Ruzie is belemmering voor bevestiging ambtsdrager

Ds. H. Korving | Geen reacties | 16-01-2018| 09:52

Kan iemand die al jaren, samen met vrouw en kinderen, in de clinch ligt met familie en bij zichzelf geen fouten ziet, ‘zomaar’ bevestigd worden als ouderling? Als ik het formulier van bevestiging ouderlingen lees, dan kan dat toch niet?

Beste vraagsteller,

Op je vraag kan ik tweeledig antwoorden. Allereerst: inderdaad, dit kan niet. Het past sowieso niet bij een christen, dus al helemaal niet bij een ambtsdrager die je wel een beetje als ‘voorbeeld christen’ zou mogen typeren. Ruzie, langdurige ruzie, ruzie die in stand gehouden wordt is dan ook een serieuze belemmering voor het heilig Avondmaal. 

Nu gaat het in je vraag ongetwijfeld over een specifieke situatie die aan jou wel maar aan mij niet bekend is. Maar voor ik daar verder op inga, zou ik je willen vragen of je vooral zelf ter harte wilt nemen dat ruzie, in welke vorm dan ook, niet past bij de belijdenis en de beleving van de oprechte christen. Laat het dus in jouw leven nooit en te nimmer voorkomen, tenzij je de Heere wilt bedroeven. 

Kunnen we hieruit de gevolgtrekking maken dat christenen dus nooit ruzie maken? Nooit in conflicten of onenigheid verzeild raken? Kunnen we verwachten dat christenen zondeloos leven? Perfect zijn in hun heiliging? Was het maar waar... We hebben helaas te maken met gebrokenheid. Gebrokenheid in de samenleving om ons heen, gebrokenheid en onvolkomenheid in ons eigen leven zeker ook. Door factoren van buitenaf en van binnenuit is er in de heiliging en de godvruchtige levenswandel van iedere ware christen nog zoveel wat verbetering en verdieping behoeft. Ik kan de Heidelbergse Catechismus zo goed begrijpen die zegt dat de allerheiligsten nog maar een klein beginsel hebben van de nieuwe gehoorzaamheid (vr/a 114). Het is er wel, maar in beginsel.

Dat betekent dat we rekening moeten houden met die onvolkomenheid. In ons eigen leven en bij anderen ook. Hoe meer we ons eigen tekort leren inleven en als schuld voor de Heere belijden, hoe voorzichtiger we worden om de lat van de heiliging voor anderen hoger te leggen dan voor onszelf.

Dit brengt mij bij het tweede deel van mijn antwoord. Ervan uitgaande dat je doelt op een concrete situatie, moet ik zeggen: dat kan ik niet beoordelen. Het is aan de kerkenraad om te beoordelen hoe de betreffende broeder zich opstelt in de door jou genoemde situatie. Speelt de houding van de familie aan de andere kant ook een rol? Zijn er serieuze pogingen gedaan om dingen uit te praten en goed te maken? Is er sprake van onwil om dingen goed te maken? Ligt het echt alleen aan één partij? Soms zijn er situaties waarvan je kunt zeggen: het is niet goed; en toch moet je je erbij neerleggen omdat het onoplosbaar is gebleken. Karakters spelen vaak een grote rol en het vermogen om zich in een ander te verplaatsen is soms bedenkelijk laag. 

Kortom, in zijn algemeenheid heb je natuurlijk gelijk. Maar in een concreet geval dienen de betreffende personen die verantwoordelijk zijn om een zaak van verschillende kanten te beoordelen zich zorgvuldig te kwijten van hun taak.

De kerkordelijke weg is om wanneer er bezwaren leven die mogelijk niet bij een kerkenraad bekend zijn, gebruik te maken van het recht om tegen de bevestiging van de betreffende broeder bezwaar aan te tekenen. Dit is de reden dat de namen van verkozen en benoemde broeders aan de gemeente worden meegedeeld alvorens hen te bevestigen: de gemeente wordt in de gelegenheid gesteld om hier stilzwijgend mee in te stemmen òf een wettig bezwaar in te dienen. Dit noemen we het recht van approbatie. 

Die bezwaren dien je dan duidelijk te omschrijven en te onderbouwen (dus niet alleen iets beweren, maar het ook zo goed mogelijk aantonen). In dat geval zal de kerkenraad de wettigheid van die bezwaren toetsen en daarover hun mening geven. Dat kan twee kanten uitvallen: of ze geven de persoon die bezwaar maakt gelijk of ze hebben redenen om het anders te zien dan degene die bezwaar maakte. Ze dienen hoe dan ook een antwoord te geven op een ingediend bezwaar. 

In het laatste geval -de kerkenraad deelt de bezwaren niet- kan de bevestiging van de betreffende voorgedragen broeder doorgang vinden.

In zijn algemeenheid kan ik nog zeggen dat wanneer je persoonlijk betrokken bent bij de door jou genoemde situatie, het indienen van bezwaar natuurlijk niet bijdraagt aan het oplossen van het conflict. Dat zal het alleen maar nog moeilijker en ingewikkelder maken en de onderlinge verstandhouding ernstig beschadigen. Wanneer je er zelf persoonlijk bij betrokken bent, is je enige christenplicht om alles te doen wat in je vermogen is om bij te dragen aan de oplossing – en je te onthouden van alles wat de situatie alleen maar laat escaleren en verergeren.

Beste vraagsteller, ik hoop je vraag hiermee voldoende te hebben beantwoord. Bid om de Geest van zachtmoedigheid, ken je eigen zonden en gebreken en heb geduld met die van anderen. Bid om bewaard te worden voor de zonde om je eigen gelijk hoger te stellen dan Gods eer. Wie met ootmoed is vervuld, bidt met David mee: laat oprechtheid en vroomheid mij behoeden (psalm 25).

Met vriendelijke groet,
Ds. H. Korving

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Korving

• Geboortedatum:
  01-12-1954
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

200 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven