?!

Duidelijk mag zijn dat uw partner niet goed bezig is als hij gemeen tegen u doet en dat hij dit mag/moet opmerken. Depressie of geen depressie.

Zie maar bij koning Saul met zijn zieke geest. David moest bij hem komen en muziek voor hem maken, dat maakte hem rustig. Maar ondertussen, ondanks de goedheid die David betoonde, pleegde Saul in deze huiselijke sfeer een aanslag op Davids leven... Wat deed David? Hij vluchtte weg van het kwaad!

Zie ook Nabal. Zoals hij David en zijn mannen behandelde was niet goed. Echter, zijn vrouw ijverde om dit gebrek, deze zonde van haar man, goed te maken. Zo partner te mogen zijn, is genade.

Zie Elia en ook Jona. Moedeloos. Lees hoe God daarmee omgaat. Tegen Elia zegt Hij: sta op en eet. Dat is belangrijk bij moedeloosheid. Probeer regelmaat aan te brengen, te eten, op te staan en naar buiten te gaan, te bewegen. Het is inmiddels bewezen ook dat dit goed is, zelfs ter vervanging van medicijnen. Breng vooral ook, ondanks alle moeiten, regelmaat aan in gebed en Bijbellezen. Dat hoeven geen lange stukken te zijn, maar elke keer een paar verzen, dat kan en wil de Heere gebruiken. Zoek voor uzelf ook richting in Zijn Woord, Hij wil u helpen! Hij kan u wel een andere richting wijzen, dan mensen u wijzen. Maar, ook al zeggen alle deskundigen van de hele wereld dat u hén zou moeten volgen en dat dit zal zijn in uw eigen belang, ga dan tóch de weg die God u wijst!

Lees in zulke wegen ook het huwelijksformulier nog eens door. Dat eerste gedeelte vind ik altijd zo bijzonder treffend en troostvol. Ik hoop dat het ook u bemoedigen mag in deze moeilijke situatie. Wentel uw weg maar op de HEERE, en vertrouw maar op Hem, Hij zál het maken.

Tenslotte: wat deed de Heere Jezus in grote nood? Hij bad tot Zijn Vader. En eindigde Zijn gebed met: niet Mijn wil, maar Uw wil geschiede.

Hopelijk mag er iets bij zitten in de reacties op RW wat helpend voor u mag zijn.

Sterkte en Gods heil en zegen toegebeden!