Oververmoeid door peuterpuberteit
drs. J. de Jongh-van Hoof | 10 reacties | 24-03-2017| 08:02
Vraag
Ik ben ten einde raad. Onze dochter is twee jaar en nog steeds slaapt ze niet door. Ik heb na mijn keizersnee nog niet één keer een hele nacht kunnen slapen, veelal vier keer per nacht is ze wakker. Meestal gaat het ‘s middags goed, maar soms ook wil ze s’ middags niet slapen. Dat trek ik niet meer. Ik snak naar een rustmomentje voor mijzelf en zonder lukt voor mij niet meer... Hoe ik het allemaal vol houd en heb gehouden weet ik niet, maar ik voel wel, zo lukt het niet meer. Mijn man kan mij niet aflossen want hij is zelf herstellende van een burn out. Voor in de middag kreeg ik als advies van een psycholoog: duidelijk uitleggen dat jij even gaat slapen en je haar over een uurtje weer ophaalt en dan laten huilen. Ze heeft een enorm sterke wil. Dan huilt/krijst ze gerust een uur lang. Wat moet ik doen, laten huilen of...? Ik ben op!
Antwoord
Beste moeder van een dochter,
Je bent niet de enige die dit meemaakt! Het komt vaker voor! Twee is wel een bijzondere leeftijd: TWEE is NEE! Peuters hebben ontdekt dat zij een eigen persoonlijkheid zijn en dat zij door hun gedrag dat van de ouders kunnen beïnvloeden. Het wordt ook wel de “peuterpuberteit” genoemd, wanneer peuters overal nee tegen zeggen. Peuters leven in een magische wereld. Zij begrijpen lang niet alles van wat er om hen heen gebeurt. Dat je kamer van het ene moment licht, het volgende moment zomaar donker kan worden door het lichtknopje uit te doen gaat hun bevattingsvermogen ver te boven. Hun magische wereld laat het toe dat ze kunnen fantaseren over monsters en het onderscheid tussen fantasie en werkelijkheid is voor hen niet of moeilijk te maken. Tenslotte kan het ook te maken hebben met scheidingsangsten. Hiermee wordt bedoeld dat ze zodra de vertrouwde figuur uit hun wereldje niet meer om hen heen is hen dit angstig kan maken. We zien dus dat angst vaak een rol speelt bij slaapproblemen op deze leeftijd. Word niet boos op uw kind als het slaapproblemen heeft. De boosheid zal als beangstigend worden ervaren en omdat we al zagen dat veel van de slaapproblemen voortkomen uit angst draagt dit niet bij aan de oplossing.
Adviezen geven is makkelijk; het uitvoeren van de adviezen is zeer moeilijk.
1. Je bent oververmoeid. De accu is leeg. Daardoor lukt het moeilijker om de adviezen in praktijk te brengen. Op korte termijn is het handiger om toe te geven...
2. De adviezen zijn:
a. JIJ MOET DE BAAS ZIJN!, niet je dochter. Door haar huilen tiranniseert ze. Zij heeft een eigen en sterke wil. Zij regeert omdat ze luid krijst, dan krijgt ze haar zin. Krijgt ze haar zin dan beloon je haar, dan zal ze dat de volgende keer weer doen... Ten gevolge van het slechte slapen raken ouders geïrriteerd en zijn zij overdag alles behalve fit. Chronisch slaaptekort maakt dat je eraan gaat toegeven om je kind dan maar in bed te nemen, zodat je eindelijk een goede nacht hebt, OOK OP ANDERE VLAKKEN DAN HET SLAPEN! Geef steeds leiding aan het gedrag van een peuter. Niet het kind bepaalt wat er gebeurt, maar u als ouder heeft de leiding. Een zekere mate van kordaat optreden geeft voor het kind duidelijkheid. Het weet daardoor wat er wel en niet mag en wat het wel en niet moet doen.
b. De psycholoog heeft gelijk: DUIDELIJK ZEGGEN WAT JE DOET EN JE DAARAAN HOUDEN. “Ik ga nu slapen en jij ook, wanneer het klokje gaat rinkelen, mag je mama roepen, en dan haal ik je uit bed.” Of “ik ga nu slapen en jij ook, jij mag een boekje lezen, wanneer het klokje gaat rinkelen...” En als ze krijst en huilt niet belonen door er heen te gaan! NEGEREN. Beloon steeds als dingen goed gaan. Een knuffel, waardering uiten, belonen met samen een spelletje of een boekje lezen...
c. VOLHOUDEN. Het duurt ‘lang’; in het algemeen duurt nieuw gedrag aanleren drie weken! DRIE WEKEN een krijsend kind...
d. HULPTROEPEN INSCHAKELEN
-Je (schoon) ouders, je zussen kunnen zij helpen?
-Kan je dochter even logeren?
-Of even alleen ’s nachts logeren en overdag thuis; dan ga jij aan de slag met de tussen de je brengt haar naar bed bij je (schoon)ouders en dan ga je naar huis... je haalt haar voor het ontbijt weer op... heb je voldoende energie om de nacht aan te pakken – dan verder thuis.
-Ga naar het consultatie bureau. Zij hebben goede adviezen en hebben ook mensen die thuis kunnen helpen en adviseren.
-Ga naar je huisarts. Deze kan je ook adviseren en helpen. Als deze het zelf niet adviseert, weet hij wel iemand die dat wel kan.
e. Gebruik de slaapkamer niet om het kind naar toe te sturen als het straf krijgt. Het gaat anders die ruimte in verband brengen met vervelende momenten.
f. VAST RITUEEL. Geef voor het naar bed gaan aan wat er nog gaat gebeuren, voordat het bedritueel begint. Doe dit niet te lang van tevoren want het tijdsbesef van peuters is maar matig. Volg bij het naar bed gaan een vast ritueel. Kinderen houden van regelmaat. Het maakt de loop der dingen voor ze voorspelbaar en dat geeft rust.
Er kan voor het afscheid nemen iets worden verteld over de dag. Doe dit in een paar korte zinnetjes. De meeste kinderen zijn dol op voorlezen en verhaaltjes vertellen. Maak het alleen niet te lang, want dat is helemaal niet nodig. Natuurlijk geen enge verhaaltjes.
g. Houd als een kind angstig is nog een bedlampje aan en blijf eventueel in de buurt; even iets doen in de kamer ernaast. Of zelf lezen op een stoel bij de deur/op de hal. Maar niet meer praten tegen het kind. Het is voor kinderen geruststellend als ze nog allerlei bekende geluiden van het huis horen. Het hoeft echt niet muisstil in huis te zijn. Soms helpt als ze niet alleen in de kamer liggen, maar met hun broertje of zusje.
h. IN BED LATEN! Als uw kind wakker wordt of niet kan slapen, laat het dan altijd in bed. Door naar de ouders te komen is een geweldige beloning voor gedrag dat u eigenlijk niet wilt. Als u erheen gaat: niet praten en als je praat, doe het dan een beetje afstandelijk en zakelijk. Toedekken, eventueel flesje water (dat al in het ledikantje ligt) geven en weer vertrekken.
Succes!
José de Jongh-van Hoof
Dit artikel is beantwoord door
drs. J. de Jongh-van Hoof
- Geboortedatum:30-11-1967
- Kerkelijke gezindte:Zevende-dags Adventist
- Woon/standplaats:Rijssen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Huisarts
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Over het middagslaapje: onze zoon van drie heeft altijd veel moeite met in slaap komen. Inmiddels doet hij geen middagslaapje meer, maar eerder gaf ik hem vaak een fles met het kleinste gaatje in de speen dat ik kon vinden bij de drogist. Tegen de tijd dat die fles leeg was, sliep hij meestal wel.
Bij ons hebben de kleintjes trouwens ook periodes gehad dat ze de tweede helft van de nacht bij ons in bed verder sliepen, of dat mijn man 's avonds erbij bleef tot ze in hun eigen bed sliepen (en dan soms eerder in slaap viel dan de kinderen zelf). Het is misschien niet helemaal volgens de officiële regels, maar iedereen maakte dan lekker veel slaapuren, en daar werden we allemaal beter van. Bovendien schijnt het goed te zijn voor de hechting :)
Kortom proberen of het lukt maar dan wel een paar nachten lang...wat je ook kunt overwegen is om ze bij jou in bed te laten slapen.Tenminste als ze dan wel slaapt en niet gaat 'feestvieren' . In het westen vinden we dat raar maar in veel andere gebieden in de wereld slapen kinderen soms wel tot 4 jaar bij de ouders. Gewoon niets aantrekken van wat iedereen zegt... als je maar slaapt :)
Overigens deden beide kinderen van mij geen middagslaapje meer sinds ze net twee waren... ze sliepen niet of lagen lang wakker en sliepen dan zo laat in dat ik ze in de avond niet meer naar bed kreeg.
Je kunt kijken of ze dat nog nodig heeft.
Logeert ze wel eens bij iemand anders? en slaapt ze dan beter?
Voor nu zou ik inderdaad hulptroepen inschakelen en proberen rust te krijgen dan kun je ook weer helderder denken
Ook hoefde ik vaak niets te zeggen en ging ze weer rustig slapen.
Na een paar maanden werd ze niet meer wakker en hebben we het bedje terug in haar kamer gezet.
Deskundige zegt: in bed laten. Misschien verstandiger, maar het gaf mij veel meer stress.
Ik deed mijn dochter s'avonds in bad, daarna nog een bordje warme pap en het bedritueel, zingen, bidden en voorlezen.
is hard, maar wij hebben ze op een gegeven moment laten huilen. het werd iedere nacht korter, (1e nacht 30 min) maar na een wk sliep ze door.
Is ff doorbijten en volhouden, maar wij hadden toen rust.
Misschien de oren een keer laten checken. Daar krijgen ze last van als ze liggen.
Sterkte ermee!!
Misschien dat dit jou zou kunnen helpen om 's middags een rustmoment voor jezelf te creeren.