Huwelijk redden en man vergeven

J.P. van den Brink | Geen reacties | 30-05-2018| 12:16

Mijn man en ik zijn zestien jaar samen en de laatste jaren is ons seksleven erg achteruit gegaan. Dit kom voornamelijk door de geboorte van ons derde kind. Dit was een pittige bevalling en nu heb ik de associatie in mijn hoofd dat van seks kinderen komen en dat dat pijn doet. Rare associatie wellicht, maar zo is het bij mij wel gegaan. De jaren er na is dus ons seksleven in een dip geraakt en mijn man heeft daar de grootste moeite mee gehad. Zelfs zo erg dat hij meerdere malen een escortdame heeft opgepikt en daarmee seksuele handelingen en gemeenschap mee heeft gehad. Dit alles was ook nog onder invloed van drugs. Hij heeft sinds een paar jaar die verslaving en het is nu dus helemaal uit de hand gelopen doordat hij -naar eigen zeggen- door die drugs zo op zichzelf gericht raakte en daarmee alle normen en waarden en mij als vrouw uit het oog is verloren. De schade in ons huwelijk is nu enorm en ik voel mij erg vernederd en verraden.

De vraag: hoe kon hij dit doen... spookt hele dagen door mijn hoofd en de walging die er bij komt kijken is ook niet normaal. Maar goed, ik kan het hem vergeven en dat wil ik ook omdat ik niet zestien jaar zomaar kan weggooien. Hij heeft er erg veel spijt van en wil niets liever dan dat het goed komt tussen ons, maar beseft ook dat dit een lange weg is. Zijn drugsverslaving werd mede door alle geheimen die hij voor mij had in stand gehouden en hij had daar al behandeling voor, maar zegt nu geen behoefte meer te voelen aan drugs omdat hij voor ons wil gaan vechten.

Mijn vraag is: is het wel de juiste keuze om mijn man na overspel te vergeven? Of wil God liever dat ik hem de deur wijs en hertrouw? Overspel is de enige grond voor echtscheiding, maar dit is niet wat ik wil. Is het Bijbels en Gods weg mijn huwelijk te redden en mijn man te vergeven?

Beste vraagstelster,

Je vraagt wat een Bijbelse reactie zou moeten zijn van jou als vernederde en verraden echtgenote nadat je man overspel heeft gepleegd. Is het dan niet Bijbels om te scheiden? En als je dat niet wilt, ga je dan niet tegen Gods wil in?

Ik kan deze vragen kort en eenvoudig beantwoorden. Bijbels gezien is het na overspel geoorloofd te scheiden, maar het is nooit een plicht om te scheiden.  Ik zal dit iets verder uitwerken.

God heeft ons mensen het huwelijk gegeven. Voor Hem is de huwelijksband zeer speciaal, heilig, waardevol. Hij wilde het huwelijk beschermen o.a. door de huwelijkstrouw als een van de tien woorden van de heilige wet als leefregel voor te schrijven: het huwelijk mag niet gebroken worden. Hij heeft de mens geschapen naar Zijn beeld en Hij gebruikt ook de verhouding tussen man en vrouw in het huwelijksverbond als een afbeelding van hoe hij met Zijn kinderen in het verbond der genade wil omgaan. 

Als wij -zeker na ontvangen genade- tegen Hem zondigen, zoekt Hij dan de scheiding en de breuk? Nee! Ondanks onze zonde staat God voor een berouwvolle zondaar op de uitkijk om deze als verloren zonen en dochters weer te ontvangen als zij met schuldbelijdenis en berouw tot Hem terugkeren.

Je man heeft door zijn daden jouw liefde verspeeld en jullie huwelijk gebroken. Daarom zou jou niets te verwijten zijn als je van hem zou willen scheiden. (Ik zeg dit er met nadruk bij opdat mensen die deze vraag en het antwoord lezen en in een vergelijkbare situatie verkeren zich niet schuldig zouden voelen als zij het niet op kunnen brengen om nog langer met hun ontrouwe echtgenoot samen te blijven. Je schrijft zelf over diep ingrijpende gevoelens van walging, van het je vernederd en verraden voelen. Deze gevoelens zijn echt en terecht en moet je niet wegstoppen! Overspel maakt een huwelijk kapot! De ontrouwe partner heeft het huwelijk al gebroken, niet de bedrogen partner die als gevolg daarvan het gebroken huwelijk niet kan of wil herstellen.) Maar als hij oprecht berouw heeft en om vergeving vraagt en jij de genade en de liefde ontvangt om toch bij hem te blijven, en dat jullie zo samen het gebroken huwelijk weer wilt herstellen, is dat Bijbels gezien zeker een weg, die door de Heere gezegend kan worden. Je vertoont zo zelfs het beeld van wat God doet ten opzichte van zijn zondige bruid, die Hem om andere goden (een andere man) heeft verlaten.

Je schrijft dat je man ook heel graag wil dat het tussen jullie weer goed komt en dat hij beseft dat jullie nog een lange weg te gaan hebben voordat de schade die is aangericht hersteld zal zijn. Als jullie beiden oprecht naar herstel verlangen, is het de moeite waard om daarvoor te knokken!

Je schrijft over een aantal details uit jullie huwelijkscrisis waar ik in het kader van deze anonieme beantwoording slechts in algemene bewoordingen op kan ingaan. Beantwoording van de hieraan verbonden vragen is minstens zo belangrijk als de beantwoording van de vraag of je Bijbels gezien al dan niet bij elkaar mag blijven na overspel. Beter kunnen jullie die vragen echter bespreken met iemand die jullie persoonlijk in dit proces kan helpen (door pastorale begeleiding vanuit je eigen kerkenraad en/of met een huwelijkstherapeut). Maar voor de volledigheid deze drie punten:

1. Afgelopen zondag lazen wij in Eindhoven een preek over het zevende gebod van ds. IJsselstein. Ik raad je aan die preek eens op je gemak te lezen. Voor dit antwoord een citaat: “Een huwelijk is kostbaar. Het kost ook iets. Je moet je ervoor inspannen, je moet erin investeren: tijd, belangstelling, liefde, trouw, openheid, het delen van je diepste gevoelens met de ander, en ook opofferingsgezindheid. En binnen die kostbare (en kwetsbare) band van vertrouwen is seksualiteit een bijzondere gave, een bijzondere gift van de Heere. Een gave van de Heere, die je ook niet zomaar terzijde mag schrijven. Paulus schrijft in 1 Korinthe 7, in het 5e vers: “Onttrekt u elkander niet (onttrekt u niet aan elkaar), tenzij dan met beider toestemming voor een tijd, opdat u u tot vasten en bidden moogt verledigen; en komt wederom bijeen, opdat u de satan niet verzoeke, omdat u u niet kunt onthouden.” Het is onze taak als echtgenoten om elkaar de (wat de Bijbel noemt) schuldige goedwilligheid te betalen. Er staat in 1 Korinthe 7:3: “De man zal aan de vrouw de schuldige goedwilligheid betalen; en desgelijks ook de vrouw aan de man.” Dat wil zeggen: je mag de ander niet in verzoeking brengen door seksuele omgang met hem of haar te weigeren. Het huwelijk is immers ook bedoeld voor en gegeven om een dam op te werpen, juist tegen de verleiding van overspel.”

2. Je geeft aan dat er bij jou een blokkade is ontstaan ten aanzien van jullie seksuele omgang na een pijnlijke, zware bevalling. Ik denk dat het verstandig is hulp te zoeken om over die blokkade heen te komen. Het zal inderdaad zo zijn dat je man het hier moeilijk mee heeft gehad. Jij hebt een taak, een opdracht, om aan je blokkade te werken voor je man, juist ook in het licht van het bovenstaande. Maar het zou onterecht zijn als je hierdoor zelf de schuld en verantwoordelijkheid op je neemt van het verwerpelijke gedrag van je man. Je man heeft beloofd om je trouw te blijven, ook als het in jullie huwelijksleven moeilijk zou worden. Hij is en blijft verantwoordelijk voor zijn eigen daden. Je man zou misbruik maken van 1 Korinthe 7:3 als hij daarmee zichzelf zou verdedigen: Ik kreeg thuis niet waar ik recht op had, dus zocht ik het maar buiten de deur. 1 Korinthe 7:3 is geen recht op seks (dat is slavernij, dat is beestachtig), maar een opdracht tot schuldige gehoorzaamheid ten opzichte van elkaar (dat is elkaar dienen in de liefde).

3. Je schrijft dat hij erge spijt heeft; hij verbindt het zelf met zijn drugsverslaving waardoor hij erg op zichzelf gericht is geworden. Verslaving heeft inderdaad een verwoestende werking op de persoonlijkheid en het normen- en waardenpatroon van de betrokkene. Inmiddels zegt hij geen behoefte meer te voelen aan de drugs en zegt hij voor jullie huwelijk te willen vechten. Ik geloof graag dat hij dit meent, maar toch beginnen bij mij belletjes te rinkelen. Ik zou je sterk aan willen raden om met deskundige hulp na te gaan of hij werkelijk van zijn verslaving af is. Wij moeten verslaafde mensen niet stigmatiseren (door drugs worden de hersenen aangetast en drugsverslaafden worden daardoor ziek in hun hersenen en zieke mensen een verwijt maken helpt hen niet, wel grenzen stellen) en met Gods hulp en goede therapie kun je verslaving onder de knie krijgen, maar als mensen serieus verslaafd zijn geweest zijn ze er niet zomaar vanaf. Aan (ex-)verslaafden moet goede begeleiding worden gegeven en er moet hun (opnieuw) geleerd worden om grenzen niet te overschrijden. Als je er interesse in hebt moet je het volgende filmpje maar eens bekijken, waarin uitgelegd wordt hoe verslavingsverschijnselen een betrokkene nog jaren lang kan achtervolgen nadat hij of zij met drugs is gestopt.

Voor deze beantwoording kan ik dit niet verder uitwerken, maar blijf ook in het toekomende je ervan bewust dat een verslaving niet zo maar overgaat. Jullie hebben een lange weg te gaan. Die weg zal niet makkelijk zijn omdat het vertrouwen geschaad is; bij elke mogelijke terugval zal het voorzichtig opgebouwde vertrouwen opnieuw een knauw krijgen. 

Ik wil je man feliciteren dat hij jou als vrouw mag hebben. Kennelijk is het tegoed wat je man op jouw emotionele bankrekening in de afgelopen 16 jaar heeft opgebouwd, erg groot. Dat is, ondanks alles wat er gebeurd is, een grote zegen! Waar liefde woont, gebiedt de Heer’ Zijn zegen. Daar woont Hij Zelf, daar wordt Zijn heil verkregen. En ‘t leven tot in eeuwigheid. Misschien klinkt het wat onbegrijpelijk, maar deze versregels uit Psalm 133 kwamen in mij naar boven toen ik je vraag las.

Waarom? Toen onze goede God de hemel en de aarde schiep en alles wat daarin was, heeft Hij als kroonjuweel, als pronkstuk, de mens daarop geschapen en Hij zag dat het niet goed was dat de mens alleen zou blijven. En daarom schiep Hij hem een vrouw als hulpe tegenover hem. Het huwelijk is door God zelf ingesteld in de tijd dat er nog geen zonde was. In de zondeval is ook dat zo heerlijke en heilige huwelijk zwaar onder druk komen te staan. Eva heeft Adam in het eten van de verboden vrucht meegenomen en Adam probeerde Zijn verantwoordelijkheid als hoofd af te schuiven op zijn vrouw. Door de zonde is er heel veel wat zo goed was, kapot gegaan.

God schiep het leven, onze zonden brengen de dood. Adam en Eva moesten het heerlijke oord, het paradijs verlaten. Hun huwelijk bleef, maar het was geschonden, het was voortaan een huwelijk buiten het paradijs. Daarom begint het klassieke huwelijksformulier ook met de bekende zin dat “aan de gehuwden gewoonlijk velerhande tegenspoed en kruis vanwege de zonde overkomt.”

In de moederbelofte en in de beloften van het genadeverbond heeft God laten zien dat niet onze zonden, de dood en de scheiding het laatste woord hebben. De gevolgen van onze zonden zijn de dood en de scheiding (tussen God en ons en ook tussen ons mensen onderling), maar Gods antwoord hierop is: liefde (Joh. 3:16) En het is die liefde, die alles overwint! Ook in een geschonden en beschadigd huwelijk!

Veel sterkte, veel geduld en veel liefde toegewenst!

J. P. van den Brink

Dit artikel is beantwoord door

J.P. van den Brink

• Geboortedatum:
  10-06-1960
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Eindhoven
• Status:
  Inactief

80 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven