Leven is zo uitzichtloos
J.W.N. van Dooijeweert | 4 reacties | 21-02-2018| 11:50
Vraag
Wat moet ik doen? Ik zie het leven niet meer zitten. Er is niemand die me werkelijk begrijpt en te vertrouwen is. Het leven is zo uitzichtloos. Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik kan en durf er met niemand over te praten.
Een jongere.
Antwoord
Het is nogal een waslijst. Wat is er met je aan de hand? Je zit diep in de put. En dan kun je slecht van je af kijken. Iemand gaf eens het volgende voorbeeld: Als je op reis bent in de bergen ben je soms boven op een berg en dan zie je in de verte de plaats liggen waar je naar toe op weg bent. Maar dan ga je weer naar beneden en onder in het dal zie je je bestemming helemaal niet meer. Dan moet je niet gaan piekeren dat je je bestemming niet meer ziet.
Je ziet het leven niet zitten. Probeer dat dan op dit moment niet, maar praat er rustig over met iemand die je vertrouwt.
En dan komen je problemen; Niemand begrijpt je. Waarom niet. Heb je al eens met iemand een rustig gesprek gehad? Een gesprek waarin je ook echt de diepste nood van je leven vertelde, maar waarin je ook luisterde naar die ander.
“Ja, maar niemand is te vertrouwen.” Je moet het iets anders zeggen: Ik durf niemand te vertrouwen. Hoe komt dat? Heb je veel tegenslagen gehad in je leven. Je jonge leven? Ging het thuis steeds fout? Zijn er teleurstellingen in je leven die je niet verwerkt kunt krijgen?
Ik zit nu zomaar blindelings wat te gissen. Ik zou je liever aan de telefoon hebben of gewoon tegenover je zitten.
In enkele opmerkingen zit je er helemaal naast hoor! Niemand die je echt begrijpt? Denk je dat echt? Nou die zijn er echt nog wel hoor. In ieder geval is er Eén: de Heere Jezus! Die begrijpt je volkomen. Vertel Hem alles. Je diepste nood en zorg.
“Er is niemand te vertrouwen...” Hij wel hoor! Honderd procent. Je kunt beter op Hem vertrouwen dan op je eigen gedachten. Jij denkt dat er geen uitzicht is en dat niemand je wil helpen. Vertrouw toch niet op die gedachte. Vertrouw liever op de woorden van de Heere Jezus. Hij zegt: “Kom hierheen, naar Mij toe, en Ik zal je rust geven. Mijn juk is zacht, Mijn last is licht...” Waarom geloof je dat niet?
Ik steek bij deze graag mijn hand ook naar je uit. Vraag aan de mensen van Refoweb (vragen@refoweb.nl) mijn telefoonnummer en bel me op. Dan praten we samen. Ik neem er de tijd voor en ik hoef je naam zelfs niet te weten. Een put kan zo diep niet zijn of er is een uitweg mogelijk. Ik lees in de Bijbel dat mensen soms zo diep weg waren dat de dood voor ogen scheen... maar roepende tot de Heere, heeft Hij hen gered. “Hij kan en wil en zal in nood, zelfs bij het naderen van de dood! Volkomen uitkomst geven.” Als je dat ervaart dan komt er zoveel ruimte en zoveel uitzicht in je leven... Dan kun je zingen en de Heere loven voor Zijn goedheid.
Ik zie je reactie graag tegemoet.
Hartelijke groeten en Gods zegen,
Evangelist Jan van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik reageer omdat ik je vraag heel erg herken van mezelf jaren geleden.
Toen zag ik het ook (door omstandigheden) allemaal niet meer zitten en durfde niemand meer te vertrouwen.
Ik weet hoe het voelt door niemand begrepen te worden..
Ik ken je situatie niet en hoe het komt dat je je zo voelt maar ik wil je laten weten dat ik om je geef en er voor je ben!
Als je behoefte hebt met me te praten dan ben ik er voor je!!
Er is altijd hoop! Alles kan zo zwart en uitzichtloos lijken maar ik ben er ook uitgekomen..
Ik wens je heel veel sterkte en Gods kracht en liefde toe.
Groetjes Marya
En zullen we er zo nog 20 opzoeken?
De Heere laat ons nimmer alleen.
Doe daar iets mee, kom op!
Er is een tijd in mijn leven geweest dat ik me net zo voelde als jij. Teleurstelling na teleurstelling, afwijzing na afwijzing, ik vroeg me af wat ik er toe deed op deze wereld. Het was donker, uitzichtloos en ik was zo moe van het vechten om overeind te blijven. Er was 1 ding waar ik me aan vast klampte en dat is aan de gedachte dat de Heere wist van mijn pijn, in al mijn eenzaamheid was ik niet helemaal alleen. Ik hield me vast aan psalm 42:5 ber. “Maar de Heere zal uitkomst geven”. En dat heeft hij gedaan en dat doet hij steeds weer. Dat heeft me op de been gehouden. Hij houdt jou ook op de been, Hij wil echt niet dat jij je zo voelt.
En geloof me, probeer niet te begrijpen waarom dit jou overkomt, waarom God dit toelaat. Dat helpt je niet. Waar het om gaat is dat je er absoluut toe doet, ook al geloof je het zelf niet. Zoek daarom ook hulp bij een psycholoog. Die kan je daar bij helpen.
Sterkte! Het komt goed, vertrouw op Hem!
Wat moeilijk voor je, dat jij je zo voelt. Neem gerust contact op met de beantwoorder van jouw vraag. Hij en zijn vrouw zijn lieve mensen. Ik zal voor je bidden en je mag mij ook mailen. Ik heb veel meegemaakt in mijn leven en wil proberen je te begrijpen en met je mee te leven.
Groetjes en sterkte van elisabethdevalk@gmail.com
