De afwezigheid van seksuele intimiteit (2)
W.E. (Wilbert) Weerd | 4 reacties | 17-04-2018| 13:35
Vraag
Naar aanleiding van de vraag en het antwoord “De afwezigheid van seksuele intimiteit” heb ik nog een vraag. Een huwelijk is tussen één man en één vrouw. Als dan een van beide geen seksuele omgang wil, is dat dan ook een vorm van ontrouw? De enige in de wereld met wie een seksuele relatie geoorloofd is, onthoud je dat namelijk. En dan toch huwelijkse trouw verwachten van degene aan wie dit onthouden wordt? M. i. is dat een tijdbom onder een relatie.
Antwoord
Deze vraag vind ik moeilijk te beantwoorden, omdat ik de vraag onduidelijk vind. Vooral dat laatste is mij onduidelijk: huwelijkse trouw verwachten van iemand die seksuele omgang wordt geweigerd is dus volgens de vragensteller... dom? Of onrealistisch? Onhaalbaar? Of is de laatste vraag een retorische vraag en daarmee een conclusie: dus zal iemand zijn seksuele verlangens elders vorm geven?
In elk geval wordt ontrouw en echtbreuk nooit veroorzaakt door omstandigheden of zaken buiten de mens zelf. Ontrouw komt voort uit het hart, niet uit omstandigheden. Jezus zelf zegt: “...van binnenuit, uit het hart der mensen, komen de (...) echtbreuk (...). Al die slechte dingen komen van binnen uit naar buiten en maken de mens onrein.” In Galaten wordt echtbreuk opgesomd in het lijstje van werken van het vlees.
Als, zoals deze vraag ook zou kunnen suggereren, ontrouw, ontrouw opwekt, of ontrouw, ontrouw teweegbrengt is deze premisse wat mij betreft weerlegd met voorgaande Bijbeltekst. Echter nog erger is dat deze suggestie ervan uit gaat dat kwaad met kwaad vergolden wordt. Omdat de ene partner ‘ontrouw’ is, wordt de ander dat ook. Dat staat haaks op de opdracht van de Bijbel. Romeinen 12:21: “Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.”
De vraag die indirect met deze vraag ook gesteld zou kunnen worden is of het geoorloofd is te scheiden als er geen seksuele omgang plaats vindt tussen man en vrouw in het huwelijk. Het afvragen wanneer het geoorloofd is om te scheiden is een onbarmhartige houding die in de Bijbel gebezigd werd door de Farizeeën. Het richt zich niet op wat liefdevol jegens de ander is maar, wat het individu aan onrecht wordt aangedaan en de rechten die daaraan ontleend kunnen worden (een vorm van wetticisme). Het liefhebben binnen het huwelijk vanuit Bijbels perspectief wijst een heel andere richting: “Zo zijn ook de mannen verplicht hun vrouw lief te hebben als hun eigen lichaam. Wie zijn eigen vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief.” Daarin staat niet je eigen belang, seks of jouw recht centraal, maar het belang van de ander staat gelijk aan jouw belang. De vraag of het geoorloofd is te scheiden is gericht op losmaking als je niet krijgt waar je recht op meent te hebben. En zelfs al zou je niet krijgen waar je recht op meent te hebben, is dit dan een reden onrecht terug te doen of je recht op te eisen? Denken recht te hebben op seks laat zien dat je dit ziet als een individuele ervaring, alsof het twee mensen zijn die het met elkaar doen maar eigenlijk voor zichzelf. Dan dient het huwelijk seksualiteit in plaats dat seksualiteit het huwelijk dient. Seksualiteit is niet een recht wat op te eisen is, maar een gave, geschenk van het toewijden van jezelf aan de ander. Over en weer.
De opdracht van Paulus om elkaar het lichaam niet te onthouden, is niet een opdracht tot het hebben van seks, maar laat de houding zien van wederzijdse overgave vanuit bereidwilligheid (niet uit dwang). Het uitgangspunt van seks binnen het huwelijk is niet om ontrouw te voorkomen (negatief uitgangspunt). Hij draagt op dat man en vrouw zich niet onttrekken aan elkaar (tenzij voor een bepaalde tijd met wederzijds goedvinden voor vasten en gebed). Als een stel besluit zich aan elkaar te onttrekken om een andere reden dan gebed en vasten, maken zij zich kwetsbaar voor verzoeking.
In de praktijk zie ik vaak dat het geen vrije keuze is om geen seks te hebben. Dat de wil er wel is, maar er zijn blokkades. Als een of beide partners geen seks willen, zijn hier vaak onplezierige ervaringen aan vooraf gegaan, spelen er verborgen angsten of andere relationele spanningen. De reden waarom een van de partners geen seks kan hebben, kan ook komen doordat het aan de wederkerigheid ontbrak waarover Paulus spreekt. Bijvoorbeeld de man die de beschikking houdt over zijn eigen lichaam (door zijn eigen ideeën en lusten centraal te zetten) en ook de beschikking wil over het lichaam van zijn vrouw en seks afdwingt. In het geval van een seksuele dysfunctie kan dit weer allerlei andere oorzaken hebben. Volgens mij is dit niet waarop Paulus ingaat in zijn antwoord aan de Korinthiërs, waar hij antwoord geeft op zaken waarover zij hem geschreven hebben: vermoedelijk of het goed is om helemaal af te zien van seksualiteit. Paulus ziet dat anders, wetende dat seksualiteit door God gemaakt is en gegeven aan man en vrouw binnen het huwelijk.
Seks kan echter te belangrijk worden als je meent dat dit een essentieel onderdeel is van je eigen leven. Daardoor krijgt iemand het idee dat er iets wezenlijks wordt afgepakt en kan dit blijvende frustratie en boosheid geven. Maar seks is niet het belangrijkste of datgene waar ons lichaam voor gemaakt is. Ons lichaam is namelijk van de Heere. Gekocht door Hem. Als christen ben je één geworden met God (1 Kor. 6:17). Daarin ben je niet meer van jezelf omdat je gekocht en betaald bent (1 Kor. 6:20). Verheerlijk Hem dan ook met je lichaam.
Hiermee heb ik de eerste vraag nog niet beantwoord. Is het niet plaats vinden van seksuele omgang ontrouw? Nee als je de betekenis van het woord ontrouw leest als: ‘overspel, vreemdgaan, echtbreuk’. Want daarvoor moet er seks met een ander plaats vinden. Ja, als je de betekenis van het woord ontrouw leest als het niet nakomen van de belofte. Echter hoop ik met bovenstaande uitgelegd te hebben dat het antwoord op deze vorm van ontrouw, liefde mag zijn en niet je eigen gerechtigheid of het centraal zetten van eigen rechten en eigen behoeftes, maar om ook dán het belang van de ander voorop te stellen.
Wilbert Weerd
Dit artikel is beantwoord door
W.E. (Wilbert) Weerd
- Geboortedatum:01-10-1985
- Kerkelijke gezindte:Evangelische Gemeente
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
In het O.T. mochten slavinnen scheiden als niet aan de basisvoorwaarden werd voldaan: liefde (seks), eten en een dak boven je hoofd.
Een man op een forum zei eens dat zijn vrouw verkracht was en dus echt zo'n 20 jaar niets wilde, ook geen enkele moeite deed en best vals was en het hem betaald zette wat die anderen haar aan hadden gedaan. Maar hij bleef begripvol en legde zijn leven neer voor haar en dan had ie maar geen seks. Echt bewonderenswaardig die man.