Gezegend weekend op conferentie
Ds. A.K. Wallet | 3 reacties | 03-11-2017| 13:24
Vraag
Een paar weken geleden ben ik met een paar vriendinnen naar een conferentie geweest. Dit was een enorm gezegend weekend. God was echt aanwezig en ik heb zoveel van Hem mogen leren! Maar toen ik thuis kwam werd die blijdschap soort van afgekapt. Ik zit zelf in een traditionele kerk, omdat mijn ouders daar ook zitten en ik nog te jong ben om daar zelf keuzes in te maken. Ik heb ook echt het idee dat mijn ouders niet openstaan voor mij op dat gebied. Het lijkt wel alsof ze liever niet willen dat ik naar zo’n conferentie ga omdat het niet helemaal van onze richting is.
Toen ik thuiskwam hoopte ik dat mijn ouders open zouden staan voor mijn verhaal, maar dat bleek niet zo te zijn. Ik kon de liefde tot de Heere niet uiten en dat deed echt pijn. Ik vind het sindsdien enorm moeilijk om te vertellen over mijn geloof. Ik betwijfel ook of ze weten dat dat de Heere in mijn leven heeft gewerkt en nog steeds werkt.
Mijn vraag is: hoe kan ik van mijn geloof getuigen tegenover mijn ouders zonder gekwetst te worden? Ik vind het zo enorm moeilijk.
Antwoord
Beste vrager,
Bedankt voor je schrijven. Weekenden met jongeren, zeker als het om Bijbelstudieweekenden gaat, zijn zegenrijk. Je bent met velen bij elkaar en dat geeft een geweldige band. Ik weet vanuit jouw vraag niet om welk soort weekend het gaat. Er is zeker vanuit de kerk, waar jij dooplid bent, wel zorg om bepaalde weekenden. Ik begrijp van jou dat het geen weekend is vanuit je eigen kerkelijke gemeenschap. Misschien ook niet iets wat misschien, wat opener, maar toch in grote lijn overeenkomt met jouw kerk. Laat ik het zo zeggen, een weekend vanuit een kerk die de drie formulieren van enigheid onderschrijft, bijvoorbeeld dat ze ook de Heidelbergse Catechismus hanteren.
Er zijn ook groepen die vaak wel heel open zijn (fijn is dat) maar die een andere geest ademen. Een weekend waar alleen maar ‘opwekking’ gezongen wordt en geen enkele psalm. Waar men er al gauw vanuit gaat dat alle deelnemers ware gelovigen zijn, zodat je alleen nog maar wat moet groeien in het geloof. Een weekend waar je niet hoort dat iedereen bekeerd moet worden ook al ben je gedoopt. Een weekend waar de ernst van de zonde onderschat wordt en daardoor de persoon van Christus ook anders belicht wordt. Soms zijn er in die sfeer ook studies die de kinderdoop maar niets vinden en je aansporen om ‘echt’ gedoopt te worden.
Kijk, dat zijn vragen die er zouden kunnen leven bij je ouders, maar ik weet niet in welke richting ik het zoeken moet. Ik ga er nu maar even van uit dat het niet het soort weekenden betreft die wat ‘EO-jongerendagachtig’ aandoen.
Dus jij bent naar een weekend geweest dat mag ik het zo zeggen, ’reformatorisch’ genoemd kan worden. Ik ben vaak op zulke weekenden geweest en dat is heerlijk. Jongeren zijn er opener dan thuis. Er wordt met elkaar bijbelstudie gedaan. Soms bidt men ook met elkaar. Dan krijg je echt iets mee. Het doet je wat en bent vast van plan om er de volgende keer weer heen te gaan. De Heere God wil zulke weekenden gebruiken voor jongeren in deze tijd van secularisatie. Ik geloof ook dat jongeren daar geestelijk aangeraakt worden. Ik begrijp dat jij ook wat van de Heere God hebt meegekregen.
Hoe kun je dat je ouders duidelijk maken, dat is jouw vraag. Er dient vertrouwen te zijn en te groeien. Ik denk niet teveel praten, maar laat uit je leven blijken dat het jou ernst is met het Koninkrijk van God. Dan ziet jouw moeder dat het Bijbeltje op je kamertje open geweest is. Misschien heb je daar ook andere lectuur liggen. Dan zullen je ouders ook merken dat je misschien wel andere muziek draait dan eerder het geval was.
Je moet ook weer niet op je tenen gaan lopen, maar gewoon je gang gaan, maar een gang achter de Heere Jezus aan. Je zult bijvoorbeeld ook in je traditionele gemeente wel eens een preek horen die je aanspreekt .Misschien kun je dat ook delen met je ouders. Op catechisatie kun je ook met de catecheet dingen bespreken. Maar voer geen anti-gemeente propaganda thuis. Waardeer wat je van thuis hebt meegekregen aan Bijbellezen, aan gebed, aan kerkgang enz.
God heeft deze ouders aan je gegeven. Naast, ook eerlijke kritiek, zijn er toch ook andere zaken waar je dankbaar voor mag zijn. Je bent nog jong en dan moet je oppassen om niet al te zwart-wit te denken. Bijvoorbeeld thuis is het niks en in het weekend is het alles. Leg ook je ouders bij de Heere neer. Van Hem moet je de wijsheid verwachten die je nodig hebt. Vertrouw op Hem en de uitkomst zal niet falen .
Hartelijke groeten en Gods zegen toegewenst,
Ds. A. K. Wallet
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.K. Wallet
- Geboortedatum:17-06-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Schoonrewoerd
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik wil je adviseren om alle dingen in je leven in gebed bij God neer te leggen. Ook om voor de relatie met je ouders te bidden. Wie weet komt er op Zijn tijd een keer een mogelijkheid voor een gesprek. God zegen toegebeden!
Ik herken je vraag heel erg..heb in dezelfde situatie gezeten toen ik nog thuis woonde. mijn ouders waren gereformeerd en ik ging regelmatig ook naar conferentie weekenden waar, laat ik het zo zeggen, het er wat anders aan toeging dan in de kerk bij mn ouders. Eerst vond ik dat erg lastig, en mn ouders ook..ik dacht wat anders over bepaalde dingen, we begrepen elkaar niet goed op bepaalde vlakken. Ik heb de weekenden ook altijd als zeer zegenrijk ervaren en werd er erg door bemoedigd. Mijn ouders hadden ook moeite met mijn willen vertellen over Jezus en als ik bv erg blij was door wat God had gegeven dan zeiden ze: ja..maar er gaat wel wat aan vooraf..zulke dingen..dat was lange tijd erg moeilijk dus ik begrijp je!
Wat belangrijk is is zoals de ds ook zei, dat ze het gaan zien in je leven dat je Jezus volgt en liefhebt..dan maken woorden niet zoveel meer uit..ze gaan het dan wel zien aan je leven, de vrede en blijdschap en vruchten van de Geest die in je leven steeds meer zichtbaar zullen worden..en door de liefde van God kan je ook je ouders denkwijze respecteren en hopelijk kunnen ze dat ook richting jou. uiteindelijk gaat het er niet perse om waar we naar de kerk gaan, naar welke conferentie of weekend we gaan..als het maar is vanuit een oprecht hart om de Heere daar te mogen ontmoeten en beter te mogen leren kennen..en als je God liefhebt dan zal Hij je zelf ook wel bekendmaken als er dingen zijn die niet tot Zijn eer zijn, of waar Hij niet van houd..maar als een dominee of spreker vanuit een oprecht hart en vanuit de liefde tot God spreekt en anderen daardoor tot geloof komen en bemoedigd worden is het altijd goed! :) Het gaat om het kennen van Jezus Christus. Dan komt er vrede en liefde..ook voor mensen die anders denken over dingen of dingen afwijzen die je zelf niet als zonde voor God ervaart..liefde maakt harten zacht..als die liefde er meer was zou er zoveel meer vrede zijn, ook in gezinnen, tussen ouders en kinderen, ook als ze een andere weg gaan dan hun ouders graag hadden gezien. Grtjs marya
Wat een gaaf verhaal vertel je. Je hebt een weekend meegemaakt, samen met vriendinnen, waarbij je hebt ervaren dat God aanwezig was. Ook al ken ik je niet toch ben ik enorm blij met wat jij hebt meegemaakt.
Jammer dat je hier thuis niet zo makkelijk over kunt praten. Ik begrijp je teleurstelling. Je hebt een mooie reactie gekregen van Marya (als ervaringsdeskundige). Ik hoop dat je hiermee verder kunt.
Ik ben als vader enorm blij wanneer mijn kinderen met een soortgelijk verhaal thuiskomen. Dan wil ik er nog veel meer van weten. Toch heb ik ontdekt dat niet iedereen dat zo beleefd. Dat kan allerlei oorzaken hebben. Het heeft vaak met angst en een bepaald godsbeeld te maken. Hoe dan ook voor jou is het erg teleurstellend. En voor jou ligt er de uitdaging om liefdevol met deze situatie om te gaan.
Mocht je meer willen delen van de ervaringen tijdens het conferentie weekend, ik luister graag naar je verhaal. Via de redactie is het vast wel mogelijk om contact te leggen.
Gods zegen!
