Vol van angst me overgeven aan Hem
Ds. P. Roos | 4 reacties | 28-06-2018| 15:30
Vraag
Ik heb helaas te kampen met een angststoornis en problemen in de persoonlijkheidsfeer. Daar ben ik diverse jaren voor behandeld zonder resultaat. Ik weet heel goed dat ik bekeerd moet worden, anders dreigt de eeuwige straf. Ik weet dat ik Hem moet zoeken. Vaak is die begeerte er ook. Ik lees en hoor vaak mooie dingen, maar ook beangstigende dingen. Soms geloof ik ook dat Hij van mij af weet, maar vaak ook totaal niet. Maar God eist totale overgave en vertrouwen aan/in Hem. En daar kan ik niet mee omgaan.
Hij is het die ziekte geeft en mensen door de dood wegneemt. Wat een ellende allemaal. Ik probeer er vaak bewust niet aan te denken. Niet om het weg te stoppen, maar om niet in paniek te raken. Mijn grootste angst is dat dat in ons gezin/familie gebeurt. Hoe kan ik dan vol van angst me overgeven aan Hem? Ik moet Hem liefhebben. Soms kan ik dat ook wel meezingen, maar de werkelijkheid is vaak zo anders. Dan doet het me niets en ketst alles af. Ik weet dat bij Hem de ware rust te vinden is. Daar verlang ik naar, maar ik vind het niet omdat ik me niet over kan geven en kan vertrouwen. Hoe moet het nou verder? Hoe komt alles nou ooit goed tussen God en mij?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Hoe moet dat nou verder? Ik begrijp dat je daar mee zit. Mijn eerste reactie lijkt je misschien vreemd. Ik zou zeggen: gewoon verder gaan. Oftewel: Zeg de kinderen Israëls dat zij voorttrekken! Want er kwam een weg door de zee.
Ik bedoel het zo: je angst en onrust aanvaarden. Natuurlijk vecht je daartegen en zoek je naar oplossingen. Maar hoe harder je daar tegenin vecht, des te sterker komen die gevoelens terug. Je voelt dat je God moet liefhebben, maar je vindt soms juist het tegendeel. Dan doet het je niets. Ook dat moeten we leren erkennen: zo zijn wij, mensen. Het doet ons vaak ook niets. Dat is juist onze kwaal. Je legt de lat eigenlijk te hoog. Het is onbereikbaar op die manier. En je zoekt het in eigen kracht, niet in Gods genade.
Hoe kun je je angst aanvaarden? Het is toch begrijpelijk dat je ervan af wilt? Natuurlijk is dat zo. Maar als je echt zou oefenen in aanvaarding, dan zou je merken dat je angsten afnemen. Aanvaarding wil zeggen: ze horen bij mij, ik ben zo, ik ben zelfs zo geschapen. De Schepper heeft daar een bedoeling mee.
Je denkt dat je angst alleen maar schadelijk is. Je bent bang voor die angsten. Toch zijn er echt wel positieve kanten aan je onrust. Het is juist veel vreemder dat veel mensen niet bang zijn. Ook zij staan voor de oordeelsdag. Maar het doet hen waarschijnlijk niet veel. Zou jij ook zo willen leven?
Ik heb zelf ontdekt dat angst je voor veel dingen kan bewaren. Bijvoorbeeld: angst voor de zonde, voor verzoekingen. Dat kan goed werken en je bewaren voor een toegeven aan die dingen.
Zeker heeft angst schadelijke effecten. God dienen vanuit een zekere angst, kan dat wel? Ik geloof dat wel. De schrik des Heeren is een middel om mensen te bewegen tot het geloof. Wie deze schrik gelooft en ervaart, bevindt zich op de weg naar het geloof. Dat is een positief aspect!
Je hebt dit waarschijnlijk allemaal al veel vaker gehoord. Maar steeds als dat tegen je gezegd wordt, wordt de waarheid daarvan nog eens extra bevestigd. Een psycholoog kan het tegen je zeggen en dat is mooi. Maar ik zeg het als dominee, dat wil zeggen: ik raad het je aan vanuit het Woord. Zo komen deze twee lijnen samen.
Dacht je niet dat Paulus van zijn doorn in het vlees af wilde? Dat was zijn eindeloos gebed. Maar de Heere liet hem deze houden. Maar wel zei de Heere tegen hem: Mijn genade is u genoeg. En toen kon hij roemen zelfs in zijn zwakheden. Hij begreep juist sterker wat genade betekende omdat hij zo zwak en ellendig was.
Genade is een moeilijk woord, ook voor jou. Je hebt het over Gods eisen en die zijn er. Wil het tussen God en jou goed komen, dan moet er bij jou nog veel veranderen, zo denk je. Maar zie het eens zo: er is al veel veranderd door de verzoening die Christus aanbracht. En vanuit die verzoening kan er bij jou en in jou een verandering optreden. Begin dus niet met jezelf, maar begin bij Christus, Die alle eisen heeft vervuld. Trouwens, het kan je troosten en helpen dat juist de Heere Jezus de angst tot op de bodem heeft gepeild in Gethsemané. Hij verstaat je ook op zijn best. Hij mocht er ook doorheen komen, door de wil van de Heere te aanvaarden.
Ik vind het heel goed dat je voelt wat de Heere allemaal eist. Maar elke eis wil je heenleiden naar de belofte, naar de gave.
Je geeft terecht aan dat overgave aan de Heere zo moeilijk is. Daar heb je gelijk in. Maar dat kan samenhangen met je Godsbeeld. Wie is de Heere? Wat denk je: is de Heere nu streng of barmhartig? Gods deugden strijden niet met elkaar. Hij is beide dus. Maar in het kruis van Christus blijft voor zondaren de barmhartigheid over, omdat Jezus voldeed aan het recht van God, in plaats van zondaren. Maar hoe kom je daaraan, zul je vragen? Ik weet geen betere weg dan het gebed, dat wil zeggen: het gelovig gebed. Nee, dat kan een mens ook niet, maar je mag wel als je een belofte leest je hand erbij leggen en de Heere daarop wijzen.
Je stoornis is ongetwijfeld heel zwaar, maar je weet wellicht ook dat juist die stoornis zich het beste leent voor verbetering.
Je zult me tegenwerpen dat ook ik je dus wel bijval als je ervan af wilt. Dat lijkt me zelf ook een beetje tegenstrijdig: je mag ervan af willen, maar dat kan alleen door aanvaarding. Maar denk daar dan maar eens over na.
Je noemt ook de paniek als bijkomend verschijnsel. Laat angst en paniek over je komen. Het werkt als een regenbui. Deze trekt weer weg en dan klaart het ook echt weer op.
Het zou heel mooi zijn als je je kunt ontspannen, door in een makkelijke stoel te gaan zitten of op bed te liggen. Lichamelijke ontspanning is hierbij heel belangrijk. Dit is een praktisch advies. Een ander middel zijn medicijnen. Deze kunnen veel veranderen.
Verder merk je dat ik je argumenten wil bij brengen die je helpen kunnen om “gewoon door te gaan”, ik bedoel gewoon doorleven met je angst. Het is immers zo dat angsten vooral in de gevoelssfeer liggen. Onze gevoelens zijn moeilijk te sturen. Dat kan alleen door steeds weer vanuit je denken; je verstand daarover te laten heersen.
Ik sluit af met jouw laatste vraag: Hoe komt het nu ooit goed tussen God en mij? Laat ik het zo stellen: je kunt blijven leven met die vraag, en hoewel die vraag je steeds bij moet blijven, zou het niet goed zijn als het alleen maar een onbeantwoorde vraag blijft. Je zou in dat ongeloofsdenken verstrikt kunnen blijven.
De andere weg is: jezelf overgeven aan de Heere. En daarin heb je Hem Zelf mee. Op het kruispunt van deze twee wegen blijft er dan toch maar een weg voor je over namelijk: overgave aan de Heere. Dat is in alle gevallen de beste mogelijkheid. Zo bezien is er toch geen andere keus? Zou Ester het niet moeilijk gehad hebben toen ze naar de koning ging. Die weg wordt ons gewezen.
Ik ben bezig de laatste hand te leggen aan een uitgave over deze problematiek. Je zou er wat aan kunnen hebben... Houd de aankondigingen in de gaten. Ik wens je Gods zegen toe.
Ds. P. Roos
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Roos
- Geboortedatum:29-10-1938
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Ds. P. Roos is overleden op 26-10-2021.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Veel sterkte!
Die leugens probeert Satan ons wijs te maken, in allerlei vormen en vermommingen: dat God niet goed is, dat God niet te vertrouwen is, en dat God ons niet wil helpen. Mensen kunnen van allerlei vertekende beelden van God hebben. Dat Hij wel een algemeen plan voor de wereld uitvoert maar niet persoonlijk betrokken zou zijn bij ieder schepsel. Dat Hij alles van je weet maar vooral streng klaar staat om te oordelen en straffen als het je zelf niet lukt, en geen genade kent. Dat Hij wel van goede wil is maar toch niet zo almachtig is dat Hij jou kan redden, want jouw zonden zijn te erg. God is oneindig groot én tegelijk heel dichtbij en persoonlijk betrokken. Hij weet alles van je én Hij wil het beste voor je. Hij weet als geen ander wat je nodig hebt, en is zeker machtig genoeg om jou te helpen. Kijk eens eerlijk waar gevoelsmatig de zwakke plekken in jouw Godsbeeld zitten. Soms weet je theoretisch wel dat God ook dichtbij is, maar is dat niet in je hart gedaald. Zoek dan bewijzen in de bijbel die je angsten tegenspreken; ‘factchecken’. In het geval van afstandelijkheid bijvoorbeeld psalm 90, psalm 139, psalm 34:18-19, Johannes 14:18, Nehemia 9:31, 2 Korinthe 13:11
Zaai de waarheid dagelijks in je hart, na een tijdje zul je merken dat het begint te groeien en je het af en toe kunt gebruiken om de angsten te relativeren. Je angsten komen ergens vandaan, negeer dat niet. Waarschijnlijk is een deel ervan gegrond, maar wordt het uitvergroot in je stoornis tot een niveau dat de grond ervan soms wat moeilijk te zien is. Als je bijvoorbeeld een vroegere ervaring hebt van dat mensen je heel onverwachts ontvallen zijn en je daardoor opeens erg aan jezelf overgeleverd was, is het logisch dat je dat niet weer wilt, en omdat het iets is waar je geen controle op hebt kan je dat erg angstig maken. Je weet dat God alles controleert, maar als je het beeld hebt dat Hij zich niet om jou persoonlijk bekommert, is het idee dat het thuishalen van jouw dierbare zomaar in Zijn plan kan zitten aardig benauwend. Gelukkig geeft Hij ook om jou persoonlijk, misschien als je terugkijkt in je verleden naar momenten dat je het moeilijk had kun je ook momenten zien dat het toch goed is gekomen, en wat Gods hand daar in is geweest. Als je die dingen kunt bedenken op een moment dat je je goed voelt, schrijf ze dan op zodat je op een moment dat je angstig bent terug kunt lezen hoe God je eerder ook geholpen heeft.
Veel zegen!
Je vraag doet me ook denken aan hechtingsproblematiek. Ken je het boekje "Breekbaar verbonden"? Zo niet, dan kan ik het je aanraden. Hopelijk verheldert dit ook wat voor je.
Sterkte en zegen gewenst,
van iemand die veel in je verhaal herkent.
Een vrouw ( Sara Nevius) vroeg aan dominee Witsius hoe ze bekeerd moest worden. Hij antwoordde dat ze dat niet aan hem moest vragen maar aan God. Dat deed ze en ze werd van Jezus Zelf geleerd.
Dat geeft de Heere nog.
Naak tot God en Hij zal tot u naken... gij dubbelhartigen. (Jak 4:8)
Gods zegen
