Mijn weg is anders

Ds. A.T. Vergunst | 21 reacties | 18-05-2017| 13:50

Aan een Ger. Gem.-dominee. Ik ben een jongeman van 40. Mijn ouders lazen altijd (veel) boeken van allerlei predikanten van de Ger. Gem. Zelf lees ik al vanaf mijn 20e boeken van de Engelse en Schotse Puriteinen. Altijd blijf ik echter dat stemmetje van mijn ouders horen dat dit niet goed is en dat er altijd wat ‘mist’ bij deze schrijvers en dat je alleen moet lezen van Ger. Gem.-dominees. Ik blijf daar maar last van houden, zelfs zozeer dat ik niet tot geloofszekerheid kom, altijd maar dat stemmetje. Ik heb ook altijd de sterke afkeuring van mijn ouders gevoeld en die afwijzing voel ik zelfs als ze niet bij mij zijn. Hoe kan ik hieruit komen en mee omgaan?

Ook voor de bekering geldt dit. Mijn ouders zijn echt bekeerd, ze hebben daar veel zekerheid over, ze zeggen bijvoorbeeld ook dat ze heel duidelijk het zondaar zijn voor God kennen, etc. Ik durfde nooit iets over mijzelf te vertellen uit diepe angst voor afkeuring, want hoe het in mijn hart is lijkt niet op hun bekering, dus ik keur altijd mijn ‘weg’ af. Ik ken niet dat de Heere het onmogelijk heeft gemaakt in mijn leven en zo moet het echt gaan, zeggen ze. Het moet eerst helemaal onmogelijk voor je zijn. Ik heb altijd veel liefde van de Heere in mijn hart ondervonden, maar niet die dingen die zij ervaren. Ik durf nooit te spreken over ‘mijn weg’ omdat er altijd die stem is van mijn ouders: “Alleen dit is de ware bekering en anders kom je voor eeuwig bedrogen uit en bedrieg je jezelf.” Leidt ook vaak tot enorme moedeloosheid in mij. Pas ben ik begonnen in het boek “Het bloed van Christus” en word ik zo bemoedigd, maar steeds is er die stem: “Je bedriegt je...” Kunt u me helpen?

Beste vriend,

Blijf gerust met toewijding en aandacht de Engelse en Schotse Puriteinen lezen. “The more the better!”  Het onderwijs wat je aan hun voeten over God en Zijn werk mag leren is werkelijk oud goud wat nog steeds schittert alsof het pas gisteren gesmeed is.   

Dat ‘stemmetje’ wat jij hoort van je ouders is abuis. Ik geloof best van je dat je ouders bekeerd zijn, maar bekeerde ouders kunnen ook verkeerd denken. Ik begrijp dat de afwijzing van je ouders je zeer doet en aangezien je dat al van jongs af aan hebt ervaren, is het moeilijk om dat van je af te schudden. Je ouders domineren in jouw denken en dat mogen ze niet. Jouw denken moet door het Woord geleid en gevoed worden. Je ouders zijn ongetwijfeld lieve mensen die het wel menen, maar die van hun bekering DE bekering gemaakt hebben. Maar ik garandeer je dat ze abuis zijn. God leidt Zijn volk op talloze verschillende manieren, hoewel we allemaal gaan leren over de ellende van onze zonden, de heerlijkheid van Christus en het verlangen om heilig voor God te leven.

Laat je leiden door Gods’ Woord, vriend.  Wat wij er aan toevoegen kun je met een gerust hard naast je neerleggen. Als jij je geestelijk kunt herkennen in de schriftuurlijke bevinding van het Woord, zoals dat ook meesterlijk door de Engelse en Schotse vaderen is beschreven, dan mag je God de Vader dagelijks wel dankzeggen voor Zijn werk in jouw hart, zelfs als het niet is zoals vader of moeder  denken dat het moet gaan. 

Natuurlijk kunnen we ons bedriegen, maar dat kunnen je vader en moeder ook! Veel kan een mens doen om zichzelf te bedriegen, maar veel kunnen we ook doen om onszelf van de ware troost te beroven. Er zijn zaken die onbedrieglijk zijn. Je kunt ‘liefhebben’ met bedrog doen, maar je kan ook weten of je echt iemand lief hebt. Petrus aarzelde geen ogenblik om te zeggen tegen de Heere Jezus dat hij Hem liefhad, hoewel hij zo diep gevallen was. Hij wist het; het was geen bedrog. Kijk, ga die innerlijke geestelijke tekenen van het ware leven na. En waar die levenstekenen gevonden worden, dan mag je God de Vader danken dat Hij Zijn werk begonnen is, hoewel het misschien niet precies in de weg gegaan is die je vader en moeder kennen.   

Onlangs sprak ik met een oud-predikant. Ik vroeg hem hoe hij reageerde op hen die altijd maar weer opmerken: “Er wordt wel wat gemist in die preek of dat boekje.” Hij gaf me een mooi antwoord: “Weet ik. Er wordt altijd veel gemist. Maar werd Christus gemist? Als Hij gemist is in de prediking, in het hart, in het geloofsleven, ja dan wordt alles gemist met wat u/wij ook allemaal hebben.” 

Vriend, laat dat je vraag ook maar zijn en laat dat je ook rust brengen. “Is Christus voor mij dierbaar geworden en als mijn ‘eten en drinken’? Want de Heere zegt in Johannes 6 dat degene die Zijn vlees eet en Zijn bloed drinkt, het eeuwige leven bezit.

Hartelijke groeten, 
Pastor A. T. Vergunst

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

169 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven