Godsbesef aan peuter bijbrengen
ir. Raymond H. Warnaar | 3 reacties | 30-01-2017| 14:42
Vraag
Ik las in een boekje van ds. Ruitenburg over “inscherpen” dat je je kindje een Godsbesef mag bijbrengen, dat God heel dicht bij is en ons omgeeft. Hoe doe ik dit concreet met een peuter? Ze wijst naar de lucht en kan “hemel” zeggen en “Heere”, maar hoe zeg ik dan dat God niet alleen daar -dus ver weg- is, want ik ben nu bang dat ik mijn kindje dan al met een afstand tot God opvoed als ik alleen maar naar de lucht wijs. Heeft iemand tips voor een peuter? Hoe vertel ik een peuter dat God om ons heen is of zelfs in ons? Mag ik dit zeggen? Mag ik zeggen dat de Heilige Geest in ons woont? (dat zegt de doop toch?).
Antwoord
Beste vader en/of moeder,
God is zo dichtbij gekomen, dat Hij Zijn eigen Zoon in onze wereld als mens en Redder van zondaren geboren liet worden. Een lied (nr. 268) zingt het zo: “Hij kwam bij ons heel gewoon, de Zoon van God als mensenzoon. Hij diende ons als een knecht en heeft Zijn leven afgelegd.”
Hij kwam naar onze wereld, maar de leiders van het volk Israël hadden Hem niet nodig. Ze haatten Hem. De vissers uit Galilea volgden Hem wel, maar begrepen Hem niet. Ze berispten daarom ook de moeders die met hun kinderen tot Jezus kwamen. “Jezus echter riep die kinderen tot Zich en zei: Laat de kinderen tot Mij komen en verhinder hen niet, want voor zodanigen is het Koninkrijk van God” (Lukas 18:16).
Deze Jezus is nog op aarde door Zijn Heilige Geest, want het is de Geest van Jezus Christus. En zoals deze liefdevolle Zoon van God, onze Heere Jezus, de discipelen vermaande en de moeders bemoedigde, zo doet Zijn lieve Heilige Geest dit vandaag nog steeds.
Kom tot Mij! Met jullie peuters en andere kinderen. Bij Mij is het leven, de vergeving van zonden, de echte vrede, vreugde, hoop en toekomst. Voor groot en klein! Ver weg? Nee, ongelooflijk dichtbij. Wat een grote zonde is het als we Gods stem en Gods Geest ver weg houden of er geen gehoor aan geven. Daarom: spreek en wandel dagelijks met God in de aanwezigheid van je kinderen, zodat ze merken hoe belangrijk Zijn nabijheid is! Ik herinner me van het zendingsveld dat ‘nieuwe’ christenen in huis vaak een extra (lege) stoel in de kamer hadden staan, om de geestelijke daadwerkelijke aanwezigheid van Jezus mee aan te duiden.
Een van de voorlopers van de eerste zendelingen in Nederland Willibrord en Bonifatius, is de Ierse Bisschop Patrick (450 AD). Hij heeft een lang gebed opgeschreven, het zogenaamde Borstschild. Een van de coupletten gaat als volgt: “Christus is naast mij, Christus is voor mij, Christus staat achter mij, Christus is in mij, Christus is onder mij, Christus troont boven mij, Christus aan mijn rechterhand, Christus aan mijn linkerhand, Christus als ik mij neerleg, Christus als ik ga zitten, Christus wanneer ik opsta. Christus in het hart van ieder die aan mij denkt, Christus in de mond van ieder die over mij spreekt, Christus in het oog van elk die mij ziet, Christus in het oor van elk die mij hoort.
Dichterbij kan niet. Verder weg mag niet! Gods zegen en nabijheid gewenst!
Hartelijke groet,
Raymond Warnaar
Dit artikel is beantwoord door
ir. Raymond H. Warnaar
- Geboortedatum:17-08-1968
- Kerkelijke gezindte:ICF (zendingsgemeente CGK)
- Woon/standplaats:Apeldoorn
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Directeur NET Foundation (wereldwijd voorgangers toerusten), toeruster/spreker, voormalig evangelist in Latijns-Amerika en ouderling ICF Apeldoorn.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Mag ik iets met je delen waar ik nu na jaren nog steeds met verwondering aan terugdenk? Jaren geleden maakte ik eens met mijn zoontje van vijf een wandeling in het bos bij ons dorp in het kader van een wandelvierdaagse. Er was veel begeleiding van politie om eea in goede banen te leiden. We zagen een politie auto rijden, die kennelijk een of andere urgente opdracht kreeg, want plotseling keerde de auto snel om en verwijderde zich slippend en met grote snelheid. Dat maakte natuurlijk behoorlijke indruk op mijn kleine man en hij vroeg mij: pappa, wat gaat de politie nu doen? Ik wist het natuurlijk niet, en dan geven vaders vaak een antwoord wat indruk maakt. Zo deed ook ik. Ik zei, misschien gaan ze wel boeven vangen. De kleine man dacht diep na en zei: de Politie weet alles hè papa? Ik besefte dat ik in mijn poging om het bevoegd gezag op een voetstuk te plaatsen iets te ver was doorgeschoten, dus ik ging relativeren: de politie weet wel veel, maar niet alles.
De kleine man dacht nog eens diep na en zei toen, maar de Heere ziet wel alles hè pappa? Dat kon ik natuurlijk niet ontkennen, en ik zei volmondig ja. De kleine man dacht verder na en zei toen: Gek eigenlijk, pappa, hoe kan de Heere nu alles zien.
Merk je wat hier gebeurde. Ik had het bevoegd gezag opgehemeld, voor mijn zoontje was de Heere de ultieme vorm van gezag en autoriteit en ik had me dus flink in de nesten gewerkt. Als ik hier geen afdoende antwoord op kon vinden, was de kiem van het ongeloof in het hart van mijn zoontje gewekt. Ik wist echter even niet wat ik moest antwoorden.
Toen zag ik een mier lopen op het bospad en daarvoor een steen van enige omvang. Ik greep dit aan om de vraag aan de kleine man uit te leggen. Ik zei: zie je die mier? Ja ik zie die mier. Kan die mier zien wat er achter die steen zit? Nee natuurlijk niet. Kun jij zien wat er achter die steen zit. Ja natuurlijk wel. Hoe komt het dat jij het wel kan zien en de mier niet. Ja da’s nogal simpel, ik ben veel groter dat die mier. Juist. En nu moet je je voorstellen, Dat God veel groter is dan wij mensen. Zo groot, dat wij dat niet eens kunnen begrijpen. En omdat God zo groot is, kan hij alles zien. Zijn ogen doorlopen de hele aarde. Hij kan ons zien nu we hier op het bospad lopen, maar ook oma, die wel meer dan een uur rijden in de auto hiervandaan woont. Vergeleken met God zijn wij nog minder als dat miertje. Zo groot is God!
Ik dank God nog voor dat dierbare moment met mijn zoontje omdat ik het voorbeeld in de schoot geworpen kreeg om groot over de Heere te spreken.
Ik wens jou ook van deze momenten toe!
Hulde voor het mooie voorbeeld!
