Hart luchten over moeilijke jeugd
Ds. J.J. van Holten | 4 reacties | 31-01-2017| 15:22
Vraag
Ik heb een moeilijke jeugd gehad. Op dit moment ben ik midden twintig. Ik heb de behoefte om hierover te praten. Alles van vroeger zit me soms heel hoog. Het gaat soms lang goed, maar dan heb ik van die momenten dat het lijkt alsof ik er psychisch van moet overgeven. Alles komt er dan uit. Vaak voel ik me schuldig als ik tegen goede bekenden, vrienden of de psycholoog mijn hart ‘gelucht’ heb. Dan worstel ik met het zevende gebod. Of dan denk ik aan Cham, die spotte met de zonde van zijn vader. Nu weet ik wel dat ik niet spot, maar in hoeverre mag je je hart luchten? Moet je niet erover zwijgen en je ouders “in ere” houden?
Antwoord
Beste vragenstel(st)er ik moet zeggen dat ik je vraag in eerste instantie niet begreep. Met name niet omdat je over het zevende gebod spreekt. Ik kon dat in het geheel van je vraag niet plaatsen. Totdat ik vermoedde dat je niet het zevende maar het vijfde gebod bedoelde, dat gaat over het eren van je ouders en allen die over je gesteld zijn. Ik ga daar bij het beantwoorden van de vraag dan ook maar van uit.
Het dilemma om je ouders te eren, terwijl je een slechte jeugd hebt gehad kan ik me wel indenken. De Bijbel leert ons namelijk niet alleen dat kinderen hun ouders moeten eren maar dat ouders ook geroepen zijn om hun kinderen met zorg en liefde en ook met respect op te voeden (bij dat laatste denk ik dan vooral aan het woord van Paulus dat ouders hun kinderen niet tot toorn mogen verwekken.
Ik ken natuurlijk jouw situatie niet maar er kunnen zaken aan de orde zijn van een niet zo fijne jeugd omdat het niet fijn en geborgen en gezellig was thuis, tot aan misbruik, uitbuiting, verwaarlozing en mishandeling en alles wat daar tussen zit. Ik kan daar in dit specifieke geval dus niet zo veel over zeggen. Je zegt er zelf van dat je er soms psychisch misselijk van wordt. Het heeft je kennelijk zo diep geraakt (en nog) dat het je nu belemmert in je gewone functioneren.
Wat wel het geval is, is dat we achter onze ouders altijd de Heere onze God moeten zien. Hij heeft de absolute macht en de macht van ouders, leerkrachten werkgevers enz. enz. is altijd afgeleid gezag. God heeft de uiteindelijke macht. Het eerste waar ik je op zou willen wijzen is: Klop bij Hem aan in je gebed. Hij weet alle dingen en Hij kent jouw situatie.
Ik begrijp uit je verhaal dat je wel mensen hebt met wie je erover kunt praten en ook dat je onder behandeling van een psycholoog bent. Ik denk dat je daar vooral met je probleem terecht moet. Hij of zij zou ook kunnen proberen een gesprek met je ouders, als die er nog zijn en er voor open staan te voeren. Dan voorkom je daarmee dat je je bezwaard voelt als je er met anderen over spreekt. Nogmaals ik ken de situatie niet en weet niet of dat mogelijk is en of dat al eens is geprobeerd.
Ook zou je kunnen proberen met broers/zussen als je die hebt in gesprek te gaan. Wellicht kan het delen van ervaring je wat verlichting geven.
Blijft staan dat wij geroepen zijn onze ouders te eren. Maar dan moeten we wel weten wat dat eren is. Dat is bij God nooit het goedpraten wat fout is! Dat is ook niet het toedekken van zonden die mogelijk tegenover jou zijn begaan. De Heidelberger Catechismus leert ons wel dat we met de zwakheden van onze ouders geduld moeten hebben. Zoals jij en ik niet volmaakt zijn, zijn je ouders dat ook niet.
Ouders die eer van hun kinderen willen ontvangen moeten zich ook ‘eerwaardig’ gedragen. Ik hoop dat je mensen in je omgeving kunt vinden die jou en jouw situatie kennen waarmee je deze dingen verder kunt bespreken. Mogelijk komt er dan een opening om de zaken uit het verleden bespreekbaar te maken en op een goede manier verder te kunnen.
Ik wens je daarbij veel sterkte.
Ds. J. J. van Holten, IJsselstein
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.J. van Holten
- Geboortedatum:22-12-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:IJsselstein
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Vragensteller wanneer je roddelt over je ouders is dit niet goed. Maar wanneer je tegen iemand de waarheid vertelt over je jeugd met de vraag hoe hier nu mee om te gaan dan is hier niets mis mee! Sterker, je bent het aan de Heere en jezelf verplicht om goed voor jezelf te zorgen! En dat doe je niet als het niet goed met je gaat en je doet er niets mee. Als je geen klik hebt met je psycholoog zoek dan een ander, bv bij Eleos! Ik weet niet of je er geen klik mee hebt natuurlijk maar je schrijft dat je daar gesprekken mee hebt, blijkbaar nog zonder resultaat. Misschien ben je daar nog niet zo lang maar weet dat je anders gewoon naar een ander kan gaan!
Veel sterkte!
Als je voor jezelf dit meer op een rijtje hebt en een weg hebt gevonden om hier mee om te gaan kan je er ook weer meer voor je ouders zijn evt. Op een manier die bij jouw mogelijkheden en grenzen past.
Ik hoop dat ik je een beetje op weg geholpen heb.
Veel sterkte en besef dat je er mag zijn, juist ook met je verhaal.
Ik heb zelf een moeilijke jeugd gehad doordat ik niet door mijn ouders behandeld ben zoals het zou moeten.
Ik ben daar pas achter gekomen toen ik intensieve gesprekken ben gaan voeren bij een psycholoog. Als je namelijk altijd word geleerd, door je ouders, dat het aan jou ligt dan ga je dat vanzelf geloven.
Ik liep er tegenaan dat ik me schuldig voelde dat ik aan iemand vertelde over wat er vroeger is gebeurd omdat ik me hierin geen raad wist met het 5e gebod en heb daarom, met een zetje in de rug van de psycholoog, een gesprek aangevraagd bij de dominee. Wat voor mij heel belangrijk was daarin om in te zien dat ik niet op wraak uit was naar mijn ouders maar dat ik hulp nodig had en juist op het oog had om ze te kunnen vergeven en toch voor de rest van ons leven een fijne relatie te hebben.
Het is juist belangrijk om de dingen die zijn gebeurd hardop uit te spreken en dan kom je er soms achter dat je op een verkeerde manier behandeld bent. Dat doet veel pijn, maar als je leert met de pijn om te gaan en als je de schaamte een beetje los kunt laten dan is dat heel waardevol voor de rest van je leven.
Ik hoop dat je iets aan mijn reactie hebt. Het kan vaak heel eenzaam voelen omdat niemand heeft meegemaakt wat jij hebt meegemaakt en gevoeld heeft wat jij voelt, maar weet dat de Heere het wel weet en dat Hij bij je is. Houd daaraan vast, dan kom je er doorheen. Samen met alle andere mensen die je helpen
Je moet zeker je hart uitstorten bij God dat wil Hij, dat lucht op en je hemelse Vader kan en wil je helpen.
De Bijbel verzekert ons ...
„Hij vervult de wensen van wie hem eren, hij hoort hun hulpgeroep en redt hen.” — PSALM 145:19.
Sterkte broer/zus met je strijd.
God is met je.
