Samenwonen zonder seksuele gemeenschap
Mr. P. M. (Pieter) Oskam | 2 reacties | 28-02-2017| 12:26
Vraag
Ik had laatst een discussie met een vriend over samenwonen. Volgens hem kan dat prima zolang je geen seksuele gemeenschap hebt. Je kunt elkaar leren kennen als een voorbereiding op het huwelijk, om te kijken of het werkt. Wat hij zei klonk zo gek nog niet... Maar is dit ook zo? De Bijbel heeft het er niet rechtstreeks over, maar hoe moet ik in dit verband bijv. Genesis 2:24 opvatten?
Antwoord
Je vraagt je af of samenwonen als voorbereiding op het huwelijk eigenlijk niet zo’n gek idee is. Deze vraag is bij je opgekomen nadat je een discussie hierover hebt gehad. Goed dat je jezelf laat bevragen op je standpunten en ook voor jezelf een mening probeert te vormen.
Hoe moet je Genesis 2:24 opvatten? De tijd waarin wij leven is heel anders dan die van de context waarin dit Bijbelgedeelte is geschreven. Zo gaan jongens en meisjes, mannen en vrouwen in onze samenleving veel vrijer met elkaar om dan toen het geval was. Teksten en voorbeelden uit de Bijbel zijn dan ook niet in alle gevallen gelijk over te zetten. In deze tekst uit Genesis zitten twee gedeelten: het loskomen van de ouders en het ‘aankleven’ van je levenspartner. Dat aankleven, of één worden, drukt iets uit van het definitieve karakter van dat proces. Wanneer je bijvoorbeeld twee stukken hout met houtlijm stevig verlijmd is het definitief een eenheid geworden. Het lijmproces is niet zomaar ongedaan te maken. Wanneer je de stukken hout toch van elkaar wil breken zal het hout splijten en voorgoed beschadigd zijn. Het is dus zaak om goed na te denken voordat je gaat lijmen. Zo is het ook met de keuze voor een levenspartner: als het goed is neem je die keus niet ondoordacht.
Ik denk dat veel jongeren met een relatie zich deze vraag dan ook wel stellen: waarom zouden we niet gaan samenwonen? Je noemt het leren kennen van elkaar als voorbereiding op het huwelijk en samenwonen als mogelijkheid om te kijken of ‘het werkt’. Het is fijn om te weten waar je aan begint voordat je jezelf in een huwelijk aan een ander verbindt.
De vraag waar het dan eigenlijk om gaat is de vraag wat een huwelijk maakt tot een huwelijk ‘dat werkt’? Nu is daar ook heel veel over te zeggen: zo zal je elkaar moeten kennen, dat betekent ook dat je jezelf moet (leren) kennen. Verder kan je kijken of je qua karakter, interesse, geloof bij elkaar past. Vindt je dezelfde dingen belangrijk? Sta je op dezelfde manier in het leven? Je zal er zelf ook nog wel een aantal kunnen bedenken.
Samenwonen is geen garantie dat je uiteindelijk een huwelijk krijgt dat werkt en het is al helemaal niet geschikt als proefperiode. Belangrijker voor de vraag of je een goed huwelijk hebt of zal krijgen is volgens mij dan ook de vraag wat je visie op het huwelijk is. Zie je het huwelijk als een contract dat je afsluit en waarvan je hoopt dat je er zelf beter van wordt. Of zie je het huwelijk als levensverbond waarmee je je verbindt aan de ander om er voor hem of haar te zijn, je hele leven lang? En welke plaats neemt God daarbij in? Een huwelijksverbond ga je immers aan voor het aangezicht van God.
Lichtzinnig een huwelijk aangaan is zeer onverstandig, maar het geheim van een goed huwelijk is iets unieks dat niet uit te proberen valt. Het is een manier van leven. Ik kan me voorstellen dat je je afvraagt wanneer je elkaar dan genoeg kent. Het kennen van elkaar is natuurlijk nooit af en verdiept zich als het goed is tijdens het huwelijk ook. Het vraagt soms ook om het uit te houden met elkaar, boos te kunnen zijn op de ander, gevoelens van teleurstelling te kunnen uiten. De ander hoger te achten dan jezelf. Je kan je af vragen of je buiten de veilige kaders van het huwelijksverbond als je samenwoont daar wel écht de ruimte voor is.
Kijk ook eens naar hoe Paulus over het huwelijk spreekt in Efeze 5:31-33. Hij haalt daar de tekst uit Genesis 2:24 aan en verbindt dat met de liefde van Christus voor Zijn gemeente. Het geheim van een goed (christelijk) huwelijk ligt er dus vooral in besloten dat we weet hebben van de grote liefde van Christus. Kijkend naar de wijze waarop Christus liefheeft, zo moeten wij ook omgaan met onze huwelijkspartner.
Over de vraag over wel of niet samenwonen is overigens al door veel mensen, ook hier op Refoweb, uitvoerig nagedacht. Neem bijvoorbeeld eens een kijkje in deze brochure, of bijvoorbeeld een boek zoals ‘Het huwelijk; Gods wijsheid over gevende liefde’ van Tim Keller.
Met vriendelijke groet,
Pieter Oskam
Dit artikel is beantwoord door
Mr. P. M. (Pieter) Oskam
- Geboortedatum:03-03-1992
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Zeist
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Functie: Financieel/diaconaal zorgverlener (www.bobeldijk.nu)
Opleidingen: Bachelor of Theology & Master of Laws
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het klopt echt dat de intentie waarmee je trouwt veel belangrijker is dan: 'we gaan het eerst proberen' Eigenlijk is dat bij voorbaat al gedoemd te mislukken.
En nog iets.. wel samenwonen en geen sex... lijkt mij een beetje naïef. Ik geloof best in goede bedoelingen maar waarom moet je het jezelf zo moeilijk maken. Lijkt mij de kat op het spek binden
dat gaat gegarandeerd fout.