Twijfelen aan mijn behoudenis

Ds. B. J. van de Kamp | 1 reactie | 28-03-2017| 13:00

Een tijd lang twijfel ik al ontzettend aan mijn behoudenis. Ben ik wel behouden? Ik zie en ervaar en vertrouw op God heel sterk in mijn leven, maar als ik naar mezelf kijk twijfel ik ook weer zo snel. Ik vecht zo tegen de zonde, maar val er ook weer zo snel in terug. Ook doe ik iedere dag bijbelstudie, wat ik heel vaak met plezier doe en ik voel ook dat mijn geloof ervan groeit.

Maar er is ook een andere kant. Ik heb soms een dag of meerdere dagen waarop ik mezelf echt moet aansporen om tijd voor God apart te zetten en als ik er dan op zo'n dag mee bezig ben, dringt het niet echt tot me door. Dit punt maakt mij erg aan het twijfelen over het feit of ik wel een kind van God ben. De vrucht van God in je hart is wel het plezier en het verlangen naar Hem en Zijn woord, maar ik heb soms periodes of een dag waarop dit voor mij helemaal niet geldt en ik er geen zin in heb. Is dit een reden tot twijfel? Kunt u mij helpen? Dit zit me erg dwars.

Beste vraagstelster of vraagsteller,

Hartelijk dank voor je vraag, die je ingrijpend bezighoudt. Het is een vraag die samenhangt met de aanvechtingen, die je in het geloof ervaart.

Een heel belangrijk punt dat in je geloofsbeleving een grote rol speelt, is het verlangen om je ook altijd in nauwe geloofsverbondenheid met God te voelen. Niet alleen te weten en te vertrouwen, maar ook te voelen. In de geloofsleer ook wel eens het welwezen van het geloof genoemd. Maar in die heerlijkheid leven wij nog niet. Wij leven hier in het strijdperk van het geloofsleven. Dat moeten wij ons goed realiseren, anders blijven wij voorwerpen van grote onzekerheid. Wij leven uit de beloften. In het nog niet.  Wij kennen ten dele. We ervaren menigmaal nog veel minder.

Daarom is het zo geweldig belangrijk om de goede volgorde vast te houden. In een catechesemethode las ik eens het volgende. Dat  helpt mij tot op de dag van vandaag.

Onze levenswandel vindt plaats op een muur. Onze levenswandel in het geloof van God bestaat uit drie delen:  1. Het feit, dat Jezus Christus alles volbracht en Zijn gemeente bouwt en in stand houdt. Dat is de grootste realiteit en zekerheid, geschenk en wonder, wat je maar bedenken kunt. Gods werk is volmaakt. 2. Het geloof, dat is Gods gave en houdt een zeker weten en een vast  vertrouwen in, dat het niet alleen voor anderen, maar ook voor jou en mij -heel persoonlijk; vul dus je eigen naam maar in!- is volbracht. 3. Dit kan je hart geweldig doen overstromen van liefde en dankbaarheid, zodat je de Lofzang zingt uit het diepst van je hart. Maar het kan ook heel stil en kil zijn, zodat je in de mist loopt.  Het lijkt wel op het weer in Nederland, zo wisselend. Onze vaderen zeiden daarvan wel: Zo genoten, zo weer toegesloten.  

Nu is het van het grootste belang dat je leeft -wandelt- in deze volgorde. De openbaring, het Woord van God gaat voorop. Dat zegt wat God heeft gedaan en doet. Hij is de Gids op de muur. Laat dat voorop gaan. Begin altijd met Gods belofte en gebod. Volg Mij! Dat volgen en gehoorzamen kun je alleen door het geloof. Nooit door je gevoel!! Dus zie in geloof -zeker weten en vast vertrouwen- op deze openbaring, ongeacht of je daar iets van voelt of beleeft. Als je het zo aanpakt, zul je bij tijden verrast worden door een wonderlijk beleving van het wonder, dat je mag geloven en vertrouwen. God geeft je dat op Zijn tijd en in Zijn goeddunken.

Maar keer je het om -ga je met je gevoel voorop- dan val je binnen de kortste keren van de muur. Met alle ellende van dien.

Hoe blijft je geloof stabiel, bescheiden en een wonder? Door de eerste volgorde aan te houden. Je moet ook dit bedenken: Te veel geloofsgeluk en geloofszekerheid in ons gevoel kunnen wij helemaal niet aan. We worden dan veel te hoogmoedig. Jezus zegt dat wij hier altijd leerling blijven, maar wel de kwalijke hoogmoed in ons hart omdragen dat wij een Rabbi willen zijn. Een die het weet. Maar dan gaat het helemaal fout. Eén is onze Rabbi, namelijk Christus alleen en wij zijn en blijven leerlingen.

Wij leren met vallen en opstaan, vallen en opstaan. Een hogere stand is hier niet in het geloofsleven. Maar het opstaan is eeuwig zeker dankzij de Opstanding van Christus. Zie altijd op Hem. Begin altijd bij Christus, anders kom je nooit bij Hem uit.

Ik hoop dat dit je weer verder helpt in je geestelijke leerproces.

Hartelijke groet,

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B. J. van de Kamp

• Geboortedatum:
  21-11-1950
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hierden
• Status:
  Actief

99 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven