Huisbezoek naar Gods geboden

“Huisbezoek naar Gods geboden”, van ds. C. Vonk. Ik ben sinds kort het dit boek aan het lezen. Wat mij opviel is dat ds. Vonk erg de nadruk legt op het verbond, waarbij ook de kinderen behoren. Hij komt dan tot uitspraken als: “Zelfs mogen ‘s zondags, in de samenkomst der gemeente door de dienst des Woords, zelfs bij de voorbereidingspredikaties, de kinderen niet bij de ouderen worden achtergesteld. Ook de kinderen moeten tot het avondmaal genodigd en zo moet ook het huisbezoek het ganze gezin tot het avondmaal nodigen.” Ik heb het idee dat dat de auteur ook zegt dat we de Geest Gods wederstaan, als we niet aan het avondmaal deelnemen, omdat we dan “Gods Vaderlijke goedheid en barmhartigheid verachten.” Hoe moet ik dit zien? Dit herken ik niet in onze gemeente. Is het Bijbels om zo te denken? Zou het daarom ook zo moeten, zoals de auteur ons aangeeft?

We moeten ook niet benauwd zijn om God onze Vader te noemen en alle leden, volwassenen en kinderen (vanwege de verbondsrelatie) broeders en zusters. Ook dit herken ik totaal niet in onze gemeente. Zou er niet veel meer zo gesproken moeten worden, omdat Gods Woord dit ook aangeeft? Johannes 15: Als gedoopten zijn we ranken aan de Ware Wijnstok; zijn we dus in Christus! Wel kunnen we verloren gaan, vers 6.

Goed dat je zo’n boek leest en daar vragen bij stelt.  Daar leer je van. Vooral als het je bij de Bijbel zelf brengt.

Het is ook goed om iets te weten van de auteur die dit boek geschreven heeft.  Zoals je aangeeft is het ds. C. Vonk. Ds. Vonk heeft inhoudsvolle boeken geschreven.  Brede waardering is er voor de boeken over de eerste vijf boeken van Mozes. Het bovengenoemde boek ken ik niet. Hij heeft het geschreven in 1943. Het was een van de eerste boeken die hij schreef.  Hij was lid van de Gereformeerde  kerken vrijgemaakt die in 1944 ontstonden. Vanaf 1967 behoorde hij bij de Nederlands Gereformeerde Kerken. Je kunt meer over hem lezen op internet.

In de kringen waartoe hij behoorde wordt veel aandacht aan het verbond gegeven. En zeker ook door hemzelf. Dat heb je juist opgemerkt. Mijns inziens is de nadruk op het verbond ook terecht. In de Bijbel is daar brede aandacht voor. God heeft Zich verbonden aan ons en heeft daar in de doop een teken en zegel van gegeven. Belangrijk is dat we dat verbond beantwoorden en de Heere leren kennen, vertrouwen en liefhebben. Daartoe wil de Heere in Zijn verbond ook alles schenken wat we nodig hebben.

Vanaf dat moment is er na het belijdenis doen ook de toegang tot het Heilig avondmaal. Het is niet voor de kinderen. Want Paulus roept in 1 Korinthe 11:28 in verband met de vering van het  Heilig avondmaal op om zich te beproeven. Dat kan pas als je wat ouder bent.

Mooi is het dat je aan het eind van je vraag bij Johannes 15 terecht komt, bij de gelijkenis van de ware Wijnstok  en de ranken. Wij zijn als gedoopten in verbinding gebracht met Christus. Het gaat er om dat we in een levend geloof uit Hem zullen leven. Dan zullen er zeker ook vruchten komen. Wanneer  we niet uit Christus leven zullen we veroordeeld worden.  Want dan verwerpen we Gods vaderlijke barmhartigheid. Hoe klemmend om uit de verbondsliefde van de Heere te leven.

Hartelijke groet,
Ds. W. G. Hulsman