Gezonde lichamelijke band tijdens verkering

Sinds ongeveer drie maanden heb ik verkering. We zijn heel gelukkig samen. We vinden het fijn om leuke dingen te doen en hebben het erg gezellig. Ook het lichamelijk contact vinden we erg fijn. Nu is mijn vraag: wat is een gezonde lichamelijke band met elkaar? Hoe kun je weten of je hier niet te veel op gefocust bent of dat je te snel gaat? We willen heel graag rein blijven tot we trouwen en dus geen seks hebben. Ik vind het lastig om uit te leggen waar ik nu echt mee zit, maar soms maak ik me zorgen om het lichamelijk contact. Ik vind dat heel fijn, maar hoe weet ik of we hier niet te erg op gefocust zijn en of het wel gezond is?

Beste vragenstel(l)(st)er,

Allereerst zou ik willen zeggen dat het lichamelijk naar elkaar verlangen er zeker bij hoort in de verkeringstijd. Ik zou me meer ongerust maken als dat lichamelijke er niet of nauwelijks zou zijn. En dus vind je het heerlijk om elkaar aan te raken, met elkaar te knuffelen en te zoenen. Als vanzelf ga je dan ook verlangen naar seksuele omgang. Voor dat laatste heeft de Heere God het huwelijk gegeven. Je belooft elkaar eerst trouw op stadhuis en daarna in de kerk en je krijgt Gods Zegen mee. Dan is er als het ware een  omheining om je relatie waarbinnen die seksuele omgang veilig is. Uiteraard moet je ook als je getrouwd bent aan je huwelijk blijven werken. Ze zeggen wel eens: “Je sluit een huwelijk”, maar het zou beter zijn om te zeggen “Je opent een huwelijk.” 
 
Tot hoever mag je dan gaan in de verkeringstijd bij het beminnen van elkaar? Dat is best moeilijk aan te geven. Tussen een zoen aan de ene kant en het hebben van gemeenschap aan de andere kant zit nog best wel een lang traject. Stel dat je in de verkeringstijd elkaar alleen een zoen zou mogen geven en dan na de huwelijksdag volledige gemeenschap dat zou wel een erg grote overgang zijn. Als een jongen en een meisje trouwens echt seksueel contact hebben en daar bedoel ik dan de seksuele omgang op zich mee, dan ervaren ze ook dat er nu iets wezenlijks heeft plaatsgevonden. Dan weet ook ieder stel dat ze nu gemeenschap hebben. Je vergeet ook nooit meer met wie je voor het eerst gemeenschap had, waar het was en hoe het was. Stelletjes die hier echt mee willen wachten tot ze getrouwd zijn, zitten net zoals jullie vaak wel met de vraag waar die grens dan ligt.

Die grens valt zoals ik al schreef, heel moeilijk aan te geven. Als ik die grens al zou aangeven, krijg je al gauw een discussie of het toch nog wat verder mag of juist minder moet zijn. Eerlijk gezegd vind ik dat ieder stel daar zelf de verantwoordelijkheid voor moet nemen. Het is juist goed om er ook met elkaar over te praten en dan samen die grens te bepalen en je er dan ook aan te houden. Ga elkaar in ieder geval niet uitkleden want dan wordt het toch wel heel moeilijk. En houdt er ook rekening mee hoe lang je verkeringstijd nog zal duren. Iemand die vlak voor het trouwen staat, zal hierin verder kunnen gaan dan iemand die nog maar net verkering heeft. Je zou zo moeten uitkomen dat de seksuele omgang na de huwelijksdag nog een kleine stap is op al het lichamelijke contact wat al is opgebouwd in de verkeringstijd.    

Ik denk dus ook dat een verkeringstijd niet te lang moet duren. Eigenlijk vind ik dat een stel dat serieus verkering heeft toch met drie jaar moet kunnen trouwen zodat die tijd is te overzien en je weet waar je aan toe bent. 

Met vriendelijke groet,
Alie Hoek-van Kooten, arts