Zondeval hoort bij plan soevereine Schepper

Beste vragensteller,

Zelf heb ik ook geworsteld met deze vraag. Dan kan ik maar een ding doen, dat is het antwoord zoeken in de Bijbel. Kijken we naar de eerste scheppingsdagen dan zien we dat de Eeuwige, die zelf het Licht is het daglicht schept. De aarde was woest en leeg en de Geest van G'd zweeft over de wateren. Deze prachtige planeet werd door de Eeuwige toegerust om een huis te worden voor de mensheid. Genesis 1 is de blauwdruk, Genesis 2 is de invulling daarvan. We lezen dat de schepping zeer goed wordt genoemd door de Eeuwige. Ook de eerste mens, die in de hof geschapen wordt is een onderdeel van de schepping. De opdracht aan de mens was om de nieuwe schepping zorgvuldig te beheren en te bewaren. Te beginnen in de afgebakende Hof van Eden, die het mooiste deel was van deze wereld.

G'd zelf stelde de dieren voor aan Adam: kijk eens naar dit dier, geeft het een naam en zoals jij die benoemd zal de naam zijn van het dier. Een megaklus, die nooit in een dag af kon zijn. Maar de Eeuwige had geduld met Adam en dagelijks werd de namenlijst groter. Het onthouden was geen enkel probleem, want ook het menselijk brein kon zeer veel opslaan aan kennis. Dan valt het Adam op dat er niemand is zoals hij. De eeuwige merkt dat ook en brengt Adam in een diepe slaap en bouwt uit Adam een vrouw. Na die diepe slaap ontwaakt Adam en de Eeuwige brengt Eva bij Adam. Weer is een deel van de schepping voltooid. Het bouwen en bewaren kan nu definitief door de mensheid worden gedaan. Een schepsel die de kroon is op de schepping, is er klaar voor om ook zich te vermenigvuldigen.

Er wordt in de Bijbel gesproken over engelen. U kunt daarin lezen dat een derde deel van de engelen gevallen is en zich schikten onder hun leider, die ook de verleider van de mensheid is geworden.

Het zijn, naar mijn overtuiging, de jaloerse blikken van de gevallen engelen geweest toen zij zagen wat de Eeuwige op deze door Hem zelf ingerichte Planeet had gemaakt. Zij, de engelen waren daar geen onderdeel van en konden zich ook niet vermenigvuldigen. De gevoerde strijd om de macht in de hemelse gewesten moet zeer zwaar geweest zijn als blijkt dat een derde deel daarvan zich tegen de Eeuwige richt.

Zoals er licht is geschapen is er ook duisternis geschapen. Het goede: het kiezen en eren van de Eeuwige. Het kwade: het kiezen tegen de wil van de Eeuwige ingaan. Er ontstaat een dialoog tussen de sprekende slang en Eva. Je kunt je afvragen waarom Eva zo dicht bij deze boom terecht is gekomen en waar Adam op dat moment was. Het gebod van de Eeuwige was heel helder: je mag er niet van eten. De slang kreeg een ingang bij de stelligheid van Eva, die op haar beurt iets toevoegt aan het gebod van de Eeuwige: je mag de boom ook niet aanraken. Maar dat was niet het gebod van de Eeuwige. Het eten van de vrucht van die boom.

Wat leert ons dat? De Eeuwige wil de mens zelfstandig leren beslissen wat goed voor hen is. Het moet een blind vertrouwen zijn op de uitspraak van de Eeuwige om geen grens over te gaan. Er was genoeg te eten en te drinken. Hier stelt de Eeuwige de uiterste grens, die binnen handbereik van de mens is gekomen. Respecteren zij het gebod en zeggen gewoon tegen de slang: sorry, dat mogen en willen wij niet. Ik kan heel goed begrijpen dat heel veel mensen achteraf gezien boos kunnen worden op onze moeder Eva. Het gevolg is zo zichtbaar en herkenbaar in deze wereld. Dan miskennen wij Eva, die net zoals wij zwaar moeten lijden vanwege die ene daad. Er is ook een heel andere kant: niet die van medelijden maar intens verdriet met haar. Wie dat ervaart eert Eva als moeder. Niet om haar daden maar om de last die zij als eerste hebben moeten dragen. Achteraf gezien was zij het ook niet eens met wat zij veroorzaakt heeft. En toch, zij is ook mijn moeder. Adam is ook mijn vader.

Door hun beide verkeerde keuze, is het onheil in deze wereld gekomen. Ik volg Eva nog even, want zij krijgt een belofte van de Eeuwige dat er een Verlosser geboren zal worden. Met die belofte in haar hart gaat Eva blijmoedig op pad om te kijken of het kind de beloofde Messias is. Zij moet het doen met de belofte en incasseert iedere teleurstelling.

Er is ook troost, want wat lezen wij: de Eeuwige had al lang voorzien voor het geval het mis zou gaan. Er staat dat Het Lam al geslacht is van voor de grondlegging van deze wereld. Dat is de genade, die ook in de schepping opgesloten zit. Het Licht van de Eeuwige was dagelijks in de Hof van Eden. G’d kwam de mens even gedag zeggen en sprak met hen. Het laatste gesprek was behoorlijk verstoord en de invloed van de duistere macht, de pratende slang was daar aanwezig. De haat van het duister was zeer groot en was er op uit om de heerlijke schepping te vernietigen.

Nu krijgt de zondeval een heel andere kleur en kant: de Eeuwige wil niet dat Zijn schepping verloren gaat en vervalt in de macht en kracht van de duisternis. Alles wordt in werking gezet, de redding van deze wereld, die in onze dagen uitgeput ten einde begint te lopen zal niet prijs worden gegeven. De tegenstander van de Eeuwige krijgt niets, maar dan ook niets uit de hand van de Eeuwige. De mens, de kroon van de schepping is gevallen. G’d richt hen weer op en zal een volkomen herstel geven. Dat gaat, net als bij u, vraagsteller langs een levenslang traject.

In Adam en Eva heeft de Eeuwige ook hun nageslacht geschapen. Door de eeuwen heen zijn mensen verwekt, mochten leven hier op deze aarde. Geslachten komen en gaan. Maar G’d kent ieder mens en weet waar zij tot stof zijn vergaan. Eens komt een moment dat de volheid volkomen is. Hetzelfde principe: Adam en Eva zijn niet op dezelfde dag geschapen ook daar zit tijd tussen. U en ik worstelen met zeer veel vragen. Weet u wat het antwoord is? De Eeuwige kent het antwoord en Hij zal dat aan ons bekend maken als Hij wederkomen zal.

Op een rechtvaardige wijze zal Hij een oordeel uitspreken over een ieder van ons. Hoe vulden wij onze basis opdracht in, die we kregen van de Eeuwige: het bouwen en bewaren van deze aarde in de aller breedste zin van het woord.

Wilde G’d dat de mens zou vallen? Nee, als ik denk aan de woorden van de Messias als Hij het uitschreeuwt: Mijn G’d waarom hebt U Mij verlaten? Yeshua aan het kruis wist wat het betekende wat de diepte van de verlatenheid betekend voor de mens. Dan komt er een diep respect naar boven en mogen wij, de mensheid zeggen: wij hebben U verlaten in het Paradijs door onze eigen keuze. Vergeef ons die grote schuld en verlaat U ons niet op grond van Uw Verlossingswerk.

Dan verbleken al onze vragen, zorgen en moeite die wij hebben. Tranen van vreugde komen naar boven en een diepe vrede daalt neer in ons hart. Opnieuw lezen we dan van de zondeval, maar kijken dan met heel andere ogen daarnaar. Genade alleen, die u en ik van de Eeuwige hebben ontvangen.

Ineens beseffen wij dat we niet alleen rentmeesters moeten zijn op deze aarde. Wij mogen deze boodschap van redding doorgeven aan een ieder die op ons levenspad komt.