Moedwillig de heilige Geest gelasterd
drs. J. Hoekman | 2 reacties | 02-05-2017| 08:04
Vraag
Hoewel ik vanaf kinds af aan tot nu toe altijd in God heb geloofd en mijzelf altijd als christen heb beschouwd, worstel ik al tijden met iets dat ik in mijn puberteit heb gedaan. Het was een lastige tijd waarin ik worstelde met veel dingen en mij wilde afzetten tegen alles wat macht over mij had. Op zich normaal voor een puber lijkt me, maar een ding dat ik heb gedaan, werpt sinds enkele jaren een schaduw over mijn leven. Het is nu lastig om er over te schrijven, maar ik wil het toch kwijt.
Als 12-jarige had ik in mijn kamer een muur met schoolbordverf waar ik dus met krijt op kon schrijven. Precies in een tijd waarin ik zeer veel stress en problemen ervoer en feitelijk een beetje klaar was met alles besloot ik de grootste zonde te begaan die ik kon verzinnen. Ik heb toen de Heilige Geest gelasterd. De enige reden was dat ik wist dat dit de enige zonde was die mij niet vergeven zou worden (Mattheus 12:31,32). Een belangrijk punt in dit vers is “tegen beter weten in.” Als ik in die tijd zou twijfelen aan het bestaan van God zou het mij wellicht vergeven worden aangezien ik dan niet beter wist. Het probleem is dat ik wel beter wist. Ik wist dat God bestond, aan Hem heb ik nooit getwijfeld. Het was gewoon een moment van rebellie door alle problemen en oneerlijkheid die ik toen ervoer. Toch wist ik beter.
Dingen vielen de jaren erna gewoon weer op hun plek, ik vond weer de kracht in het geloof en schaamde me voor mijn daad van toen. Toch neemt dat niet weg dat dit precies de enige zonde is die niet vergeven kan worden. De tekst in Mattheus is hier heel helder in. De vraag klinkt misschien raar, maar toch houdt hij mij bezig, JUIST omdat ik waarde hecht aan de Bijbel: heeft het belijden van mijn geloof überhaupt nog nut na deze zonde? De bijbel is heel helder: dit kan mij niet vergeven worden en dit kost mij mijn plek in de hemel. Hoe moet ik hiermee omgaan? Ik heb God tientallen keren om vergeving gevraagd, maar tegelijkertijd heb ik daar nooit een antwoord op gehad op welke manier dan ook. Ik hoop dat iemand die de tekst wellicht beter kan interpreteren dan ik hier even zijn licht over wil laten schijnen, nogmaals is het iets dat mij nu jaren achtervolgt en vaak het gevoel geeft dat alles sindsdien eigenlijk weinig nut heeft.
Antwoord
Je hebt niet de zonde tegen de Heilige Geest begaan, daar kun je 100% van verzekerd zijn. Dat maakt de boze geest, de duivel je wijs. In vers 30 zegt de Heere Jezus dat je of voor Hem of tegen Hem bent. Er is geen neutraal/grijs gebied. En dan spreken vers 31 en 32 over de grote tegenstelling tussen zondige daden (zoals jij die deed en wij allen: inclusief de zonde tegen de Heere Jezus zoals je die leest in vers 32) en tussen de zeer ernstige zonde tegen de Heilige Geest. Dat laatste (tegen de H.G.) gaat niet over een ernstige zonde, zelfs niet over een zeer ernstige zonde, maar gaat over een levenshouding (zoals die Farizese levenshouding die dicht in de buurt kwam van de zonde tegen de H.G.). Dat is een levenshouding waar geen enkele plaats is voor enige vorm van berouw (wat jij wel toont). Dat is een houding die geen vergeving wil ontvangen (wat jij wel wilt).
Als iemand al bang is dat hij/zij de zonde tegen de Heilige Geest heeft begaan, dan is het 100% zeker dat hij/zij die niet heeft begaan of gedaan!!!! Want ook dat werkt de Heilige Geest in ons. En als je de zonde tegen die Geest had begaan, dan was de Heilige Geest ook van je geweken. En je hele verdere leven laat het tegengestelde zien.
De koppige verstokte moordenaar aan het kruis, degene die niet met Jezus heden in het paradijs is, die heeft deze zondige houding vastgehouden en ging verloren. Jij zit daar mijlenver vandaan.
Wees vertroost dat er een Vader in de hemel is, Die weet wat voor maaksel wij zijn en die altijd in Christus vergeeft.
Met broederlijke groet,
Ds. J. Hoekman (van de Ark op Urk)
Dit artikel is beantwoord door
drs. J. Hoekman
- Geboortedatum:27-01-1962
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Urk
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar gelukkig heeft God wel in jou hart gekeken. Je hebt niet volhardend Hem de rug toegekeerd, je hebt in een 'puberale' bui je verzet tegen alles in het leven en dit deed je nog bewust ook. Zoals vele pubers ook tegen hun ouders verzetten, soms in het zeer extreme. Een goede ouder begrijpt die moeilijke tijd en vergeeft het kind. Hoeveel meer zal God toen jou gezien hebben in jou stress en moeite? Net als de verloren zoon: Hij kon terugkomen en het was een reden tot feest! God kan je zoveel meer vergeven dan wij als mensen kunnen, alleen mensen die volhardend Zijn genade weigeren (Lees: Al hun geloof uit het leven bannen) zullen het ook echt kwijtraken.
Werk aan je geloof, lees de Bijbel en zie hoe groot de genade is die jij krijgt als je erom vraagt!
