Separerend gepreekt

ds. R.W. Mulder | Geen reacties | 13-09-2018| 15:25

Ik lees hier op RefoWeb wel eens over separeren, maar ik begrijp niet precies wat het is en hoe dat dan gaat in een preek. Ik krijg het idee dat het te maken heeft met gelovigen en ongelovigen onder de toehoorders, maar zie niet in waarom dat benoemd zou moeten worden en hoe. Ook lees ik dat mensen het heel belangrijk vinden dat er separerend wordt gepreekt. Kunt u mij toelichten wat het belang daarvan is?

Beste vraagsteller,

Uw vraag gaat over separeren (onderscheiden) in de prediking. Goed om te weten dat niet iedereen binnen het kerkelijke leven dit begrip precies gelijk invult. Ik zal die verschillen van interpretatie proberen te verwerken in dit antwoord.

Het is van belang dat hoorders er achter komen of ze gelovig zijn of (nog) niet. De Heere Jezus confronteerde de farizeeërs ermee dat ze dachten kinderen van God te zijn, maar dat dit voor een groot deel van hen niet  waar was. Ook verbondskinderen moeten wedergeboren worden (zie Joh. 3:1-21). Separeren betekent in dit verband dat er niet zonder meer vanuit wordt gegaan dat alle serieus meelevende gemeenteleden kinderen van God zijn. In de gemeente wordt door de prediking onderscheid gemaakt. Paulus doet dat ook in 1 Kor. 10:1-5. Hij maakt de gemeente van Korinthe duidelijk het volk van Israël, hoewel het in haar totaliteit deelde in bepaalde voorrechten, bestond uit twee groepen namelijk gelovigen en ongelovigen. Niet elke Israëliet leefde van harte vanuit het verbond. Veel Israëlieten zijn wel uit Egypte uitgetogen, maar nooit in Kanaän aangekomen. Vanwege het oordeel over hun ongeloof stierven er velen in de woestijn.

Paulus gebruikt dit voorbeeld vooral tot aansporing en zelfonderzoek en dit kun je separerende prediking noemen. Dit strijdt niet met de aanhef van de brief waar hij alle lezers geheiligden in Christus Jezus en geroepen heiligen noemt (1 Kor. 1:2). De gemeente wordt dus enerzijds aangesproken als heiligen en gelovigen, maar anderzijds wordt de vraag aan het hart gelegd of ze ook zijn zoals ze worden genoemd. Door Gods genade kan het zo zijn dat alle gemeenteleden wedergeboren gelovigen zijn, maar dat is niet altijd en zeker niet automatisch het geval. Gelijkenissen van Jezus over de wijze en dwaze maagden en onkruid tussen de tarwe bevestigen dit. 

Ik heb vanuit dit alles de behoefte om bij de beantwoording van uw vraag een separerend element aan brengen: bent u werkelijk van harte aan Christus verbonden of alleen in naam? Uw reactie zou kunnen zijn: maar hoe kan ik dat zeker weten? In dat kader is het goed om aan te geven dat het separeren nog verder kan gaan en dan worden er bepaalde kenmerken en of vruchten uitgewerkt. Dit laatste brengt enige risico’s mee. Een huichelaar is al snel geneigd om van een bepaald kenmerk te stellen dat het aan de orde is en een persoon die geestelijk leven kent, is niet snel geneigd om te stellen dat het wel voldoende aanwezig is. Hieruit blijkt dat separeren met de nodige voorzichtigheid dient te gebeuren, maar tegelijk geldt dat met alle beslistheid gesteld moet worden dat voor gelovigen geldt dat Christus hun dierbaar is (1 Petr. 2:7). Hier valt het cruciale onderscheid, ook in de prediking.

Als laatste merk ik op dat separeren ook nog te maken heeft met het maken van onderscheid binnen de groep van gelovigen zoals dat aan de orde komt in 1 Joh. 2 vers 12-14. Er is verschil tussen gelovigen en er moet gestaan worden naar opwas in de genade. Kortom, separeren is Bijbels, maar moet wel op een Bijbelse manier geschieden en dat vraagt van een prediker de nodige inspanning en van u als hoorder gebed dat het op de juiste wijze zal geschieden tot eer van Gods Naam en tot nut van de hoorders.    

Ds. R. W. Mulder

Dit artikel is beantwoord door

ds. R.W. Mulder

• Geboortedatum:
  12-05-1975
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Montfoort
• Status:
  Actief

53 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven