'Kracht naar kruis' en depressief worden
Ds. A.T. Vergunst | Geen reacties | 03-04-2004| 00:00
Vraag
“Kracht naar kruis”. Maar hoe zit het dan als je door veel spanningen of problemen overspannen of depressief wordt? Is je geloof of vertouwen in God dan niet goed? Bid je dan niet genoeg of oprecht?
Antwoord
Een belangrijke vraag. Met enige schroom zal ik deze vraag proberen te beantwoorden. Ik weet namelijk niet wat de achtergrond van de vraagsteller/ster is. Het is zo makkelijk om een antwoord te schrijven als we over een bepaald geval denken, maar als we er zelf in zitten... In het antwoord spreek ik daarom uit eigen ervaring en die zou best van jouw ervaring kunnen verschillen. Toen ik zeven jaar getrouwd was met Melanie kwam bij haar na de geboorte van ons vijfde kind een ernstige hersentumor openbaar. Na een ruim twee jaar is mijn vrouw daaraan overleden. In die twee jaar zijn we samen door een enorm moeilijke tijd gegaan. Misschien kun je je dat wel indenken.
In die jaren ben ik soms ook heel depressief geweest. Vooral als ik naar anderen keek die zo samen oud mochten worden of samen voor de kinderen konden zorgen. Dan werd ik jaloers en zelfs boos op de Heere. De nachten waren lang en de dagen waren moeizaam. Het werk (als predikant) moest verder gaan. Dus ik kan de vraag heel goed begrijpen vanuit mijn situatie.
Nu de vraag. Ik ondervond juist ook in het depressieve een gedeelte van mijn kruis. De Heere heeft me in die tijd iets laten zien van wie we eigenlijk zijn en wat voor een zwakke mensen dat we zijn. Het was soms heel moeilijk te geloven dat God er was! Zo, inderdaad, het was ongeloof dat me dan in de greep had en dan kan je geen enkel kruis dragen. Maar door de druk bracht de Heere me steeds weer aan de grond met alles wat we hadden. Ik ben toen een beetje Paulus gaan begrijpen in 2 Kor. 12:8-10. Vooral de woorden, “... want als ik zwak ben dan ben ik machtig (of sterk).” Ik moest mijn depressieve gevoelens en gedachten telkens weer bij de Heere brengen want anders kon ik niet verder. Elke dag weer moest ik maar bedelen of dat Hij me “kracht naar kruis” gaf. Ik mocht het aan Hem openhartig belijden, “Heere, ik kan niet meer; ik ben zo moe om deze last te dragen; ik wil gaan zitten en rusten.”
Vriend, laat zo ook je gebed zijn voor de grote God van hemel en aarde. Hij heeft beloofd om noodruftigen te helpen. Lees maar eens heel aandachtig Ps. 72. Daarin staat wie Christus wil zijn voor hen die zwak zijn en op Hem zien. Ook een heel mooi boekje dat ik je aanraad eens door te nemen is “De Helpende Hand”, door ds. A. Elshout. Die knecht Gods is eens heel depressief geweest en zelfs voor een lange tijd opgenomen geweest in een tehuis.
God geve je moed en kracht om je kruis te dragen.
Ds. A. T. Vergunst
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.T. Vergunst
- Geboortedatum:22-09-1961
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Carterton (Nieuw-Zeeland)
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
