Gedragsproblemen van man (2)

drs. W.H. Hoorn | Geen reacties | 23-03-2017| 11:10

Geachte heer Van Hoorn, hartelijk dank voor uw snelle antwoord op de vraag 'Gedragsproblemen van man'. Ik was inderdaad niet heel duidelijk. In dit vervolg geef ik even wat meer duidelijkheid. Het gaat al heel lang zo en zal waarschijnlijk ingesleten zijn. Slecht met kritiek om kunnen gaan is zeker van toepassing. In zijn opvoeding was z’n vader vaak buiten beeld, die werkte zich een slag in de rondte. Moeder nam het altijd voor hem op, hij was het lievelingetje thuis omdat hij niet goed kon leren en daardoor juist vaak wel problemen op school had. Dit botste dan ook weer met de overige kinderen thuis. Weglopen is zijn beste middel om er maar van af te zijn. Gooien zijn manier om toch aandacht te krijgen? U zegt: “Uw man moet gewoon leren dat de wereld niet om hem draait!” Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, omdat hij zo is gevormd en hij dat niet heeft geleerd.” Gaat dit nog op na bovenstaande uitleg? Hij is wel met de Bijbel opgevoed, maar zijn vader vloekte regelmatig. In zijn boosheid doet hij dat dan ook. Ik ervaar hierdoor ook bij mezelf een wegdrijven van het zoeken naar God. De situatie neemt me dan zo in beslag dat het belangrijkste wegvalt. Nu ik het ‘giswerk’ geprobeerd heb om te verduidelijken, verandert uw antwoord dan? Ik heb in ieder geval al veel aan uw handreikingen.

Geachte mevrouw,

Het “giswerk” was van mijn kant. En het beeld wat ik van uw man daarin mee kreeg was van iemand die een nogal comfortabele jeugd heeft gehad (klopt een beetje), maar die ook op school vrij goed kon mee komen en daar, net als thuis en vrijwel overal, de getapte jongen was. Een en ander zou dan een verklaring kunnen zijn voor zijn egocentrische gedrag wanneer hij met problemen of kritiek te maken krijgt. Maar dit blijkt dus niet te kloppen, of is in elk geval onvolledig. De mogelijk bestaat daarom dat er hier wel degelijk sprake zou kunnen zijn van een stoornis in het autistische spectrum, die een negatieve invloed heeft gehad op zijn psychische en geestelijke ontwikkeling. 

Deze mogelijkheid schoof ondergetekende in mijn eerste antwoord voorlopig terzijde, omdat men tegenwoordig in de pedagogie en de psychologie de neiging heeft om vrijwel ieder ongewenst gedragspatroon van een dergelijk etiket (van autisme dus) te voorzien, zonder naar andere, en mijns inziens net zo geloofwaardige, verklaringen te zoeken. Dit soort etikettenplakkerij is een ideale stoplap om het falen van de moderne pedagogie, waarin kinderen en jeugdigen niet of nauwelijks meer worden gecorrigeerd en zich daarom vaak ontwikkelen tot volwassen kleuters, toe te dekken. Wanneer dat ook met uw man het geval zou zijn geweest, dus in zijn jeugd teveel in de watten gelegd en verder niets bijzonders, zou het vrij simpel zijn geweest. En zou hij inderdaad gewoon moeten leren dat de hele wereld niet om hem draait. Daar ging ondergetekende voorlopig ook van uit, hoewel ik daarnaast wel een slag om de arm hield.

Maar het lijkt er nu dus op dat het probleem helaas een stuk moeilijker is, omdat een door autisme veroorzaakte ontwikkelingsstoornis en het daarmee verband houdende ongewenste gedrag, niet zomaar kan worden weggenomen of bijgestuurd door een leerproces van “Hoe word ik eindelijk eens een keertje volwassen?”

Want dat uw man eerder op school niet goed kon meekomen wijst in de richting van PDD NOS. En dat hij daarnaast ook geregeld botste met andere kinderen, en dat nu ook nog steeds doet met andere volwassenen, wijst op een met deze stoornis verband houdend onvermogen tot communiceren en sociaal gewenst gedrag. Hou mij echter ten goede, want ook daarin kan ik het fout hebben. Hoop dat trouwens ook. Wanneer dit echter het geval is zal relatiebemiddeling/huwelijkstherapie maar een beperkt effect hebben. En zult u met bepaalde eigenschappen en gedragingen van uw man moeten leren leven.

Natuurlijk kan het daarnaast ook wel zo zijn dat hij leert inzien dat vloeken, schreeuwen, gooien en weglopen niet langer meer door u kan worden geaccepteerd. En hij zich daarom ernstig voorneemt om zich voortaan beter te gedragen. Want het mag toch nog wel worden aangenomen dat hij van u en zijn kinderen houdt?

Als dat het resultaat mag wezen van een aantal goede gesprekken en adviezen is er al heel veel gewonnen en kunt u hem daarin ook bijstaan. Maar houdt u er dan wel rekening mee dat sommige aspecten van zijn persoonlijkheid zeer moeilijk bij te sturen, en wellicht zelfs helemaal niet te veranderen, zijn. 

Maar tel dan ook uw zegeningen. Hij schijnt mij althans niet gewelddadig, verslaafd aan alcohol en drugs, zich te buiten gaand aan misbruik, etc.. Want deze ellende dragen veel anderen met een vergelijkbare stoornis wel met zich mee. Verder lijkt hij me een harde werker, die ook wel plezier heeft in wat hij doet, en ondanks alles toch een vrij goede baan moet hebben. Kortom; hij zal ook echt zijn goede dingen wel hebben.

En de mogelijkheid bestaat dat hij ertoe kan worden bewogen om zijn gedrag en zijn uitingen te veranderen en daar ook oprecht aan wil werken. Wanneer deze nadere en bovenstaande analyse op waarheid berust kunt u ook niet veel meer van hem vragen en kunt u zich daar zelf eveneens voor inzetten. Perfect zal het nooit worden, maar het perfecte huwelijk bestaat alleen in goedkope en slechte romannetjes, maar niet in het echte leven.
En de perfecte man of vrouw al helemaal niet. Sinds de zondeval al niet meer.

Gode bevolen en sterkte, zowel voor u als uw man,
Drs. W. H. Hoorn

Dit artikel is beantwoord door

drs. W.H. Hoorn

• Geboortedatum:
  30-01-1959
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Dedemsvaart
• Status:
  Actief

99 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven