Ouders op vakantie, kinderen blijven thuis

Nou ja, er valt nog wel iets meer over te zeggen dan die ene tekst, toch? Over verantwoordelijkheid voor de opvoeding, over het belang van een goed huwelijk. Dat zijn uiteraard dingen waar je zelf over na kunt denken of studie naar kunt doen, maar dat geldt wel voor meer vragen die hier gesteld worden.
Verder is het erg afhankelijk van de situatie: hoe oud zijn de kinderen, hebben ze een fijn en vertouwd oppasadres, hebben ze snel last van heimwee?
Dat geeft al aan dat je moeilijk over andermans beslissing kunt oordelen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat antwoorden op refoweb de lezers handvatten geven om anderen te veroordelen, maar het lijkt me erg kort door de bocht om te doen alsof de Bijbel geen richtlijnen geeft bij de dagelijkse keuzes die we maken. Het woord smartphone staat ook niet in de Bijbel, of internet, of kinderopvang, of kinderdoop.

Interessante vraag, want waar ligt de balans tussen goed voor je huwelijk zorgen en goed voor je kinderen zorgen?
Een paar overwegingen die wij gemaakt hebben in deze balans:

In deze tijd is het lastig genoeg om je huwelijk goed te houden, want ook al is scheiden voor ons nooit een optie, als we ons huwelijk maar lang genoeg verwaarlozen dan wordt de boodschap van de wereld (als je elkaar zat bent, dan ga je toch uit elkaar?!) wel een heel verleidelijke.

We hebben onze kinderen van God gekregen en we zijn er voor hen in de dagelijkse zorg en opvoeding en als de nood aan de man is laten we alles (werk, huis, familie, vrienden) vallen om bij hen te zijn. Maar dit betekent niet dat we 365 dagen per jaar bij hen moeten zijn.

Als ouders vinden wij het belangrijk om af en toe zonder kinderen tijd samen door te brengen. Los van regelmatig een avond samen op de bank of samen uiteten kiezen wij er bewust voor om onze kinderen twee weekenden per jaar bij opa en oma te laten logeren en samen een weekend weg te gaan. We vinden dat heerlijk: lang uitslapen, wandelen, luxe uiteten en we spreken af dat we niet over onze kinderen praten. Die dagen missen we onze kinderen niet, maar we vinden het wel heerlijk om ze daarna weer te zien en hun verhalen te horen (en oma blij te maken met een heel weekend oppassen). En mijn man en ik kunnen allebei maanden teren op dat bijzondere weekend samen.
En ik hoop dat we onze kinderen hiermee ook leren dat een relatie iets is waar je in moet investeren en iets is wat niet vanzelf goed blijft gaan.

En waar je dan naar toe gaat - en hoe lang - is ook een persoonlijke afweging. Hoe lang reizen wil je bij je kinderen vandaan zijn? Hoe groot is het risico dat je kind een ongeluk(je) krijgt als je weg bent? En waar voel je jezelf op je gemak bij? Dat moeten ouders samen bepalen.

Goede vrienden van ons hebben hun kinderen tot nu toe nog nooit een nacht bij iemand anders laten slapen, omdat zij zich daar niet gerust bij voelen. Aan hen heb ik wel gevraagd hoe zij aan hun huwelijk werken en tijd samen inplannen. Zij hebben andere manieren gevonden (dagje naar de sauna, samen uiteten, naar een concert) waarbij ze er voor zorgen dat ze thuis kunnen slapen.

Wat dat betreft vind ik het antwoord van Refoweb wel een mooie: zolang je God maar in het oog houdt, moet het wel lukken om een goede afweging te maken.

En richting de vragensteller: als je jezelf afvraagt hoe je hier mee om moet gaan in je huwelijk/opvoeding, praat er dan over met anderen.
En als je je zorgen maken over het huwelijk/opvoeding van mensen om je heen, praat er dan met hen over. Wie weet begrijp je hun keuzes dan beter of kun je hen helpen goede (betere?) keuzes te maken (Spr 27:17 Zoals men ijzer scherpt met ijzer,. zo scherpt een mens zijn medemens).

En nog andere overweging: kinderen op de basisschool gaan op kamp, er worden slaapfeestjes georganiseerd en logeerweekenden met de neefjes en nichtjes. Dan laat je je kinderen toch ook aan de zorg van een ander over..?

Sorry hoor maar wat een belachelijke vraag? Ik woon zelf al jaren in het buitenland en ontvang regelmatig vrienden en familie zonder de kids hierzo. Waar hebben we het over?! Er samen op uit of dat nou wel of niet buiten NL moet toch kunnen?!! Kan iemand mij aub uitleggen wat hier verkeerd of zonde aan is?

''De laatste tijd zie ik steeds meer ouders van jonge gezinnen samen op vakantie gaan (ook naar het buitenland). Ze regelen oppas voor hun kinderen (basisschoolleeftijd) en gaan dan samen weg''.

Ik weet niet waar je woont, maar ik zie het zelden.

'' Wat vind God hier van om het op deze manier te doen?''

Ik neem aan dat je een Bijbel hebt.

Toen ik wat meer vrije tijd had paste ik ook wel eens op de kinderen van vrienden! Ouders blij, kinderen blij en ik blij! De kinderen konden gewoon thuis blijven, ik was bij hun in huis. Ik kook net weer even andere dingen dan ze gewend zijn, kreeg daar leuke reacties op. Had uiteraard alle tijd voor ze dus veel spelletjes gedaan, voorgelezen, geknutseld, gewandeld etc. Tuurlijk vonden ze het fijn om daarna hun ouders weer te zien maar ze vonden t dan altijd weer jammer dat ik wegging en vroegen wanneer ik weer wilde komen slapen. Wat zou hier niet goed aan zijn? De ouders hebben even tijd voor elkaar en investeren in hun huwelijk. De kinderen hebben een heerlijke week waarin we ook echt wat extra's doen! En ook ik genoot ervan.
35 jaar geleden deden mijn ouders dit ook, ik heb fijne herinneringen aan die midweken dat ik bij anderen logeerde.
Ik ga trouwens ook wel eens met vriendinnen weg die kinderen hebben. Hun man is dan thuis, die dan ook leuke dingen met de kids gaan doen. Even geen moeder erbij, de kinderen vinden het leuk omdat het dan anders dan anders gaat, ze mogen meer, zitten met hun bord op de bank te eten wat ze dan later glunderend vertellen, mogen later naar bed etc. Mn vriendin is weer opgeladen als ze thuis komt, dus wie heb je er dan mee?

Is Gods natuur in het buitenland niet te vinden? Mogen we niet van Gods natuur in een ander land genieten en tegelijk even van de dagelijkse dingen weg?
Zolang we God maar meenemen en niet achterlaten in Nederland, is dit toch goed.
Ik snap werkelijk niet waar deze vraag vandaan komt.

Als je je kinderen lief hebt, of eigenlijk de generaties mensen die na ons komen, dan ga je dus niet met een CO2 uitbrakend ding als een vliegtuig op vakantie. Dat is zeer slecht rentmeesterschap.
Maar even een paar dagen met z'n tweetjes, dus zonder de kinderen, kan inderdaad goed zijn voor je relatie.

Prisma, je antwoord slaat nergens op, dus jij vind dat we dan maar helemaal niet moeten vliegen, hoeveel mensen gebruiken het vliegtuig niet voor werk, familiebezoek, medisch enz. enz.??!! Genoeg!!

Ik denken dat prisma dat niet meteen zwart/wit bedoeld,maar je prikkelt om een over CO2 uitstoot na te denken.

@ dushi-yiu

Prisma, je antwoord slaat nergens op, dus jij vind dat we dan maar helemaal niet moeten vliegen, hoeveel mensen gebruiken het vliegtuig niet voor werk, familiebezoek, medisch enz. enz.??!! Genoeg!!

a. Vliegen is veel te goedkoop, er zit nauwelijks accijns op de brandstof. Het moet minstens driemaal zo duur worden.
b. Vakantie, vliegen naar Madagasar om daar van de natuur te genieten is gewoon pervers. Kijk maar naar een film over de natuur daar.
c. Als je verhuist naar een buitenland is de consequentie dat je je familie minder ziet. Als je ze wil spreken ga je maar skypen.
d. Vliegen voor werk moet soms. Maar dan wel alle co2 compensatie doorberekenen naar de klant!
e. Medisch vliegen? Bedoel je die onzin van die gipsvluchten? Met een gebroken been kan je toch gewoon met de trein naar huis.

Prisma, wat jij moet doen op een hutje op de hei gaan wonen of op een onbewoond eiland...
Je slaat een beetje door met je co2....
Bepaal jij of iemand naar een ver land ga voor de natuur dat ze beter een film kunnen kijken? Nee ik heb het niet over gipsvluchten, woon zelf op een eiland en hier is het heel normaal maar vooral noodzakelijk dat er medische gevallen naar andere landen gaan en ja meestal zijn dat spoedgevallen of zeg je dan ook pak maar de boot ofzo?? Je denkt te makkelijk met je zogenaamde alternatieven...
Je antwoord is zo dom en egoïstisch dat ik er verder niet eens op in ga!

Prisma 23
co2 heeft ook veel goede eigenschappen,ooit zeiden ze de bomen gaan dood
van de co2, nu blijkt het dat ze juist groeien als riet.De glaskwekers blazen
hun kassen vol met co2, en dat geeft een enorme productie verhoging

@dushi-yiu
Ga jij niet op mijn reactie in omdat je dan last krijgt met geweten?
Aardig dat jij op een eiland woont. Mijn inzicht heb ik onder meer gekregen toen ik een eiland in Azië woonde. De rijke westerlingen regelden van alles, luxe spullen, medische zorg door het in te laten vliegen of door het eiland per vliegtuig te verlaten voor elk wissewasje.
De lokale bevolking kon dit niet betalen dus die konden fijn creperen.
Hoe Bijbels is dat..?

Prisma, heb geen last van mn geweten!! Je kan fijn door blijven ratelen met je co2.. en de bijbel erbij halen maar dan kom ik ook even met wat teksten uit de bijbel met verboden en geboden.
..enne deed je wat om de locals te helpen die crepeerden op je Aziatische eilandje of keek je de andere op?

De vraag gaat over het op vakantie gaan zonder de kinderen ;-)

Ik heb het nog nooit gehoord dat iemand (jonge) kinderen achterlaat en zelf op vakantie gaat. Ik zou er zelf niet aan moeten denken, gaat ook tegen mijn (moeder)gevoel in. Maar mijns inziens moet iemand dat zelf weten, mits de kinderen hier niet onder lijden (die moeten het ook leuk vinden). En voor een korte tijd, uiteindelijk ben je als ouders verantwoordelijk voor je kinderen. Voor (hele) kleine kinderen lijkt het mij niet goed, die hebben nog echt de veiligheid van moeder/ vader nodig.

Wel vind ik het onzin dat dit nodig is om te investeren in je huwelijk. Net alsof je met kinderen niet kan investeren in je huwelijk.
Wij genieten van elkaar, hebben in de vakantie ook wel extra tijd voor elkaar, maar genieten dan samen ook extra van de kinderen.