Stilgezet in leven van drank, drugs en seks

Ds. A.D. Fokkema | 2 reacties | 18-12-2017| 11:41

Door chronische ziekten op jonge leeftijd ben ik in latere jaren mijn troost gaan zoeken in drank, drugs en seks. Dit jaar heeft God mij stilgezet en ben ik overal mee gestopt. Mijn kennis van God en het geloof is klein. Ik wil geloven en ondertussen vecht de duivel om mij vast te houden bij de wereld.

Mijn omgeving ziet mij nog steeds als de heiden die ik jarenlang ben geweest. Als ik mijn interesse in het geloof en de wil om meer over God te leren laat blijken, word ik niet geloofd. Men denkt dat ik dergelijke dingen aangeef om lastige vragen te voorkomen, om vroom te doen en ondertussen net zo vreselijk door te leven als ik deed. Ik weet niet hoe ik dergelijke dingen verdedigen moet. Wat ik al eerder schreef: mijn kennis is klein, ik weet niet eens of ik wel of niet bekeerd ben.

Ook helpt het niet dat ik niet vaak in de kerk ben. Ik kan door mijn ziekte het niet volhouden om lang op de houten banken te zitten, laat staan om me te concentreren. In mijn kerk zit een grote groep mensen waar ik veel verkeerde dingen mee heb gedaan, mensen ook die mij ontzettend veel pijn hebben gedaan. Daarom luister ik regelmatig mee in plaats van naar de kerk te gaan.

Onlangs heb ik opnieuw een ongeluk gehad. Sindsdien lig ik in bed met zware medicijnen. Op één vriendin na heeft niemand gevraagd hoe het met me is, gevraagd wat er is gebeurd of me ook maar sterkte gewenst, ondanks dat dit bekend is in de gemeente. Ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik ben geneigd om volledig afstand te nemen van deze gemeente, om helemaal opnieuw te beginnen. Ik weet niet of dit verstandig is en -zo ja- waar ik beginnen moet, wat voor stappen ik moet ondernemen en hoe ik de keuze moet maken om naar een bepaalde kerk te gaan.

Mijn vraag is: wat uw mening? Wat voor advies u mij zou geven? Hoe zou u omgaan met deze situatie, want ik weet het niet meer.

Beste vraagstelster,

Dank voor je vraag. Je vertelt heel open over je leven en over alles wat er speelt. En er speelt heel wat! Zo complex dat het eigenlijk onmogelijk voor mij is om precies in te schatten hoe de situatie is. Ik weet niet hoe het komt dat de kerkelijke gemeente zo lauw op je ongeluk reageert. Ik weet niet precies wat er in het verleden gespeeld heeft tussen jou en verschillende gemeenteleden. Ik weet niet welke plek je familie (als je die hebt) in deze dingen inneemt: horen zij ook bij jouw ‘omgeving’ die jou nog steeds als een “een heiden” ziet?
 
Omdat ik deze omstandigheden niet weet is het lastig om gericht en concreet adviezen te geven. Ik begin bewust met deze dingen te noemen omdat ik wil voorkomen dat je teleurgesteld raakt als mocht blijken dat mijn antwoord niet helemaal recht doet aan jouw situatie. 

Jouw pijnpunt ten opzichte van je gemeente is het gebrek aan contact en belangstelling en daarbij het gevoel dat men in de gemeente niet proeft dat je verlangen om de Heere te zoeken oprecht is. Volgens mij ontbreekt het aan iemand in jouw gemeente met wie jij persoonlijk pastoraal contact hebt. Klopt dat? Is er een ouderling of predikant die van jouw situatie afweet of met wie jij bepaalde zaken kunt delen? Heb je in het verleden wel eens persoonlijk met iemand over jouw situatie kunnen spreken? Dit lijkt mij heel belangrijk omdat zo iemand je kan helpen om in de gemeente meer begrip voor jouw situatie te creëren. Ik adviseer je om daar zelf ook heel gericht een stap voor te zetten: benader je predikant, een ouderling of iemand in de gemeente met wie je eerder vertrouwelijk gesproken hebt en geef aan dat je praten wil. 

Veranderen van gemeente kan een noodoplossing zijn maar is zeker niet de weg die de voorkeur heeft. De Heere heeft je geplaatst in deze gemeente. Ook een andere gemeente bestaat uit zondige mensen die zullen tegenvallen en daarbij neem je ook in zo’n nieuwe gemeente jezelf weer mee.

Ik wil tot slot ook nog ingaan op wat je noemt over je situatie zelf. Wat fijn dat de Heere je heeft stilgezet in het leven van drank, drugs en seks. Als je daarmee eerlijk gebroken hebt en de Heere om vergeving zoekt, dan wil de Heere die vergeving ook écht schenken. Al is je geloof en je kennis dan nog zo klein. De Bijbelse voorbeelden daarvan liggen voor het oprapen. De hoer en de tollenaar die bij de Heere Jezus kwamen kregen te horen dat hun zonden vergeven zijn! Een leven met de Heere is wel een leven van strijd. Dat ervaar je zelf ook. Maar het is de goede strijd en de Heere wil daar Zelf de kracht voor geven. En daarbij de hulp en de troost in je ziekte en in je pijn. Ik hoop van harte dat je dat ook zo ervaren mag. Gods zegen toegewenst!

Ds. A. D. Fokkema

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.D. Fokkema

• Geboortedatum:
  18-09-1986
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Kerkwerve
• Status:
  Actief

32 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven