Taylor Swift

G. Slurink | Geen reacties | 29-01-2018| 11:37

Wat vindt u van de muziek van Taylor Swift? Ik mag hier graag naar luisteren, voornamelijk door haar stem. Ik weet me goed af te sluiten voor de teksten die ze zingt (sterker nog, ik weet daardoor niet eens heel goed of haar teksten zondig zijn in de ogen van God), maar ik besef me wel dat zij wereldse muziek maakt. Kan ik met een goed geweten genieten van haar stem zonder me over te geven aan hetgeen waarover ze zingt?

Beste vraagsteller,

Ik denk dat de muziek van Taylor Swift, net zoals bij zoveel artiesten, sterk verwant is aan haar visie op het leven. En dat is duidelijk een andere visie dan die de Bijbel ons leert, niet alleen wat de eeuwigheid betreft maar ook bijvoorbeeld welke dingen waardevol zijn in dit leven en welke niet. Ik denk niet dat het veel nut heeft hier iedere individuele artiest op te evalueren. Soms kan dat nuttig zijn maar het lijkt me beter algemene patronen te leren zien. Zoals je zegt is de muziek werelds. En dat betreft niet alleen uiterlijke zaken, maar vooral ook de manier van denken die er achter zit. Het is ver verwijderd van waarvoor de Heere Jezus mens is geworden om ons te verzoenen met God.

Eerlijk gezegd geloof ik niet dat iemand met regelmaat dergelijke muziek kan luisteren zonder hierdoor beïnvloed te worden. Dan kan misschien als je een liedje slechts een paar keer hoort en je het gelijk weer van je afschudt. Maar als je dit luistert om er van te genieten zal je het waarschijnlijk geregeld en voor een groot deel kritiekloos beluisteren. En het zou zo maar kunnen dat je dan nog meer van dergelijke muziek luistert of zal gaan luisteren. En ik geloof niet dat je je er dan blijvend voor kunt afsluiten. Ook al krijg je niet alle details mee, een deel van deze levensvisie zal zeker wel overkomen. En dan kan er best een deel zijn dat je niet aanspreekt of je niets doet, maar er zullen ook dingen zijn die je wel aanspreken. In welke mate het je dan zal beïnvloeden zal van allerlei factoren afhangen. Maar ik weet wel dat het tegengaan van verkeerde invloeden niet vanzelf gaat. Het is zoals zwemmen in een rivier. Als je niet tegen de stroom inzwemt zul je er door worden meegevoerd.

Maar ik wil graag een stap verder gaan. Wat me opviel in je vraag was de opmerking dat je niet weet of haar teksten zondig zijn in de ogen van God. Als eerste wil ik daarbij opmerken dat de zonde vooral zit in de levenshouding ten opzichte van God en Gods geboden die achter deze muziek zit. Ik zou proberen daar meer naar te kijken dan alleen naar de teksten zelf. En dan vervolgens jezelf de vraag te stellen of je daar aan deel wilt hebben door er van te genieten. Maar daarbij zou ik ook in plaats van te kijken of er ergens iets verkeerd mee is of niet, liever kijken naar wat beter is. Ik wil dat graag proberen duidelijk te maken aan de hand van de oudste zoon in de gelijkenis van de verloren zoon.

Deze oudste zoon leefde redelijk netjes. Hij ging niet zoals de jongste zoon de wereld in om een losbandig leven te leiden. Hij bleef bij zijn vader, werkte dagelijks op het land en was zijn vader gehoorzaam. Maar toen de jongste zoon terugkwam bleek dat hij niet één van zin was met zijn vader. Hij deelde het vroegere verdriet en de huidige vreugde van de vader niet. Hij protesteerde tegen zijn vader en zei: “Zie, ik dien u al zoveel jaren en heb nooit uw gebod overtreden en u hebt mij nooit een bokje gegeven om met mijn vrienden vrolijk te zijn.” Hij was zijn vader wel gehoorzaam geweest maar dat was hem soms meer tot een last dan tot een vreugde geweest. Hij had ook wel willen feesten, maar dan alleen met zijn vrienden. En wanneer dan de meest vreugdevolle dag voor zijn vader komt kon hij ook niet delen in die vreugde. Zijn hart was op andere dingen gericht dan het hart van Zijn vader.

Dit eensgezind worden is ook iets dat een christen moet leren. Door het geloof mogen we weten dat de Heere Jezus ons verzoent met de hemelse Vader. Een relatie die verbroken was door onze zonde, maar is hersteld door de Heere Jezus door het geloof in Hem. Door dat geloof mogen we God onze hemelse Vader noemen.

De vader in de gelijkenis zegt dan: “Kind, jij bent altijd bij mij en al het mijne is van jou.” De oudste zoon hoefde niets te kort komen. Zijn vader wilde hem alles geven wat hij nodig had en nog veel meer dan dat. Maar het hart van deze zoon was niet bij zijn vader. Hij vertrouwde ook niet dat zijn vader het allerbeste met hem voorhad want hij meent dat hij tekort was gekomen. Hij wilde andere dingen.

Onze hemelse Vader zegt bij wijze van spreken ook: “Kind, je zal altijd bij Mij zijn en al het Mijne zal van jou zijn” (vgl. Openbaring 21). Dat is Gods rijke ontfermende zondaarsliefde, totaal onverdiend. Maar hoe ontvangen wij dat? Zeggen wij dan: “Ik wil nu een bokje om met mijn vrienden feest te vieren? Ik ga genieten van wat deze wereld mij te bieden heeft. Ik weet dat er daar allerlei dingen gebeuren die U bedroeven maar ik vertrouw mezelf dat ik wel op zal passen en er maar een klein beetje in zal meedoen en me er niet al te veel door zal laten beïnvloeden. Ik mag toch zeker ook wel genieten van de dingen die ik zelf leuk vind?” 

Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel. Een christen zou moeten leren niet meer het genot te zoeken buiten Christus om, buiten de Vader om. Maar om eensgezind te worden met de Vader en de Zoon. Ds. Ryle schrijft in zijn boekje over Heiligmaking een ontnuchterende zin: Als heiligheid voor ons niet belangrijk is dan hebben we in de hemel of op de nieuwe aarde eigenlijk niets te zoeken. Dan zijn we daar niet op onze plaats. Want daar zal heiligheid de enige optie zijn. En als wij daar geen interesse aan hebben zijn wij blijkbaar niet eensgezind met God. Heiligheid betekent in zekere zin dat je eensgezind bent met je hemelse Vader. Afgezonderd en Hem toegewijd. Dat gaat verder dan niet te willen zondigen. Het houdt in te leren voor waardevol te houden wat Hij voor waardevol houdt en vreugde te hebben over waar Hij vreugde over heeft en bedroefd te zijn over wat Hem bedroefd. En dat moeten we niet opvatten als een wet, maar als deel van het evangelie, wat ook immers ook inhoud: “al het Mijne is van jou.” Het zou dwaas zijn dat naast ons neer te leggen en het ergens anders te zoeken.

Daarom zou ik persoonlijk niet kunnen en willen genieten van de muziek van Taylor Swift. Alles waar ze voor staat en wat ze uitdraagt is niet alleen problematisch, het maakt ook onderdeel uit van een cultuur en een levenshouding die ingaat tegen mijn hemelse Vader en die niet eensgezind is met Hem, verre van dat. Hoe zou ik daar van kunnen genieten?

Ik hoop dat dit wat richting geeft dit verder door te denken.

Een hartelijke groet,
Gerard Slurink

Dit artikel is beantwoord door

G. Slurink

• Geboortedatum:
  12-02-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Reformatorisch
• Woon/standplaats:
  Lahti, Finland
• Status:
  Actief

167 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven