Weinig merken van vergeving en de Geest

Als je om vergeving vraagt ben je nooit verkeerd bezig. Tenzij je bewust in een bepaalde zonde blijft doorgaan en om vergeving vraagt en je denkt door te kunnen gaan met bepaalde zonden. Je kunt je dus afvragen of je oprecht om vergeving vraagt of uit gewoonte om je geweten te sussen. Die zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn, maar die ze bekent en laat (!) zal barmhartigheid verkrijgen zegt Salomo.

Als je op je bankafschrift zwart op wit ziet staan dat er een groot bedrag is bijgeboekt en je hebt gecontroleerd of dat geen vergissing is, geloof je dat toch? Als er in de bijbel zwart op wit staat dat als je gelooft, de Heilige Geest in je woont en als je oprecht bidt je zonden vergeven worden, is dat toch ook waar? Leef vanuit die zekerheid en als het niet altijd gaat zoals je wilt, lees het dan opnieuw.

@Hidden,

"Het is een wanbegrip van het geloof te menen, dat het bestaat in een louter vertrouwen, dat Christus ook voor mij heeft voldaan.

Wanneer er geen levende kennis van de ellende is, smartelijk gevoel dat wij
tegen God hebben gezondigd, honger en dorst naar de gerechtigheid, liefde in het hart tot Christus, die geopenbaard wordt door de Heilige Geest in het hart, is alle dusgenaamde vertrouwen ijdel.

Alles is slechts inbeelding en bedrog van het verdwaasde hart en verdorven verstand. Menigeen is aan die atheïst gelijk, die in zijn waan zei, dat alle schepen, die de haven binnenvoeren zijn eigendom waren en hij bezat nog geen uitgeholde boomstam om te varen."

Ds. I. Kievit

@Jeremiah
Je schreef:
Wanneer er geen levende kennis van de ellende is, smartelijk gevoel dat wij tegen God hebben gezondigd, honger en dorst naar de gerechtigheid,

Kun je ook zeggen hoe dat er uit ziet?
Wat is levende kennis van de ellende?
Wat is honger en dorst naar de gerechtigheid?

Veel mensen denken dat heb ik niet... of dat heb ik niet genoeg, dus ik kan niet tot Jezus gaan.

@Samanthi Dat is geen voorwaarde om tot Christus te gaan, want Hij nodigt onvoorwaardelijk. Maar het is een vrucht van een zalig leven. Zie de zaligsprekingen (deze mensen zijn zalig) van Jezus in Matt. 5. Jezus maakt duidelijk (en in navolging van Hem ook ds. Kievit) dat degenen die zich niet herkennen in de zaligsprekingen, zichzelf bedriegen.

Jeremiah, ik ben blij en dankbaar dat het Pasen is geweest en dat Hij voor mij is gestorven. En ik ben blij en dankbaar dat ik mijn bijbel (SV/ HSV) heb waardoor God tot mij spreekt en mij een spiegel voorhoudt.

@omega
Ja dat is helemaal waar, ik vroeg alleen hoe dat eruit ziet, het zijn abstracte begrippen die genoemd werden, levende kennis van ellende bijvoorbeeld. Hoe vertel je dit aan iemand?
Omega het is niet uit een soort vijandschap dat ik deze vragen stel, als kind en ook als volwassene heb ik hier mee geworsteld ik moet een levend zondenbesef hebben, ik moet... ja ik moest heel veel, wat moest ik anders bij de Heere Jezus doen? Gelukkig hoefde ik niets maar kreeg is alles. Zomaar gratis, ja dat ik Hem aan mocht nemen. Ik mocht zeggen ja Heere U kiest mijn ziel voor eeuwig tot mijn Koning. En dat steeds opnieuw, want buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig ziels verderf, omdat ik zo zwaar gezondigd heb.

Lees het antwoord van Paulus aan de stokbewaarder op diezelfde vraag: "Geloof in de Heer Jezus Christus, en je zult zalig worden''.
Nergens uit de context is op te maken dat de stokbewaarder 'een smartelijk gevoel had omdat hij tegen God gezondigd had, honger en dorst had naar de gerechtigheid, hartelijke liefde tot Christus.' Hij was gewoon bang voor zijn hachje, meer staat er niet over zijn motieven.
En de eerste vrucht van zijn geloof was verheuging dat hij met al zijn huisgenoten tot geloof in God gekomen was.

En Johannes zegt: "Als wij onze zonden belijden: Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid."
Als je de Bijbel van kaft tot kaft gelooft, dan geloof je ook dat Hij je zonden vergeven heeft nadat je ze beleden hebt.
Zo niet, dan geloof je de Bijbel niet van kaft tot kaft en geloof je meer in theologische dogma's dan in God zelf.

Verder vraag ik me af wat je verwacht te zullen merken van vergeving.
Trek het gewoon even concreet door naar het leven van alle dag.
Stel, je hebt een vriend verkeerd behandeld. Je gaat naar die persoon toe om je fout te erkennen en vergeving te vragen.
Die vriend aanvaard je belijdenis en zegt dat hij je vergeven heeft.
Je voelt je alleen maar dankbaar, blij en opgelucht als je zijn woorden van vergeving gelooft, toch? Wat wil je daar verder nog van te merken dan?
Dat hij in zijn woorden en daden niet meer op je misstap terug komt lijkt mij.
Echter, elke keer als je zelf aan je fout terug denkt voel je je beschaamd.
Maar dat zijn gevoelens die bij jezelf vandaan komen, daar heeft die vriend geen aandeel in.

Geloof dus in de Heer Jezus Christus, belijdt je zonden en aanvaard Zijn vergeving. Wees dankbaar, en weet dat Zijn Geest in gelovigen woont.
Besef ook dat Gods Geest voor die tijd ook al met je bezig was, dus merk je misschien minder verschil dan je verwacht.
Je eigen gevoelens zijn nooit of te nimmer een graatmeter van de echtheid van geloof en vertrouwen. Wie Zijn woord hoort en DOET leert de Bijbel.

@Samanthi Welnu, als je alles gekregen hebt, dat is dan toch genoeg?! Meer zondekennis dan om je aan de voeten van de Heere Jezus te brengen en te houden is niet nodig. Maar velen hebben voldoende aan een verstandelijke kennis. Waargeloof zit een voet dieper, dat raakt het hart. Dat is bevindelijk. Vandaar dat Jezus spreekt over hongeren en dorsten naar de gerechtigheid. Dat is niet alleen een verstandelijk weten of geloven, maar daar is ziel en lichaam bij betrokken. Waargeloof voelt altijd de geestelijke pijn van de zonde en het verlangen om van die zonde verlost te worden, juist na ontvangen genade.

@evantorisch De stokbewaarder en de moorman hoor ik steeds voorbij komen als het er over gaat dat zondekennis niet nodig zou zijn. En inderdaad is het geen voorwaarde om tot Christus te gaan, maar ik geloof er niets van dat Paulus en Filippus daar niet over gesproken hebben. Allereerst vraagt de stokbewaarder uit zichzelf: wat moet ik doen om zalig te worden (vreemde vraag trouwens voor een heiden die van niets wist). Paulus heeft het vervolgens over het geloof in Jezus en dan vervolgt de tekst: "En zij spraken tot hem het woord des Heeren, en tot allen, die in zijn huis waren." En wat is nu het "woord des Heeren"? Dat bestaat uit twee componenten: geloof en bekering. Bekering is het afkeren van de wereld en het loslaten cq haten van de zonde. Kortom, Paulus heeft dat deel van het christelijk geloof niet laten liggen. Overigens, vrijwel overal in de Bijbel waar letterlijk wordt gesproken over "het woord des Heeren" of "des Heeren woord" gaat het over geloof en bekering in relatie tot de wet of het aanwijzen van de zonde. Paulus doet trouwens niets anders in zijn brieven.

Bij de moorman is het nog veel duidelijker. Daar staat: "En Filippus deed zijn mond open en beginnende van diezelfde Schrift, verkondigde hem Jezus." De oppervlakkige lezer zegt nu: zie je wel, er staat niets over zondekennis. Er staat echter: "beginnende van diezelfde Schrift..." Filippus legt hem dus uit wat er in Jes. 53 staat. En als je dat er bij pakt, lees je dat Filippus met hem heeft gesproken over onze ongerechtigheden, onze overtredingen en onze straf.

Ook tijdens de grootste opwekking op één dag van het Nieuwe Testament (Hand. 2) wordt naast de evangelieboodschap, het oordeel aangekondigd en de zonde aangewezen.

Geloof kan ook nooit zonder het gevoel, zij het dat dit niet voorop komt of voorop gaat. Maar als iemand de pijn van de zonden niet voelt en evenmin de intense vreugde van de vergeving ervan, dan mag hij best eens twijfelen aan z'n eigen geloof en aan enig zelfonderzoek doen (2 Kor. 13:5).

1. Ik had het tegen de vraagsteller beste @omega, en ik kan nergens uit de vraag opmaken dat hij of zij onbekend is met de woorden van de Heer.
2. De vraag van de stokbewaarder is helemaal niet vreemd, het woord 'zalig' wat de vertalers gekozen hebben is dat wel een beetje.
Het Griekse woord is evengoed te vertalen met 'behouden, redden (van gevaar of vernieling), beschermen.
De stokbewaarder vreesde voor zijn leven en zijn vraag ging over het behoud van zijn leven.
Zoals uit het vervolg blijkt zag Paulus zijn kans schoon om te evangeliseren. Hij vertelde de stokbewaarder dat hij op een dieper niveau gered kon worden nl. door het geloof in Jezus Christus.
Welke woorden van de Heer hij tot de stokbewaarder gesproken heeft staat er niet bij, wel de uitkomst: verheuging! (ook een gevoel trouwens)
3. Predikers die twijfel, onzekerheid, moedeloosheid ect. als vrucht op hun boodschap zien mogen best wel eens twijfelen aan de inhoud en vorm van hun boodschap, en enig zelfonderzoek zou ook geen kwaad kunnen.
4. Verder wel grappig dat 'gevoel' opeens geen lelijk woord is als het in je eigen theologie past.
Bij de evo's wuif je het doorgaans weg met ''allemaal emotie.''
Ik heb overigens niet gezegd dat geloof zonder gevoel gaat, maar dat het nooit een graatmeter is van de ECHTHEID van geloof en vertrouwen.
Gelukkig maar voor bijvoorbeeld onze gevoelsarme medemens.
Die zal weinig kunnen met woorden als ''pijn van de zonde, intense vreugde, levende kennis van ellende, smartelijk gevoel e.d.''
Bovendien heeft iedereen zijn eigen gedachten en verwachtingen van die woorden.
Wat de één smartelijk noemt kan bij een ander weer heel ander overkomen.
Gevoelens verplicht stellen, met als graatmeter je eigen theologie en/of ervaring, werkt dus sowieso niet.
Je ziet vanzelf wel hoe je het persoonlijk ervaart, we zijn allemaal verschillend en hebben niet dezelfde (geestelijke) opvoeding gehad.
5. Ik kom niet veel in de vragenrubriek, maar de keren dat ik jouw schrijfsels lees ben ik altijd weer blij dat je maar een pseudo omega bent, en dat het oordeel aan de echte Omega is: Jezus Christus, die gezegd heeft dat iedereen die in Hem gelooft eeuwig leven heeft.

Bij jou lijkt het glas half leeg te zijn: zonde, ellende, ik ellendig mens, smartelijke gevoelens ect. met wat teksten erbij om je theologische mening met 'goddelijk' gezag te onderbouwen en op te dringen.
Bij mij is het glas half vol want ik ben blij en dankbaar, en daar zou ik ook heel wat teksten bij kunnen zetten.
Ik neem deze raad van Paulus ter harte: "ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor me ligt."
Hoe dan ook, hier op aarde is het nooit volmaakt dus het glas zal altijd half vol of leeg zijn, maar vergeet niet dat de inhoud hetzelfde is voor wie in Jezus Christus gelooft.
Ik wens jou veel geluk met je negatieve gedachten, ik richt me liever op het positieve.