Bang voor schoonvader

Ds. H. Korving | 2 reacties | 13-02-2017| 13:59

Ik hoop volgend jaar voorjaar te trouwen met mijn aanstaande man. We zijn inmiddels zes jaar samen heel gelukkig, alleen is ons geluk het afgelopen jaar flink verstoord door mijn schoonvader. Mijn schoonvader is narcistisch en dus heel moeilijk om een goede band mee op te bouwen. Afgelopen zomer ontving ik whatsappjes van hem dat hij het contact met mij wilde verbreken omdat hij geen klik met mij heeft. Hij wenst niet te staan naast zo’n monster als ik ben. Kortom, hij heeft mij uitgescholden en mij de deur gewezen.

We zijn nu bijna acht maanden verder. Mijn vriend heeft de afgelopen weken een gesprek gehad met zijn ouders (wat er weer heftig aan toe ging). Ze dwingen mijn vriend richting mij om het contact weer te herstellen, anders kan hij het huis uit. Ik vind het heel moeilijk om het contact te herstellen. Ten eerste ben ik bang van mijn schoonvader. Tevens heb ik al meerdere keren ruzie met hem gehad, weer goed gemaakt, maar na een aantal weken gaat het weer mis. Ten derde heeft hij mij echt kapot gemaakt. Moet ik het contact toch herstellen? Wat gebeurd er als ik het contact niet herstel? Mag ik dan nog wel trouwen in de kerk?

Beste vraagsteller,

Je zit in een lastig parket. Een heel belangrijke vraag lijkt mij of je vriend onvoorwaardelijk voor jou kiest en jullie huwelijksgeluk wil beschermen. Bijbels is dat de man zijn vader en moeder zal verlaten, zijn vrouw aankleven enz. Verlaten betekent natuurlijk niet: compleet afstand nemen, maar wel onder de verantwoordelijkheid van de ouders weggaan, om nu zelf de eigen verantwoordelijkheid te nemen.

Dit hoeft allemaal de relatie met ouders niet te schaden, integendeel, alleen de relatie wordt iets anders. Ouders moeten namelijk van hun kant hetzelfde leren om hun kinderen los te laten en ze hun zelfstandigheid te gunnen. Waar liefde woont kan dat allemaal op een heel harmonieuze manier.

Natuurlijk moet je als christen  bereid zijn om te vergeven, 70 x 7 maal zelfs... kortom, altijd. Maar iets anders is of je je psychisch kapot moet laten maken door iemand met een ziekelijke stoornis. Dat lijkt me hier aan de orde.

Je schrijft over whatsappjes waarin je schoonvader het contact met jou verbreekt. Is hij daar zelf op teruggekomen? Heeft hij daar excuus voor aangeboden? Ze leggen nu de bal bij jou, maar je mag de vraag wel stellen of hij bereid is om jou te accepteren? Het lijkt mij zonneklaar dat als er iets goed gemaakt moet worden, dat dat van twee kanten moet komen.

Van jouw kant moet je zeker bereidheid tonen om in liefde en vrede te leven, zoals het christenen betaamt. Maar een zekere weerbaarheid is niet verkeerd. Je mag gerust je grenzen aangeven. 

Als je schoonvader werkelijk narcistisch is, zoals jij schrijft, dan is er weinig hoop, vrees, ik dat er ooit een echte harmonieuze relatie zal ontstaan. Bereid je daarop voor, maar doe ondertussen je best om van jouw kant een openheid te blijven tonen, die hij waarschijnlijk niet kan tonen. Je moet niet bang van hem zijn, je kunt eerder met hem te doen hebben.

Kortom, wel weer de eerste stap zetten, maar tegelijk aangeven dat je niet om de drie weken weer ruzie wil hebben. En dat het van twee kanten moet komen: je schoonvader moet er zelf ook aan werken.

Als dit je intentie is, zie ik geen bezwaar voor een kerkelijke huwelijksbevestiging. Het lijkt me wel noodzakelijk dat je deze dingen bespreekt met de predikant die jullie huwelijk zal bevestigen, of anders met de kerkenraad/wijkouderling. Misschien kunnen die ook een beetje bemiddelen, omdat die jou en je schoonouders kennen.

Ik wens je kracht, wijsheid, geduld en liefde om deze weg te gaan.

Met vriendelijke groet,
Ds. H. Korving

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Korving

• Geboortedatum:
  01-12-1954
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

200 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven